Μπάσκετ
Ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης, ο οποίος υπηρέτησε την Εθνική Ελλάδας και έφτασε μαζί της στην σπουδαία νίκη επί των ΗΠΑ το 2006 στην Ιαπωνία και στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου μπάσκετ, βρέθηκε στην εκπομπή «Στούντιο 4» της ΕΡΤ και μίλησε για τον ρατσισμό που βίωσε στην καριέρα του και τους ανθρώπους που τον στήριξαν.
«Έχω περίεργη σχέση με το μπάσκετ, αγάπης και μίσους. Όταν ακούς τα μπινελίκια και δεν έχεις παίξει καλά, υπάρχει μία οργή. Το κακό είναι ότι δεν ξέρεις από πού έρχεται αυτό. Όταν είσαι μικρός δείχνεις το δάχτυλο σε όλους τους άλλους.
Με τους συναθλητές μου δεν είχα θέμα. Μερικές κουβέντες στο γήπεδο είναι προσβλητικές, δεν έχουν καμία θέση.
Δέχτηκα ρατσισμό και για το χρώμα. Την πρώτη φορά που πάτησα στο γήπεδο δέχτηκα ρατσισμό. Όχι όσο άλλοι αλλά δέχτηκα. Με προστατεύσανε οι συμπαίκτες μου από όλο αυτό. Μου μιλούσαν αγγλικά όταν με έβλεπαν, ακόμα και τώρα συμβαίνει. Η συμπεριφορά του κόσμου αλλάζει ανάλογα με το ταλέντο. Όταν ήμουν 17 χρονών κατάλαβα ότι δεν μπορώ να ξέρω ποιος με πλησιάζει και για ποιον λόγο», είπε αρχικά και συνέχισε:
«Το βλέπουμε και σε άλλες περιπτώσεις να δέχονται ρατσισμό για τα κιλά τους οι παίκτες. Όσο καλύτερος ήμουν μέσα στο γήπεδο, τόσο λιγότερο με ενδιέφερε. Έκανα λάθη, ήταν μια περίοδος που προσπαθούσα πολύ να χάσω κιλά. Μπορεί να μην έτρωγα όλη μέρα.
Προσπαθήσανε να με βοηθήσουν, να με συστήσουν σε διατροφολόγο. Αυτό δε μου άρεσε, είχα περίεργη αντιμετώπιση προς την εξουσία εκείνη την περίοδο. Αθλητικό ψυχολόγο δεν είχα. Μία φορά που σκέφτηκα να κόψω το μπάσκετ ήταν τη χρονιά που με στείλανε στην Ελβετία.
Ήταν μια πρόταση που με βοήθησε πάρα πολύ. Δεν είχα την ίδια θέληση να συνεχίσω, ήμουν 21. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω ένα ζευγάρι ψυχολόγων που με βοήθησε. Τα αδέρφια Αγγελόπουλοι με βοήθησαν πάρα πολύ και τους ευχαριστώ για πάντα για την ευκαιρία που μου δώσανε».
