Η τρέλα του ’60: Το αυτοκίνητο-σκάφος που προκάλεσε θύελλα ενθουσιασμού και απογοήτευσης (βίντεο)

Ήταν η δεκαετία του ’60 και οι άνθρωποι ήθελαν καινοτομίες, νέες εμπειρίες και… παράνοια. Πώς να εξηγήσει κανείς ένα όχημα που ήταν τόσο αυτοκίνητο όσο και σκάφος, αλλά ταυτόχρονα ήταν και τα δύο εξίσου απογοητευτικά; Το «Amphicar» ήταν το όνειρο και ο εφιάλτης του δρόμου και της θάλασσας.

Παρουσιάστηκε το 1961 στην Έκθεση Αυτοκινήτου της Νέας Υόρκης, προκαλώντας παγκόσμια αίσθηση, και μέχρι το 1965, η παραγωγή του είχε ήδη σταματήσει, αφήνοντας πίσω του περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις.

Η ιδέα του ήταν να φέρει ταυτόχρονα την εμπειρία της οδήγησης και της πλεύσης. Οι διαφημίσεις του «Amphicar» το παρουσίαζαν ως μια ιδιοφυή λύση για τους «τυχερούς» που μπορούσαν να έχουν και αυτοκίνητο και σκάφος σε ένα, με τη γερμανική εταιρεία Quandt να διαφημίζει το νέο προϊόν ως το πιο γρήγορο σκάφος στο δρόμο και το πιο γρήγορο αυτοκίνητο στο νερό. Μόνο που η πραγματικότητα ήταν διαφορετική.

Ο σχεδιαστής του, Χανς Τρίπελ, είχε πάρει την ιδέα από το «Volkswagen Schwimmwagen», το οποίο χρησιμοποιούσε ο γερμανικός στρατός κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και το μετέτρεψε σε ένα αμφίβιο αυτοκίνητο για τον πολίτη. Κατασκευασμένο στη Γερμανία, το «Amphicar» παραδόθηκε σε μια παραγωγή που είχε στόχο τα 20.000 οχήματα το χρόνο, αλλά οι τελικές παραγωγές δεν ξεπέρασαν τα 3.878 αυτοκίνητα. Παρόλα αυτά, το αμφίβιο όχημα παρουσίαζε σοβαρές αδυναμίες. Ο κινητήρας των 69 ίππων, τον οποίο μοιραζόταν με το βρετανικό Triumph Herald, προσέφερε χαμηλές επιδόσεις τόσο στον δρόμο όσο και στο νερό, με το «Model 770» να καταφέρνει να αναπτύξει ταχύτητα μόλις 7 κόμβων στο νερό και 110 χλμ/ώρα στον δρόμο.

Περιέργως, παρά τις αδυναμίες του, το «Amphicar» είχε κι έναν θρύλο γύρω του. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, κυρίως, τα «Amphicars» πωλήθηκαν σε ενδιαφερόμενους που είτε ήθελαν να επιδείξουν την υπερβολή τους, είτε να ζήσουν τη φαντασίωση του συνδυασμένου οδηγού και καραβοκύρη.

Η απόφαση για την παραγωγή του αυτοκινήτου φαινόταν να απορρίπτεται από την αγορά. Το ίδιο το περιοδικό «TIME» είχε χαρακτηρίσει το «Amphicar» ως ένα από τα χειρότερα αυτοκίνητα στην ιστορία του, αναφερόμενο με ειρωνεία στη σχεδίασή του: «Ένα όχημα που υπόσχεται να φέρει την επανάσταση στον πνιγμό». Η απογοήτευση ήταν αναπόφευκτη.

Το «Amphicar» ζούσε τη δική του πορεία στη δεκαετία του ’60, καθώς αρκετοί διάσημοι, όπως ο πρόεδρος των ΗΠΑ Λίντον Τζόνσον, το απέκτησαν, ενώ κάποια πέρασαν στα χέρια της αστυνομίας για επιχειρήσεις διάσωσης. Ορισμένα έκαναν διάσχιση της Μάγχης το 1965, ενώ το 1963 και το 1965 δύο «Amphicars» πέτυχαν την επιτυχή διέλευση του ποταμού Yukon στην Αλάσκα.

Όμως, παρά την όποια φήμη τους, τα «Amphicars» δεν πέρασαν στην καθημερινότητα του κόσμου. Κάποιοι, όπως οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης ή των Ιωαννίνων, θυμούνται να βλέπουν το περίεργο όχημα να περνά μπροστά από τα μάτια τους, αποφέροντας θαυμασμό και αίσθηση του άγνωστου.

Υπάρχουν, μάλιστα, και ιστορίες αστικών μυθιστορημάτων, όπως αυτή με τον Στέλιο Καζαντζίδη και την Μαρινέλλα, που λέγεται ότι το χρησιμοποίησαν για ψάρεμα και κινδύνευσαν να βυθιστούν.

Ωστόσο, παρά το εκκεντρικό του στιλ, το «Amphicar» δεν κατάφερε να βρει τον δρόμο του στην αγορά.

Σήμερα, τα ελάχιστα που έχουν απομείνει σε καλή κατάσταση κοστίζουν μέχρι και 80.000 δολάρια, ενώ σε δημοπρασίες, το 1964 «Model 770» μπορεί να φτάσει ακόμα και τα 165.000 δολάρια.