Ιστορία Αθλητισμού
Το ντέρμπι ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, έχει «τοποθετηθεί» ως μία από τις επτά ευρωπαϊκές αναμετρήσεις με την μεγαλύτερη αντιπαλότητα, από την ιστοσελίδα «BeSoccer».
«Υπάρχουν πολλές σκληρές… αντιπαλότητες στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Αυτοί οι αγώνες, λέγεται ότι αξίζουν περισσότερο από τρεις βαθμούς, αφού σίγουρα δεν προκαλούν όλα τα ματς τόσο έντονα συναισθήματα.
Σαφώς, υπάρχουν ορισμένοι αγώνες που προκαλούν μεγαλύτερο ενδιαφέρον και πυροδοτούν πιο συναισθηματικές αντιδράσεις -είτε θετικές είτε αρνητικές- από τους φιλάθλους.
Σίγουρα υπάρχουν κάποιες αντιπαλότητες στο ποδόσφαιρο που θεωρούνται οι πιο κλασικές, μακροχρόνιες μάχες που παραμένουν όλα αυτά τα χρόνια, είτε επειδή ιστορικά οι ομάδες μάχονται μεταξύ τους για μια θέση, είτε επειδή οι ομάδες προσφέρουν μοναδική εμπειρία, έντονες και μοναδικές ποδοσφαιρικές στιγμές», ανέφερε η ιστοσελίδα.
Οι μεγαλύτερες αντιπαλότητες στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο:
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Λίβερπουλ: «Αυτό είναι ένα παιχνίδι που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον όχι μόνο για τους οπαδούς των ομάδων, αλλά και για τους οπαδούς του ποδοσφαίρου συνολικά.
Ένα κλασικό ντέρμπι όλων των εποχών μεταξύ των δύο κορυφαίων αγγλικών συλλόγων, που παραδοσιακά μάχονται για τρόπαια.
Είναι κυριολεκτικά αδύνατο να σκεφτούμε ποδοσφαιρικές αντιπαλότητες και να μην συμπεριλάβουμε τον απόλυτο ανταγωνισμό μεταξύ αυτών των δύο».
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Μάντσεστερ Σίτι: «Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει και άλλους «εχθρούς» εκτός από την Λίβερπουλ. Η Μάντσεστερ Σίτι είναι επίσης μεγάλος αντίπαλος της Γιουνάιτεντ και κάθε φορά που συναντώνται αυτοί οι δύο, παρακολουθούμε το «Ντέρμπι του Μάντσεστερ» – μια κόντρα μεταξύ δύο ομάδων που παίζουν σε γήπεδα που απέχουν μόλις 4 μίλια μεταξύ τους»!
Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός: «Οι αιώνιοι «εχθροί» της ελληνικής ποδοσφαιρικής σκηνής! Ένας ανταγωνισμός που πηγαίνει πίσω στην Ιστορία, αντικατοπτρίζοντας συγκρουόμενες αξίες, παραδόσεις και κοινωνικά ερείσματα.
Ένας ανταγωνισμός που αφορούσε και την μάχη μεταξύ της εργατικής και της ανώτερης τάξης, του Πειραιά εναντίον της Αθήνας.
Και ενώ αυτές οι ιστορικές, κοινωνικές και παραδοσιακές διαφορές έχουν… ξεθωριάσει, η αντιπαλότητα μεταξύ των φιλάθλων των δύο συλλόγων παραμένει έντονη».
Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Μαδρίτης: «Είναι αρκετά ασφαλές να πούμε ότι το να μιλάμε για αντιπαλότητες χωρίς ιδιαίτερη αναφορά στο απόλυτο ντέρμπι, μεταξύ των δύο καλύτερων ισπανικών ποδοσφαιρικών συλλόγων, απλά δεν είναι δυνατό. Το περίφημο “El Clasico” -η μάχη μεταξύ Μπαρελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης- είναι ένα από τα πιο αναμενόμενα παιχνίδια στον κόσμο του ποδοσφαίρου.
Ενώ ο όρος «El Clasico» χρησιμοποιήθηκε αρχικά για τον αγώνα των ομάδων στο ισπανικό πρωτάθλημα, σήμερα χρησιμοποιείται για να αναφέρεται σε οποιονδήποτε αγώνα μεταξύ των δύο συλλόγων. Υπάρχουν πολλά πράγματα που κρατούν τη Μπαρτσελόνα και την Ρεάλ Μαδρίτης… χώρια.
Πολιτικοί διαχωρισμοί, ιστορία και κοινωνικές αξίες.
Οι δύο ομάδες κοντράρονται μεταξύ τους για τρόπαια, κύπελλα, θέσεις και για τους καλύτερους ποδοσφαιριστές.
