ΑΚΚΕΛ: «Στην αιχμαλωσία Αρχιεπισκόπου και εκκλησιαστικής διοίκησης οφείλεται η κορωνοϋποταγή τους»

Ο ελληνικός λαός τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο διαρκώς σκανδαλίζεται και σιωπηλά προβληματίζεται με αυτό που βλέπει ως υπονόμευση της πίστης και των πιστών από τους δύο Αρχιεπισκόπους και ένα τμήμα μητροπολιτών, που προκλητικά χωρίς εκκλησιαστικό ήθος ή ταπείνωση «φτύνουν κατάκριση» (όπως περιγραφικότατα έχει αναφερθεί) κατά Ελλήνων, οι οποίοι ασκούν το θεμελιώδες δημοκρατικό στοιχείο της δημόσιας κριτικής και αξιολόγησης των κυβερνητικών ενεργειών.

Οι πολίτες αντιστέκονται στην πολιτική, ιατρική και μιντιακή διαφθορά δεκαετιών και απαιτούν δημόσια από τις κυβερνήσεις την υποχρεωτική λογοδοσία που δεν την κάνουν όμως τα κυβερνητικά καθεστώτα Μητσοτάκη-Σημίτη και Ανα(ν)στασιάδη. Με ναζιστικό φρόνημα και χωρίς λογοδοσία αποφασίζουν και διατάσουν ιατρικές παρεμβάσεις κατά των πολιτών που μόνο ο Μένγκελε θα σκεφτόταν και βάζουν την διοίκηση της Εκκλησίας να τις “ευλογήσει”. Και όλα αυτά όταν η πλειοψηφία των επιστημόνων φιμώνεται για να μην αποκαλύψει τον αντιεπιστημονικό τσαρλατανισμό των κυβερνητικών “ειδικών”.

Η Εκκλησία προφανώς δεν περιορίζεται στην εκκλησιαστική διοίκηση και στον κάθε Αρχιεπίσκοπο, άλλο ο κάθε θεσμός και άλλο το πρόσωπο που κατέχει την θεσμική θέση. Πολλοί Ιεράρχες βρίσκονται υπό καθεστώς εκφοβισμού και εκβιασμού αν και κάποιοι μπορεί να είναι από μόνοι τους προσκείμενοι στην εξυπηρέτηση αντιορθόδοξων-αντιχριστιανικών και προφανώς ανθελληνικών “εξυπηρετήσεων” τρίτων. Στο τέλος θα δείτε και σελίδα βιβλίου που δημοσιοποιεί και επικροτεί παρακολουθήσεις, εκφοβισμούς και εκβιασμούς μητροπολιτών.

Ο περιβόητος ναζιστής πραξικοπηματίας Τζέφρι Πάιατ, που αιματοκύλισε και ναζιστοποίησε την Ουκρανία το 2014, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο καθεστώς εκφοβισμού και εκβιασμού κυρίως στην Βόρεια Ελλάδα. Βέβαια ο Πάιατ χρησιμοποίησε “βάσεις” που είχαν ήδη δημιουργηθεί μέσα στην Εκκλησία, κυρίως από την εξτρεμιστική οργάνωση της Scientology, για την οποία η ίδια η CIA είχε κινηθεί υποβοηθητικά από το 1995. Έχει ιστορία η εξωτερική επέμβαση.

Απόλυτος έλεγχος των ΗΠΑ στην εκκλησιαστική διοίκηση;

