Ελληνική Πολιτική
Ο Άγγελος Χανιώτης, καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας στο Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών στο Πρίνστον, εξαπέλυσε επίθεση κατά της υπουργού πολιτισμού, Λίνας Μενδώνη.
Η επίθεση είναι ευρύτατη, και μάλιστα το γεγονός ότι δημοσιεύεται στην εφημερίδα Καθημερινή, μία φιλοκυβερνητική εφημερίδα, της προσδίδει ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς η συνήθης δικαιολογία περί «πολιτικών σκοπιμοτήτων» πίσω από την κριτική κάποιου υπουργού της κυβέρνησης, εδώ δεν ισχύει.
Μπορεί το άρθρο να έχει τίτλο «Μετρό Θεσσαλονίκης: η ώρα του πρωθυπουργού», τα θέματα όμως που παρατίθενται είναι πολύ περισσότερα.
Η αναξιοπιστία της υπουργού Λ. Μενδώνη, της οποίας την εισήγηση (για τα Μετρό) ακολούθησε, είναι ολοφάνερη, σύμφωνα με τον καθηγητή.
«Η κ. Μενδώνη παραπληροφορεί»
Για τον καθηγητή κ. Χανιώτη, η κ. Μενδώνη παραπληροφορεί συνειδητά. Όχι μόνο για τα αρχαία του Μετρό, αλλά και για το Τατόι, το τσιμέντο στην Ακρόπολη κλπ.
Όπως αναφέρει στο άρθρο του ο καθηγητής, η υπουργός αρχικά δήλωσε ότι οι ζημιές στο Τατόι ήταν μικρές. Οταν τα ρεπορτάζ των Γιώργου Λιάλιου, Σάκη Ιωαννίδη και Γιούλης Επτακοίλη στην «Κ» για τη σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή, τότε μόνο αναγκάσθηκε να ομολογήσει την αλήθεια.
Το Τατόι ήταν η πιο προφανής προσπάθεια παραπληροφόρησης, όχι η πρώτη, σημειώνει ο καθηγητής συνεχίζοντας το «σφυροκόπημα». Σε ρεπορτάζ του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου PBS για τις αναστηλωτικές εργασίες στην Ακρόπολη, η κ. Μενδώνη δήλωσε ότι η UNESCO έχει ενημερωθεί από το 2002 και ότι για μικρές επεμβάσεις δεν χρειάζεται συνεννόηση.
Τη διέψευσε ο δημοσιογράφος, όπως υπενθυμίζει ο κ. Χανιώτης: η UNESCO τον πληροφόρησε ότι δεν υπήρξε ενημέρωση και επιθυμεί διακοπή των εργασιών μέχρι να γίνουν σχετικές διαβουλεύσεις.
Τι ισχύει για τα αρχαία του Μετρό της Θεσσαλονίκης
Η κ. Μενδώνη ισχυρίζεται ότι η απόσπαση αρχαιοτήτων από τον σταθμό μετρό Αγίας Σοφίας στη Θεσσαλονίκη έγινε το 2017 – η επανατοποθέτησή τους αποδείχθηκε αδύνατη. Η αλήθεια είναι ότι έγινε το 2012, όταν ήταν γενική γραμματέας του υπουργείου.
Ειδικοί προειδοποίησαν ότι η απόσπαση των αρχαιοτήτων του σταθμού Βενιζέλου θα υπονομεύσει την αυθεντικότητα του μνημείου και τις πιθανότητες να αναγνωρισθεί ως μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Κατά την κ. Μενδώνη αυτό δεν ισχύει, αφού ο ναός του Αμπού Σιμπέλ αναγνωρίζεται ως μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, μολονότι μεταφέρθηκε σε άλλη θέση.
Όμως η μεταφορά του ναού, του οποίου η κατά χώρα διατήρηση ήταν αδύνατη λόγω της κατασκευής του φράγματος του Ασουάν, έγινε το 1959, πριν η UNESCO οριστικοποιήσει τα κριτήρια για την αυθεντικότητα ενός μνημείου, όπως σημειώνει ο έγκριτος καθηγητής.
Μετά από αυτό το σφυροκόπημα, καθίσταται σαφές ότι η παραμονή της κάποτε «ακλόνητης» κυρίας Μενδώνη στην κυβέρνηση καθίσταται επισφαλής.
