Ν.Μαραντζίδης: «Δεν βρισκόμαστε στη φάση του έρωτα με την κυβέρνηση – Πρόωρες εκλογές μέσα στο 2022»

Ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Νίκος Μαραντζίδης ανέλυσε τη φθορά που έχει υποστεί τον τελευταίο καιρό η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο διαχειρίστηκε την πανδημία.

Παράλληλα, υποστήριξε πως είναι αρκετά πιθανό να πάμε σε πρόωρες εκλογές, πιθανότατα μέσα στο 2022. Ενώ επίσης άσκησε κριτική στην κυβέρνηση για τον πρόσφατο ανασχηματισμό και το φιάσκο με τον Ε.Αποστολάκη.

Όσα είπε στο iefimerida:

Η κοινή γνώμη έχει ήδη κουραστεί, δεν βρισκόμαστε στην πρώτη φάση του ενθουσιασμού, του έρωτα της κοινής γνώμης με την κυβέρνηση.

Ο έρωτας έχει τελειώσει. Το ερώτημα, λοιπόν, για τον πρωθυπουργό και τις εξαγγελίες του είναι αν μπορεί να δείξει ότι η φθορά που εμφανίστηκε στην εικόνα της κυβέρνησης και η πορεία φθοράς που αποτυπώνεται στην κοινή γνώμη μπορούν να αντιστραφούν, προκειμένου να ξανακερδίσει, αν όχι τον ενθουσιασμό, έστω ένα μέρος της κοινής γνώμης που δείχνει προβληματισμένο. Δεν είμαστε εκεί που θα ήθελε η κυβέρνηση σε σχέση με την πανδημία: σας θυμίζω ότι ο κύριος πρωθυπουργός είχε δηλώσει δυο-τρεις φορές ότι το καλοκαίρι αυτό θα έχουμε αφήσει πίσω τα προβλήματα της πανδημίας. Πράγμα που δεν συνέβη.

Αναρωτιέστε αν μπορεί ο πρωθυπουργός να κερδίσει το χαμένο έδαφος. Τι απάντηση δίνετε εσείς; Μπορεί;

Πιστεύω ότι έχει κλείσει ο κύκλος του έρωτα, του ενθουσιασμού όπως σας είπα…

Πότε έκλεισε αυτός ο κύκλος του έρωτα, όπως τον χαρακτηρίζετε;

Αυτό το καλοκαίρι, παρότι στοιχεία κόπωσης είχαν εμφανιστεί και πριν. Τα παρατεταμένα lockdown, οι αποτυχημένες προβλέψεις σε σχέση με το πότε θα ανοίξουν όλα πλήρως. Επίσης, το ζήτημα της Νέας Σμύρνης, όπου εκεί η κοινωνία έδειξε έναν θυμό. Είχαμε λοιπόν τα σημάδια μιας κόπωσης, όμως το καλοκαίρι οι φωτιές δημιούργησαν μεγάλο πρόβλημα και στη συνέχεια αυτό που ονομάστηκε ανασχηματισμός ήταν σαν τις σταγόνες που χρειάζονται για να ξεχειλίσει το ποτήρι. Αυτό είναι το σημείο τομής που μετά από χρόνια θα θυμόμαστε και θα λέμε τα ίδια που λέγαμε για τον ΣΥΡΙΖΑ και το Μάτι το καλοκαίρι του 2018. Σε αυτή την περίπτωση, μπορούμε να πούμε ότι η κυβέρνηση το καλοκαίρι του 2021 έχασε σημαντικούς πόντους εμπιστοσύνης και σίγουρα έφυγε ο ενθουσιασμός που τον βρίσκαμε σε σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας, για την ικανότητα του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του να έχουν τεχνοκρατική διαχείριση των πραγμάτων. Αυτή την αίσθηση ότι έχουμε μια τεχνοκρατική κυβέρνηση που αντιμετωπίζει με όσο γίνεται πιο αποτελεσματικό τρόπο τα ζητήματα, το καλοκαίρι του 2021 με τις πυρκαγιές και τον ανασχηματισμό έδειξε ότι την έχασε.

Ουσιαστικά μιλάτε για τη «σημαία» της διακυβέρνησης Μητσοτάκη…

Φυσικά. Θα έλεγα -μου το έχουν πει και μου άρεσε, με την έννοια ότι συμφωνώ απολύτως- ότι ήταν κάτι σαν το ηθικό πλεονέκτημα που είχε χάσει ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του. Το λέτε πολύ ωραία: η σημαία. Και όταν πληγεί το προπύργιό σου, η σημαία σου, αυτό που φαίνεται ότι κάνει τη διαφορά με τους άλλους, εκεί υπάρχουν πια προβλήματα. Ουσιαστικά, δέχεται χτύπημα ο σκληρός πυρήνας σου.

Και έχει ενδιαφέρον ότι αυτή η οπισθοχώρηση, το πλήγμα, που περιγράφετε, μοιάζει να έχει συμβεί ερήμην της αντιπολίτευσης. Δεν μπορεί κάποιος να την κατηγορήσει ακριβώς ότι δημιούργησε κλίμα…

Απολύτως συμφωνώ. Αν θυμηθείτε τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης, για παράδειγμα, εκεί η κυβέρνηση, προσπαθώντας να αμυνθεί και να υπερασπιστεί τις επιλογές της, είπε ότι τα κάνουν μπάχαλο οι αντιπολιτευόμενοι, οι αναρχικοί, οι σύνδεσμοι των γηπέδων κ.λπ. Εδώ, όμως, η κυβέρνηση είχε να αντιμετωπίσει μόνο τον εαυτό της και σίγουρα όχι την αντιπολίτευση. Και πρέπει να πούμε ότι στις πυρκαγιές η αντιπολίτευση του Τσίπρα ήταν εξαιρετικά ήπια για τα ελληνικά δεδομένα, για την κουλτούρα της αντιπολίτευσης. Και επειδή ήταν ήπια ανέδειξε τις αδυναμίες της κυβέρνησης.