Το ακόλουθο απόσπασμα (σελ. 389) από το βιβλίο «Η ΤΡΙΤΗ ΡΩΜΗ» που έγραψε ο συγγραφέας τουριστικών οδηγών Αλέξανδρος Μασσαβέτας, παρουσιάζει την κατάσταση παρεμβάσεων χωρίς όριο μέσα στην Εκκλησία, ειδικά στην περίπτωση αυτή για την εκλογή Αρχιεπισκόπου και Μητροπολιτών, οι οποίοι δεν θα είναι ανεξάρτητοι αλλά θα είναι προσανατολισμένοι προς την Δύση, ώστε να μην κινδυνεύουν πολιτικά και άλλα συμφέροντα από Μητροπολίτες που επιθυμούν να έχουν ισορροπημένη σχέση και κανονικές σχέσεις με τη ρωσική Εκκλησία. Σε μία επίδειξη ισχύος και ελέγχου, ο “γνωστός Μασσαβέτας” αποκαλύπτει ότι οι Ιεράρχες παρακολουθούνται και το “κράτος” (το ελληνικό ή άλλο;) μπορεί εύκολα να επέμβει για οτιδήποτε, στην συγκεκριμένη περίπτωση γράφει για αντιρωσικές ενέργειες και επιβολή δυτικών συμφερόντων στους Ιεράρχες. Αφού μπορούν να κάνουν αυτά, εσείς απορείτε για τα κορονο-μέτρα, κλείσιμο εκκλησιών κλπ; Ό,τι διατάξουν οι εντολοδόχοι Μητσοτάκης και Σημίτης, ο κύκλος του Ιερώνυμου θα το επιβάλει. Απλώς διαβάστε:

«Η απειλή “ρωσικής άλωσης” της ελλαδικής Εκκλησίας πρέπει να θεωρηθεί σοβαρή μόνο υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Ο Ανδρέας Λουδάρος πιστεύει πως μεταξύ των “ρωσόφιλων” μητροπολιτών πραγματικά επικίνδυνοι είναι μονάχα εκείνοι που διεκδικούν τα ανώτατα αξιώματα στην ελλαδική Εκκλησία για την επόμενη ημέρα. “Για παράδειγμα το να γίνει ένας κραυγαλέα φιλορώσος μητροπολίτης στην Θεσσαλονίκη, εκκλησιαστικά πολύ σημαντική καθώς πρόκειται για την δεύτερη σημαντικότερη πόλη του Βυζαντίου, θα ήταν πραγματική καταστροφή”.

Ειδικά το ενδεχόμενο ανάρρησης στον αρχιεπισκοπικό θρόνο μητροπολίτη που ταυτίζεται με τις θέσεις της Μόσχας το αποκλείουν κατηγορηματικά πηγές με καλή γνώση της εθνικής πολιτικής ασφαλείας. Οι πηγές αυτές επισημαίνουν πως ένα τέτοιο σενάριο “αντίκειται στο εθνικό συμφέρον” και δεν πρόκειται να επιτραπεί. Δεδομένου μάλιστα του ατελούς του χωρισμού Εκκλησίας και κράτους στην Ελλάδα, η παρέμβαση του κράτους προκειμένου να αποτρέψει κάτι που θεωρεί βλαπτικό για τα συμφέροντά του είναι πολύ εύκολη. “Οι υπηρεσίες ασφαλείας παρακολουθούν στενά κάθε κίνηση των μητροπολιτών εκείνων που είναι γνωστό πως τρέφουν φιλοδοξίες για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Οποιοσδήποτε έχει εκφράσει φιλορωσικές θέσεις είτε θα εξαναγκαστεί εγκαίρως να μην υποβάλει υποψηφιότητα είτε να την αποσύρει, αν ποτέ υποβληθεί. Εν ανάγκη θα εξαντληθεί κάθε μέσο πίεσης” τονίζουν απερίφραστα οι εν λόγω πηγές».