Σημειωτέον, τόσο η Μπαρτσελόνα όσο και η Ρεάλ Μαδρίτης έχουν αποκτήσει ιστορικά τους πιο επιτυχημένους ποδοσφαιριστές στον κόσμο»!
Λάτσιο-Ρόμα: «Αυτό είναι το μεγαλύτερο ντέρμπι της Ιταλίας στο ποδόσφαιρο, το γνωστό “Derby della Capitale”, η αιώνια μάχη μεταξύ των δύο κορυφαίων ποδοσφαιρικών συλλόγων της χώρας, που μεταξύ άλλων, μοιράζονται το ίδιο γήπεδο – το Stadio Olimpico – που απλώς προσθέτει την περιφρόνηση. και εχθρότητα που νιώθουν οι οπαδοί της μιας ομάδας απέναντι στους οπαδούς της άλλης ομάδας!
Κάθε φορά που η Λάτσιο αντιμετωπίζει την Ρόμα, έχουμε μια από τις μεγαλύτερες συγκρούσεις, που εκτείνεται σε κάτι περισσότερο από το ποδόσφαιρο, καθώς είναι επίσης, μια κοινωνική «μάχη» μεταξύ της Λάτσιο της ανώτερης τάξης και της Ρόμα της εργατικής τάξης».
Μίλαν-Ίντερ: «Ακριβώς όπως η Ρόμα και η Λάτσιο, η Μίλαν και η Ίντερ είναι επίσης ένα δίδυμο με εξαιρετικό ενδιαφέρον, όταν παίζουν μεταξύ τους.
Η αντιπαλότητα των δύο συλλόγων έχει τις ρίζες της πίσω στην Ιστορία, αλλά διαιωνίζεται στον χρόνο καθώς οι δύο σύλλογοι μοιράζονται επίσης το ίδιο γήπεδο, αποκαλώντας το, «σπίτι».
Και μιλάμε για το Σαν Σίρο, όπου οι μεγάλες αναμετρήσεις των δύο έχουν προσφέρει συναρπαστικές ποδοσφαιρικές στιγμές».
Μπενφίκα-Πόρτο: «Το πορτογαλικό ποδόσφαιρο, βλέπει την… ζέστη του να ανεβαίνει όταν η Μπενφίκα συναντά την Πόρτο, αυτό που είναι κοινώς γνωστό ως «O Classico»!
Είναι η αντιπαλότητα μεταξύ νότου και βορρά, ένα ντέρμπι μεταξύ της παραδοσιακά κυρίαρχης Μπενφίκα και της πιο πρόσφατα ανερχόμενης, Πόρτο, μια σύγκρουση μεταξύ δύο κορυφαίων συλλόγων στην χώρα που μάχονται για την κυραρχία».
Τα άλλα «καυτά» ντέρμπι στον κόσμο:
ΜΠΟΚΑ ΤΖΟΥΝΙΟΡΣ-ΡΙΒΕΡ ΠΛΕΪΤ: Η «Μέκκα» των ντέρμπι, ένα παχινίδι που -σύμφωνα με τον Observer- πρέπει να δει ένας φίλαθλος πριν πεθάνει. «Γεννήθηκε» στην Μπόκα, περιοχή του Μπουένος Άϊρες, όπου εδρεύουν οι δύο ομάδες.
Μετανάστες από την Γένοβα δημιούργησαν την Μπόκα, Άγγλοι ίδρυσαν την Ρίβερ, η οποία με τα χρόνια πήρε την προσωνυμία «εκατομμυριούχοι», δεδομένης της εξαιρετικής οικονομικής κατάστασής της, μετά τις παραχωρήσεις των Ντι Στέφανο και Σίβορι.
Τα χρήματα αυτά την βοήθησαν να μετακομίσει σε πιο πλούσιες συνοικίες της πόλης, εγκαταλείποντας την Μπόκα. Στο πρώτο ντέρμπι, δύο νεκροί.
Εβδομήντα ένας τραυματίες στα σοβαρά επεισόδια του ’68 στο «Μονουμεντάλ». Μία αντιπαλότητα που ποτέ δεν μειώθηκε στο πέρασμα των χρόνων.
ΣΕΛΤΙΚ-ΡΕΪΝΤΖΕΡΣ: Στο “Old Firm” το ποδόσφαιρο συναντά την πολιτική και την θρησκεία. Οι καθολικοί της Σέλτικ από τη μία, οι προτεστάντες της Ρέιντζερς από την άλλη.
Κανένας ποδοσφαιριστής δεν είχε περάσει από τη μία πλευρά στην άλλη, μέχρι που το έκανε, το 1989, ο Μο Τζόνστον, πηγαίνοντας στη Ρέιντζερς.
