Αγώνες
Ο οδηγός της Haas, Ρομέν Γκροζάν, είχε ένα σοκαριστικό ατύχημα στο Grand Prix του Μπαχρέιν όμως κατάφερε να βγει σώος.
Είκοσι οκτώ δευτερόλεπτα. Αυτός ήταν ο χρόνος που χρειάστηκε από τη στιγμή της πρόσκρουσης του μονοθεσίου του Grosjean πάνω στην μπαριέρα, μέχρι τη στιγμή που ο Γάλλος οδηγός της Haas να ξεφύγει από την κόλαση. Αλλά ο ίδιος περιγράφει ότι βίωσε όλο αυτά σαν να πέρασαν πάνω από 90 δευτερόλεπτα.
Στην πρώτη του συνέντευξη στον Lawrence Barretto μίλησε για το πώς ο ίδιος βίωσε την οδυνηρή ιστορία: “Μόλις ακινητοποιήθηκε το μονοθέσιο, άνοιξα τα μάτια μου και αμέσως έλυσα τη ζώνη και προσπάθησα να βγω. Αισθάνθηκα σαν να ακουμπάει το κεφάλι μου κάπου και απλά κάθισα πάλι στο κάθισμα και και είπα θα περιμένω θα έρθουν να με βγάλουν. Εκείνη τη στιγμή δεν είχα αντιληφθεί τη φωτιά, οπότε δεν είχα αγχωθεί πολύ.
Αμέσως μετά είδα τις φλόγες και τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να κάνω κάτι, να βγω μόνος μου όσο το δυνατό πιο γρήγορα. Ανασηκώθηκα και προσπάθησα να κινηθώ στην αρχή προς τα δεξιά και μετά προς τα αριστερά, αλλά δεν μπορούσα να βγω.
Τότε ξανακάθισα πίσω στο κάθισμα και στο μυαλό μου ήρθε αμέσως το ατύχημα του Niki Lauda. Ένιωθα πως το ίδιο θα συνέβαινε και σε μένα. Σκεφτόμουν ότι δεν μπορεί να τελειώσει έτσι η πορεία μου στη Formula1, δεν έπρεπε να είναι αυτός ο τελευταίος μου αγώνας. Ξαναπροσπάθησα αλλά τίποτα…
Τότε ξαφνικά κάθισα πίσω και χαλάρωσα. Είμαι ήρεμος, πρόκειται να πεθάνω. Αρχισα να σκέφτομαι ποιο μέρος του σώματός μου θα καεί πρώτο. Τα πόδια; Τα χέρια; Θα πονέσω; Στο μυαλό μου όλα αυτά φάνηκαν να διαρκούν 3-4 δευτερόλεπτα. Αλλά όπως αποδείχθηκε μετα ήταν απλά δέκατα του δευτερολέπτου.
Αμέσως μετά σκέφτηκα τα παιδιά μου και είπα “όχι”. Δεν πρέπει να χάσουν σήμερα τον πατέρα τους. Δεν ξέρω πώς και γιατί αλλά εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα να βάλω το κεφάλι μου προς την αριστερή πλευρά και να ξαναπροσπαθήσω στρίβωντας και τον ώμο μου. Όμως κατάλαβα ότι το πόδι μου είχε κολλήσει στο πεντάλ. Πίεσα όσο περισσότερο μπορούσα, το παπούτσι μου έμεινε κολλημένο και το πόδι μου βγήκε από αυτό. Πίεσα ακόμη περισσότερο και κατάφερα να βγω.
Ένιωθα τα χέρια μου να καίγονται και έβλεπα τα γάντια να λιώνουν, αλλά είχα βγει. Τα χέρια μου πονούσαν αλλά είχα ήδη βγει από το αυτοκίνητο και πηγαίνω προς τη μπαριέρα να πηδήξω. Την επόμενη στιγμή είδα τον γιατρό, τον Ian Roberts να με τραβά από τη φόρμα. Ήξερα πλέον ότι δεν είμαι μόνος μου. Αρχισαν να με χτυπούν στην πλάτη και νόμιζα προς στιγμή πως καίγεται η φόρμα μου. Μετά τον άκουσα να μου φωνάζει να καθίσω κάτω.
Τότε κουνάω τα χέρια μου καθώς τα ένιωθα να καίγονται και πονούσα. Πέταξα τα γάντια και στο μυαλό μου έρχονταν εικόνες από το δέρμα μου να κάνει φουσκάλες…
Μου έβαλαν κάποια κρύα επιθέματα στα χέρια καθώς τους έλεγα ότι τα χέρια μου καίγονταν. Αισθανόμουν παράλληλα ότι ο πόνος στο πόδι μου άρχισε να ανεβαίνει προς τα πάνω και το ένιωθα σαν να είναι σπασμένο. Ο Ian μου είπε πως έρχεται το ασθενοφόρο, θα ξαπλώσω στο φορείο και όλα θα είναι ΟΚ. Όμως εγώ είπα να περπατήσουμε προς αυτό. Από ιατρικής πλευράς δεν ήταν και ό,τι καλύτερο, αλλά ήταν ένα δυνατό μήνυμα που έδειχναν οι κάμερες προς τα έξω. Πως είμαι καλά και μπορώ να περπατάω…”.
O Γάλλος έχει πλέον βγει από το νοσοκομείο και μάλιστα συναντήθηκε με τους ανθρώπους της πίστας για να τους ευχαριστήσει για τις ενέργειές τους, που του έσωσαν τη ζωή. Μάλιστα δήλωσε πως ελπίζει να είναι σε θέση να τρέξει στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς.
“Θα μπω στο αυτοκίνητο αλλά αν δω πως δεν μπορώ να οδηγήσω απλά θα κατέβω και θα ευχαριστήσω την ομάδα και τους μηχανικούς”, είπε.