Εννοείτε επικοινωνιακά; Αφησε χώρο, δηλαδή, να φανούν αδυναμίες της κυβέρνησης στον χειρισμό των πυρκαγιών;

Ακριβώς. Η κυβέρνηση έπαιζε μόνη της. Δεν μπορεί κανείς να πει σε αυτή την περίπτωση ότι η αντιπολίτευση δημιούργησε μια κατάσταση πόλωσης με την κυβέρνηση.

Και μετά ήρθε ο ανασχηματισμός και η υπόθεση Αποστολάκη…

Η κορυφή αυτού του πράγματος που σας περιγράφω ήταν βεβαίως ο ανασχηματισμός. Τον ακούγαμε για μήνες και είχε δημιουργηθεί ένα κλίμα ότι «α, θα δούμε κάτι σαρωτικό και καινούργιο». Και όμως, δεν ήταν απλώς η απόλυτη απογοήτευση, δεν ήταν απλώς ένα αίσθημα που δημιουργήθηκε σε ένα κεντρώο κομμάτι που στήριξε τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη -αναφέρομαι στην επιλογή Πλεύρη, που οπωσδήποτε σηματοδοτεί έναν άλλο ιδεολογικό κόσμο, τουλάχιστον σε σχέση με το Κέντρο.

Και η απομάκρυνση Χρυσοχοΐδη απογοήτευσε αυτό το Κέντρο;

Και η απομάκρυνση Χρυσοχοΐδη αλλά και τα γεγονότα με την ιστορία Αποστολάκη, όπου εκεί είδαμε ένα φιάσκο. Είδαμε και εδώ προβλήματα σε σχέση με τη σημαία της κυβέρνησης, δηλαδή την αποτελεσματικότητα και την ικανότητα γρήγορων, σοβαρών αποφάσεων. Θα έλεγα ότι καταρρακώθηκε ο κυβερνητικός λόγος περί αξιοπιστίας και τεχνοκρατισμού. Περισσότερο το αίσθημα πήγαινε τελικά προς το κωμικό.

Τελικά, ήταν λάθος του ναυάρχου, του πρωθυπουργού, ή η κακιά η ώρα;

Το λέω πάντα: οι πολιτικοί έχουν εθιστεί να λειτουργούν σαν τους μάγους στο τσίρκο. Να βγάζουν λαγούς από το καπέλο, να βγάζουν περιστέρια. Αυτό σημαίνει πολλή έμφαση στην επικοινωνία, με την ουσία να έρχεται δεύτερη, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές. Τι γίνεται όμως με τα τρικ των μάγων; Κάποιες φορές δεν πετυχαίνουν και οι ακροβάτες στη σκηνή πέφτουν στο έδαφος. Θεωρώ, δηλαδή, ότι αυτό που πήγε να γίνει από την πλευρά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού με τον Αποστολάκη ήταν ένα τρικ για να στριμώξει τον ΣΥΡΙΖΑ. Τέτοιου είδους τρικ, επειδή είναι πολύ σύνθετα, αν δεν γίνουν τέλεια έχουν ως αποτέλεσμα να εξευτελιστεί στο κοινό. Αυτό θεωρώ ότι φταίει: δεν ήταν ευθύνη του κ. Αποστολάκη ή άλλων εμπλεκόμενων σε αυτή την ιστορία. Ο τρόπος με τον οποίο επιχειρήθηκε ήταν φανερό ότι έκρυβε επικοινωνιακού χαρακτήρα χειρισμούς.

Και πότε θα γίνουν αυτές οι εκλογές; Βλέπετε πρόωρες;

Ναι, με την έννοια ότι η κυβέρνηση θα ήθελε να κάνει μια καινούργια αρχή έχοντας πίσω της όλα αυτά που ας πούμε υπονόμευσαν τις προεκλογικές δεσμεύσεις του 2019 για τους ρυθμούς ανάπτυξης, το ΑΕΠ της χώρας κ.λπ. Δεν θα απέκλεια πρόωρες εκλογές εντός του 2022. Αν δεν είχαμε την πανδημία και φυσικά τις πυρκαγιές, δεν θα απέκλεια εκλογές ακόμα και μέσα στο 2021. Αυτό όμως έχει αποκλειστεί πλέον. Το 2022 είναι μια χρονιά εξαιρετικά πιθανή, διότι, ανάμεσα σε όλα τα ζητήματα, η χώρα θα αρχίσει να ξανασυζητάει σε ευρωπαϊκό επίπεδο τι θα γίνει με το χρέος και θα ξαναβρεθούμε μπροστά στις υποχρεώσεις για προϋπολογισμούς με πρωτογενή πλεονάσματα. Είναι εξαιρετικά πιθανό να βρεθούμε στην ανάγκη να μαζέψουμε κάποια πράγματα δημοσιονομικά. Άρα, εκτιμώ ότι υπό αυτό το πρίσμα η κυβέρνηση θα προτιμούσε να κάνει πρόωρες εκλογές, για να έχει μια καθαρή τετραετία μπροστά της.