ΠΑΡΤΙΖΑΝ-ΕΡΥΘΡΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ: “Večiti derbi”, το αιώνιο ντέρμπι, μεταξύ των δύο συλλόγων με τους περισσότερους τίτλους στην Σερβία.
Το Βελιγράδι είναι χωρισμένο στα δύο, οι «νεκροθάφτες» από την μία, όπως αποκαλούν τους οπαδούς της Παρτιζάν και οι «γενναίοι νέοι» από την άλλη, όπως λένε τους φίλους του Ερυθρού Αστέρα. Μεγάλη η αντιπαλότητα, εξαιτίας και της πολιτικής.
Η Παρτιζάν αποτέλεσε έκφραση του Υπουργείου Άμυνας της Σερβίας, ο Ερυθρός Αστέρας του Υπουργείου Εσωτερικών. Το 2000, 38΄΄ από την έναρξη, άρχισαν οι βίαιες συγκρούσεις στις εξέδρες, ο αγώνας διακόπηκε πριν συμπληρωθεί το πρώτο λεπτό του.
ΓΑΛΑΤΑΣΑΡΑΪ-ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ: Μία γέφυρα είναι αρκετή στην Κωνσταντινούπολη, για να τη… χωρίσει στη μέση: Ασία και Ευρώπη, αλλά κυρίως Γαλατασαράι και Φενερμπαχτσέ.
Από τη μία μεριά της γέφυρας είναι η Γαλατασαράι, η πλούσια Κωνσταντινούπολη, η περιοχή της Δύσης. Από την άλλη η Φενερμπαχτσέ, το πνεύμα της Ανατολής που έχει η Πόλη.
Το αποκαλούν l Kitalar Arasi Derbi, ντέρμπι διηπειρωτικό.
ΣΕΒΙΛΗ-ΜΠΕΤΙΣ: Μία πόλη, δύο χρώματα: το κόκκινο από την μία πλευρά, το πράσινο από την άλλη. Στην Ισπανία λένε ότι το ντέρμπι της Σεβίλης δεν έχει όμοιο, ξεπερνώντας ακόμα και το “Clasico”.
Σε βαθμό, που είναι αδιανόητο ένας παίκτης να μετακινηθεί από την μία μεριά της πόλης στην άλλη.
ΦΛΟΥΜΙΝΕΝΣΕ-ΦΛΑΜΕΝΓΚΟ: Είναι το περίφημο “Fla-Flu” ή το “Clássico das Multidões”, το πιο μεγάλο ντέρμπι στην Βραζιλία, με ένα ασυναγώνιστο ρεκόρ: 194.603 θεατές στις 12 Δεκεμβρίου 1963 στο «Μαρακανά». Η Φλαμένγκο ιδρύθηκε από την αποστασία ορισμένων παικτών της Φλουμινένσε, που το 1911 παρουσίασε ένα νέο αθλητικό κέντρο στο Ρίο ντε Τζανέιρο, που όμως δεν είχε ποδοσφαιρικό γήπεδο. Έκτοτε, τίποτα δεν ήταν αρκετό για να μειώσει την αντιπαλότητα.
ΓΟΥΕΣΤ ΧΑΜ-ΜΙΛΓΟΥΟΛ: Στο Λονδίνο, περισσότερο από κάθε άλλο παιχνίδι, ξεχωρίζει το ντέρμπι Γουέστ Χαμ-Μίλγουολ, δύο ομάδες που εδρεύουν σε γειτονικές περιοχές και σχετίζονται ιστορικά με ανταγωνίστριες εταιρίες σιδηρουργίας-ναυπηγίας. Η γενική απεργία το 1926, αλλά και εκείνες ανάμεσα στο 1946 και το 1949, βάθυναν περισσότερο την έχθρα ανάμεσα στα δύο «στρατόπεδα».
ΕΣΤΕΓΚΛΑΛ-ΠΕΡΣΕΠΟΛΙΣ: Οι κάτοικοι της Τεχεράνης είναι… διχασμένοι μεταξύ της Εστεγκλάλ και της Περσέπολις. Ένα ραντεβού μπάλας, κοινωνίας και πολιτικής. Είναι η ομάδα του Σάχη, από τις πλουσιότερες, απέναντι σε μία από εκείνες που προέρχονται από τα χαμηλά στρώματα. Στις εξέδρες περισσότεροι από 100.000 θεατές.
ΑΛ ΑΧΛΙ-ΖΑΜΑΛΕΚ: Στην Αίγυπτο του ποδοσφαίρου, από τη μία βρίσκεται το προλεταριάτο, από την άλλη η αστική τάξη. Δύο σύλλογοι με τους πιο πολλούς τίτλους στην χώρα, που της χωρίζει και η πολιτική. «Αετοί» ενάντια στους «τοξότες», «κοκκινόμαυροι» κόντρα στους «ερυθρόλευκους».
