Οίτη, Γκιώνα και Βαρδούσια με Ford Puma

Εδώ ο αρματολός Δυοβουνιώτης έδωσε άνιση μάχη με τον Ομέρ Βρυώνη, λίγο πριν από την Αλαμάνα, προτού αναγκαστεί να υποχωρήσει. Η γέφυρα όμως είναι κυρίως γνωστή για τη νικηφόρα μάχη του Νοέμβρη του 1942, που έδωσαν ενωμένοι (πρόσκαιρα…) οι αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ κατά της ιταλογερμανικής φρουράς. Υπό την καθοδήγηση του Άρη Βελουχιώτη και του Ναπολέοντα Ζέρβα, οι αντιστασιακές δυνάμεις κατέλαβαν τη γέφυρα ώστε να μπορέσουν Βρετανοί σαμποτέρ να την ανατινάξουν.

Κατά τους ιστορικούς, ήταν ένα από τα πιο σημαντικά αντιστασιακά επιτεύγματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη. Τόσο για λόγους ανύψωσης του ηθικού όσο και για το ότι καθυστέρησε για αρκετές εβδομάδες τον εφοδιασμό των Γερμανών του Ρόμελ στη Β. Αφρική.

Σήμερα, η (ανακατασκευασμένη το 1948) σιδηροδρομική γέφυρα αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο. Υπάρχει δρόμος για να την επισκεφθείς από πάνω, αλλά πιο εντυπωσιακό είναι να τη δεις από κάτω, καθώς υψώνεται επιβλητική 30 μέτρα πάνω από το κεφάλι σου. Το τοπίο είναι πανέμορφο, με το διάφανο νερό του ποταμού να κυλά ανάμεσα σε βράχια και ψηλά δέντρα. Υπάρχει εκεί παλιός υδροηλεκτρικός σταθμός που τώρα ανακαινίζεται για εκπαιδευτικούς σκοπούς, υπάρχουν επίσης νεροτριβές, ιχθυοτροφεία κι ένα μπαρ-αναψυκτήριο που στον χώρο του έχει μέχρι και ελάφια. Όλα πολύ ενδιαφέροντα για παιδιά –και όχι μόνο.

Το «Μπαλκόνι» της Φθιώτιδας
Αν ήταν καλοκαίρι, θα συνεχίζαμε τον ίδιο δρόμο για Δυο Βουνά, Κουμαρίτσι και Παύλιανη. Όμως, μετά το Κουμαρίτσι ο δρόμος είναι χώμα και δεν ξέραμε σε τι κατάσταση θα ήταν μετά τα αλλεπάλληλα κύματα κακοκαιρίας. Δεν το ρισκάραμε, αφού το Puma μπορεί να είναι crossover και να έχει οδηγικό πρόγραμμα «Slippery», αλλά έχει την κίνηση μόνο εμπρός. Και τα 17άρια σπορ λάστιχα που φοράει δεν είναι για πολλές λάσπες και πέτρες.