Ο Bruno Sacco, ένας από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σχεδιαστές στην ιστορία της Mercedes-Benz, έφυγε από τη ζωή στις 19 Σεπτεμβρίου 2023, στο Sindelfingen της Γερμανίας, σε ηλικία 90 ετών. Ο Ιταλός σχεδιαστής, που εργάστηκε στην εταιρεία για 41 χρόνια, άφησε το δικό του ανεξίτηλο αποτύπωμα σε μερικά από τα πιο εμβληματικά αυτοκίνητα της γερμανικής μάρκας.
Ο ίδιος είχε δηλώσει πως «μια Mercedes-Benz πρέπει πάντα να μοιάζει με Mercedes-Benz», και αυτή η φιλοσοφία διαπέρασε όλα τα σχέδιά του. Με καταγωγή από το Udine της Ιταλίας, εντάχθηκε στη Mercedes-Benz το 1958, έπειτα από σύντομη θητεία στoυς ιταλικούς οίκους Ghia και Pininfarina.
Στην αρχή της καριέρας του, συμμετείχε στον σχεδιασμό εμβληματικών μοντέλων όπως η 600 (W100) και η 230 SL «Pagoda» (W113), ενώ συμμετείχε και σε πειραματικά projects, όπως το C 111 με περιστροφικό κινητήρα και gullwing πόρτες.
Το 1975, ανέλαβε την ηγεσία του τμήματος σχεδιασμού της Mercedes-Benz, επηρεάζοντας δραστικά τη σχεδιαστική πορεία της μάρκας. Το πρώτο του έργο ως επικεφαλής ήταν το W123 T-Modell, το πρώτο station wagon της εταιρείας και προάγγελος της E-Class.
Παρά τα πολλά έργα του, ο ίδιος θεωρούσε τη σειρά 126 της S-Class ως το σπουδαιότερο επίτευγμά του, δηλώνοντας: «Η σειρά 126 είναι το καλύτερο που έχω κάνει για τη Mercedes-Benz». Έτσι, όταν αποσύρθηκε, διατήρησε στο γκαράζ του ένα 560 SEC, μοντέλο της ίδιας σειράς.
Ο Sacco συνέβαλε και στην προσέγγιση νεότερου κοινού, μέσω της δημιουργίας της σειράς 190 (W201), προάγγελου της C-Class και της A-Class του 1997. Παράλληλα, η δουλειά του περιλάμβανε και το πρώτο πολυτελές SUV της γερμανικής φίρμας, την M-Class, καθώς και το πολυμορφικό V-Class.
Το 1999, ο Sacco αποχώρησε από τη Mercedes-Benz, έχοντας σχεδιάσει την W220 S-Class και την C215 CL-Class. Τα σχέδιά του προσέδωσαν στη Mercedes-Benz τη φήμη των «αυτοκινήτων χτισμένων σαν τανκ». Ο ίδιος είχε δηλώσει: «Η Mercedes ήταν η ζωή μου, και το υποστηρίζω αυτό απόλυτα».
Η απώλειά του αφήνει ένα μεγάλο κενό στον κόσμο του αυτοκινητιστικού σχεδιασμού, με την κληρονομιά του να μένει ζωντανή μέσα από τα έργα του.