Παρασκήνιο
Η Έρρικα Πρεζεράκου, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής της συνέντευξης, μίλησε για την πίστη της, αλλά και τον θάνατο της μικρής της ανιψούλας.
«Όλα όσα έχω κάνει, εμπεριέχουν κυρίως πίστη. Όταν στα 25 μου, ξεκίνησα πρωταθλητισμό, όλοι έλεγαν πως κανείς δεν ξεκινάει σε αυτή την ηλικία. Είχα όμως, τόση πίστη σε αυτό που ήθελα να κάνω και αυτό με οδήγησε, όπου με οδήγησε», δήλωσε αρχικά και αναφέρθηκε επίσης, στη μικρή Αναστασία, η οποία έφυγε από τη ζωή.
Η θεία της, αλλά και η υπόλοιπη οικογένειά της είχαν καταβάλλει τεράστια προσπάθεια για να την κρατήσουν στη ζωή.
«Για την ανιψιά μου, την Αναστασία, νομίζω ότι δεν θα είχε γίνει ποτέ όλος ο αγώνας που έγινε, αν δεν είχαμε πίστη ότι μπορεί να τα καταφέρουμε. Επίσης, αν δεν είχα πίστη, δεν ξέρω αν θα ήμουν ζωντανή αυτή τη στιγμή», τόνισε.
Όπως εξήγησε, βέβαια, δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση την επιστήμη, αλλά θεωρεί πως τα περισσότερα πράγματα στη δική της ζωή έχουν να κάνουν με τα θεία.
«Πιστεύω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παρακολουθώ κι όλες τις έρευνες της επιστήμης. Αλλά νομίζω πως ό,τι έχω κάνει στη ζωή μου έχει να κάνει με την πίστη μου στο Θεό.
Πέρασα πολύ δύσκολα και στην παιδική και στην εφηβική μου ηλικία κι είχα πολλούς λόγους για να μην πιστεύω. Όταν όμως καταλάβεις πως αυτό είναι μία εξελικτική διαδρομή, όλα ξεκουράζονται μέσα σου», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Ανέφερε επίσης, πως κάθε φορά η πίστη της τη βάζει σε διάφορες δοκιμασίες.
«Κάθε φορά που έρχεται μία πρόκληση, η πίστη μου με βάζει στη διαδικασία να σκεφτώ πώς θέλω να σταθώ απέναντί της. Θα μπορούσα να μη βρίσκομαι εδώ, λόγω του ατυχήματος στο χέρι μου ή θα μπορούσα να είμαι χρόνια σε πένθος για ό,τι συνέβη με την ανιψιά μου.
Έχω κάνει το καλύτερο που μπορούσα για αυτή την πρόκληση; Προφανώς ήταν κάτι πέρα από εμένα, όμως δεν μπαίνω στη διαδικασία να βυθιστώ, αλλά να μάθω από αυτό. Όλοι φέρουμε μέσα μας τον Θεό, ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνουμε», είπε η Έρρικα Πρεζεράκου.
Τέλος, μίλησε για τον θάνατο της ανιψιάς της, της 7χρονης Αναστασίας.
«Είχα επισκεφθεί όλες τις μονές και τα μοναστήρια, είχα πάντα πίστη. Δεν αισθάνθηκα απογοήτευση, όταν δεν έγινε τελικά, το θαύμα. Αισθάνθηκα πως ό,τι ήταν δυνατόν να γίνει, είχε γίνει. Όταν υπάρχει κάτι ανώτερο, δεν μπορείς να παρέμβεις.
Όσα μου συνέβησαν, με έκαναν να συνειδητοποιήσω πόση ψυχική δύναμη έχουν οι άνθρωποι. Νιώθω πιο δυνατή από ποτέ. Κατάλαβα ότι είμαι η ψυχή μου και αυτό ήταν πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερο», είπε κλείνοντας.
