Μπάσκετ
O Μάικ Τζέιμς παραχώρησε πρόσφατα συνέντευξη σε διαδικτυακό μέσο και μίλησε για όλους και για όλα, μιλώντας τόσο για την μεταγραφή που δεν έγινε…στο παρά πέντε στον Ολυμπιακό, όσο και για τους δύο παίχτες που ο ίδιος θεωρεί ότι θα έπρεπε να μπουν στη συζήτηση ως οι κορυφαίοι όλων των εποχών της Ευρωλίγκας.
Παράλληλα, αναφέρθηκε στο αγαπημένο του πρωτάθλημα, ενώ έδωσε το δικό του σχόλιο και για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.
Για το πόσο κοντά είχε φτάσει στον Ολυμπιακό: «Δεν ξέρω αν ήταν αυτό το καλοκαίρι. Νομίζω το προηγούμενο ήμουν κοντά, γιατί πραγματικά ήθελα να αφήσω τη Μονακό.
Δεν μου άρεσαν κάποιες αποφάσεις και ήθελα να αποχωρήσω και η μόνη επιλογή για μένα ήταν ο Ολυμπιακός. Ήταν λίγο αφού είχε αποχωρήσει ο Σάσα για το ΝΒΑ. Νομίζω πως ήταν τελειωμένη υπόθεση, αλλά η Μονακό δεν με άφησε να φύγω.
Έτσι έμεινα και αυτό το καλοκαίρι σκεφτόμουν πολύ σοβαρά να φύγω, αλλά όταν κατάλαβα πως πρέπει να κάνω επέμβαση στην πλάτη δεν ήθελα να πάω σε μια νέα ομάδα τύπου “ω! τέλεια, υπογράψαμε, ξέρετε, χρειάζομαι επέμβαση στη πλάτη και δεν θα είμαι έτοιμος μέχρι το ξεκίνημα της Ευρωλίγκας και αν είμαι έτοιμος και μετά θα πρέπει να παίζω 10-15 λεπτά”.
Δεν ήθελα να φέρω τέτοια βάρη σε μια ομάδα, ειδικά από τη στιγμή που όταν με υπογράφει κανείς έχει και απαιτήσεις από εμένα».
Για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο: «Είχαμε πάντα καλή σχέση. Σεβόταν νομίζω το ότι πάντα έπαιζα καλά στα παιχνίδια και ήμουν ειλικρινής. Είχαμε πάντα καλή επικοινωνία και κάθε φορά που τον βλέπω υπάρχει αγάπη.
Είμαι ευγνώμων που έπαιξα μαζί τους. Η μόνη αστεία ιστορία δεν έχει να κάνει μόνο με εμένα, οπότε δεν θα πω πολλά. Είχαμε μπελάδες επειδή πήγαμε στο καζίνο μέχρι αργά ένα βράδυ.
Είχαμε ένα μπουκάλι και μείναμε μέχρι πολύ αργά. Και θύμωσε για αυτό. Ήταν κατανοητό. Την επόμενη μέρα κι εγώ ήμουν θυμωμένος με εμάς. Ήμασταν εκεί, χάσαμε πολλά λεφτά, αλλά ήταν εντάξει.
Μου άρεσε στον Γιαννακόπουλο πως πάντα ήταν ευθύς. Ερχόταν και σου έλεγε ό,τι ήθελε στη μούρη. Πάντα μου άρεσε αυτό».
Για το αγαπημένο του πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό: «Το πρώτο πρωτάθλημα, γιατί το κερδίσαμε στην έδρα του Ολυμπιακού. Έγιναν επεισόδια και δύο λεπτά πριν το τέλος πήγαμε στα αποδυτήρια. Είχαμε ήδη αρχίσει να πανηγυρίζουμε και να πίνουμε σαμπάνιες.
Οι φανέλες μας είχαν γίνει χάλια θυμάμαι. Και μας φώναξαν να τελειώσουμε τον αγώνα αφότου είχε αποχωρήσει ο κόσμος. Σουτάραμε νομίζω από μια φορά οι δύο ομάδες.
Μετά, στο γυρισμό ο κόσμος είχε ήδη βγει στο δρόμο και πανηγυρίσαμε όλοι μαζί. Ήταν και μερικοί φίλοι μου στην Αθήνα, οπότε ήταν ακόμη καλύτερο».
Για το ποιος είναι ο GOAT στη Euroleague: «Δεν ενδιαφέρομαι για αυτό. Νομίζω πως είναι διαφορετικές εποχές και στυλ στην Ευρωλίγκα. Στην αρχή απλά μετακινούσαν τη μπάλα. Μετά έγινε μόνο πικ εν ρολ. Μετά ο Σπανούλης το άλλαξε αυτό γιατί έπαιζαν μόνο μέσω εκείνου.
Πλέον παίζουν πολύ “απομόνωση” και ένας εναντίον ενός. Νομίζω πως το στυλ μετράει. Εγώ έχω καλύτερα στατιστικά από πολλούς γιατί έχω πολύ περισσότερη ώρα τη μπάλα.
Ο Σπανούλης έβγαινε από το σύστημα Σπανούλης, ενώ εγώ κατεβάζω την μπάλα και καλώ το σύστημα. Είναι δύσκολο να κρίνεις. Το να κρίνεις μόνο με τους τίτλους είναι τρελό για μένα.
Ο Σπανούλης έκανε κάτι σπουδαίο, γιατί κανείς δεν περίμενε να κερδίσουν. Περισσότερο για μένα μετρά το ποιος θα έπαιζε καλύτερα αν τον βάλεις μέσα στο prime του.
Αν το πάμε έτσι, πρέπει να μπει στη συζήτηση και ο Σλούκας. Δεν είναι ο αγαπημένος μου παίκτης, αλλά κέρδισε τα πάντα. Αν κάνουμε αυτή τη συζήτηση, πρέπει να μιλήσουμε και για αυτόν».
