Πώς ήρθε η μεγάλη νίκη της Εθνικής Ελλάδος μέσα στο Γουέμπλεΐ

Η μεγάλη νίκη της Εθνικής Ελλάδος μέσα στο Γουέμπλεΐ επί της Αγγλίας δεν ήταν ένα τυχαίο αποτέλεσμα για όποιον είδε τον αγώνα.

Ο χαμός του Τζορτζ Μπάλντοκ πείσμωσε τους διεθνείς οι οποίοι όχι μόνο έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους αλλά έπαιξαν με φοβερή ένταση και το κυριότερο ήταν αποφασισμένοι μέσα στο μυαλό τους να κερδίσουν.

Για όποιον γνωρίζει την ουσία των σπορ, στους μεγάλους αγώνες σε όλα τα αθλήματα και όχι μόνο στο ποδόσφαιρο κερδίζει πάντα αυτός που έχει το λεγόμενο «irοn will», δηλαδή την «σιδερένια θέληση».

Αυτή είναι το συστατικό που δίνει τις μεγάλες νίκες άσχετα με την δυναμικότητα του αντιπάλου και ο θάνατος του αδικοχαμένου Ελληνοβρετανού ήταν ο καταλύτης που την έφερε στην επιφάνεια.

Οι ποδοσφαιριστές δεν διανοούνταν να φύγουν χθες από το γήπεδο χωρίς να έχουν νικήσει. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός των τριών ακυρωθέντων γκολ που πέτυχαν οι Έλληνες διεθνείς.

Ναι μεν ακυρώθηκαν άλλα έδειχναν ότι δεν σταματούσαν να επιτίθενται και βρίσκονταν κοντά στο όριο για να σημειώσουν κανονικό γκολ.

Πέραν αυτών η Εθνική Ελλάδος έχασε σωρεία κλασικών ευκαιριών για να σκοράρει και σε άλλες περιπτώσεις.

Όσοι είδαν το χθεσινό ματς είχαν την εντύπωση ότι η Εθνική Ελλάδος ήταν σαν να έπαιζε στην έδρα της και ότι το μέγεθος της ήταν μεγαλύτερο από της Εθνικής Αγγλίας η οποία σημειωτέον τα τελευταία χρόνια ήταν δύο φορές φιναλίστ στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και είχε φτάσει στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2018.

Η Εθνική Αγγλίας διαθέτει παίκτες παγκόσμιας κλάσεως, όπως ο Τρεντ Αλεξάντερ Άρνολντ, ο Τζουντ Μπέλιγχαμ και πολλούς άλλους.

Να σημειωθεί επίσης ότι το καλύτερο αποτέλεσμα που είχε φέρει η Ελλάδα μέχρι χθες με την Αγγλία ήταν το 0-0 το 1983, επί Νίκου Αναστόπουλου, Νίκου Σαργκάνη και Τάσου Μητρόπουλου, όπου είχαμε παίξει με την θρυλική μέθοδο «πούλμαν» (όλοι μέσα στην μικρή περιοχή και σχεδόν πάνω στη γραμμή του τέρματος για να προστατέψουν την εστία και καμιά φορά ο Νίκος Αναστόπουλος να τρέχει μόνος του στην αντεπίθεση με βαθιές μπαλιές… από τους αμυντικούς).

Υπενθυμίζεται και πάλι ότι η Εθνική Ελλάδος δεν «έκλεψε» το ματς αλλά το κέρδισε κατά κράτος και δίκαια.

Μάλιστα μέχρι το 87ο λεπτό που ισοφάρισε η Εθνική Αγγλίας έλεγχε το ματς απόλυτα η Εθνική Ελλάδος!

Ακόμα και μετά την ισοφάριση επεδίωξε και τελικά κατάφερε να προηγηθεί ξανά και να κερδίσει.

Τέτοιο πείσμα, θέληση για τη νίκη και τέτοια αυτοπεποίθηση είχαμε να δούμε από τα χρόνια του Όθωνα Ρεχάγκελ.

Και εδώ πρέπει να δώσουμε τα εύσημα στον προπονητή της Εθνικής, στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Τρεις νίκες σε ισάριθμα ματς, όπου όλοι οι αντίπαλοι είναι το λιγότερο αξιόμαχοι, το πιστώνεται εξολοκλήρου ο ίδιος.

Η δουλειά φαίνεται από τα αποτελέσματα και η Εθνική μετά από πολλά χρόνια έχει και πάλι «αέρα» μεγάλης ομάδας ή αλλιώς πρωταθλήτριας Ευρώπης.

Όπως όλα δείχνουν επίσης μετά από αρκετά χρόνια η εθνική παρουσιάζεται να έχει ένα καλό έμψυχο υλικό.

Τώρα φαίνεται πως βρίσκεται και το απαραίτητο συστατικό για να μπορέσει να διεκδικήσει στο άμεσο μέλλον μεγάλες διακρίσεις: Την θέληση να είναι η καλύτερη.