Η στάση απέναντι στον κύκλο του Αρχιεπισκόπου

Ποιά είναι η σωστή στάση των πολιτών και πιστών της ελλαδικής Ορθόδοξης Εκκλησίας απέναντι στην εκκλησιαστική διοίκηση και ειδικότερα απέναντι στο πρόσωπο που κατέχει τη θέση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών δηλαδή του κ.κ. Ιερωνύμου; Οι δηλώσεις του να πάνε στα σπίτια τους και να αποτειχιστούν (!!!) όσοι διαφωνούν με όσα ο κύκλος του κάνει μέσω της Εκκλησίας, αποκαλύπτουν ότι η διάβρωση που είχε επιτρέψει έχει φθάσει στο “κόκκαλο”. Ο ίδιος βέβαια όταν διαφωνούσε με τον προκάτοχό του μακαριστό Χριστόδουλο, δεν έκανε τίποτα από όσα είπε, αντίθετα ο κύκλος του έφτασε να αρνείται το «πάσης Ελλάδος» στον Χριστόδουλο και να τον αποκαλεί μόνο «Αθηνών».

Ο Αρχιεπίσκοπος ξέχασε το παράδειγμα του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητού (580-662) όπως επίσης και την τελική καθαίρεση Πατριαρχών και Επισκόπων που έκαναν εναντίον του Αγίου τα ακριβώς ανάλογα με ό,τι κάνει το τμήμα της εκκλησιαστικής διοίκησης γύρω από τον Ιερώνυμο. Η τότε εκκλησιαστική διοίκηση με πατριάρχες και επισκόπους καταδίωξε τον Άγιο διότι αντιστεκόταν στην αίρεση του μονοθελητισμού κατά του Χριστού, στην οποία είχαν προσχωρήσει οι ίδιοι, ως πολιτικό όχημα για πολιτικές και στρατιωτικές συμμαχίες. Είχαν υποταχθεί στην πολιτική εξουσία η οποία έφτασε στο σημείο να κόψει το χέρι και τη γλώσσα του Αγίου για να μην μιλάει και να μην γράφει υπέρ της Ορθοδοξίας, κατά της αίρεσης και των επίορκων πολιτικών και εκκλησιαστικών παραγόντων. Οι σημερινοί κόβουν την πρόσβαση στα κοινωνικά δίκτυα ή επιβάλλουν άλλη λογοκρισία στους “μικρούς” που αποτελούν έναν συλλογικό Μάξιμο Ομολογητή.

Το πρώτο που είναι απαραίτητο να γίνει είναι να κατανοηθεί ότι τόσο ο Αρχιεπίσκοπος όσο και γενικά ο “κύκλος” του στην εκκλησιαστική ηγεσία βρίσκονται υπό πολιτική-στρατηγική αιχμαλωσία και κατοχή και έχουν εκτραπεί από την οδό των Αγίων και τις παραδόσεις με αποκορύφωμα φυσικά την υποταγή στην επιβολή αντίχριστων ενεργειών όπως όλα αυτά που το καθεστώς Μητσοτάκη-Σημίτη επέβαλε κατά της θείας κοινωνίας κλπ. Επιπλέον ο κύκλος του Ιερωνύμου (ως πρόσωπο και όχι ως θεσμός) έχει υπονομεύσει το δημοκρατικό συνοδικό σύστημα διοίκησης της Εκκλησίας. Έχει κατασταλεί τουλάχιστον κατά την περίοδο της ηγεσίας του προς παπική κατεύθυνση μονοκρατορίας.

Μην χάνετε χρόνο και μην καταπονείτε το νευρικό σας σύστημα αναρωτώντας αν ο Ιερώνυμος και οι γύρω του “κάνουν το σωστό”. Είναι δυνατόν τα έργα του Μητσοτακέικου και των “ορφανών του Σημίτη” να είναι έργα Θεού; Αυτά που ο Αρχιεπίσκοπος και η εκκλησιαστική διοίκηση φαίνονται να υποστηρίζουν είναι έργα ανθρώπων του Θεού ή των δυνάμεων του σκότους; Όταν φύγει το σκοτάδι και αφήσει τους ανθρώπους του ξεκρέμαστους, τότε αυτοί οι εκκλησιαστικοί παράγοντες τί θα μπορούν να κάνουν για να διορθώσουν και να αποχωρήσουν ομαλά από την εκκλησιαστική διοίκηση;

Πολυετής ανατρεπτική αλλοίωση μέσα στην Εκκλησία

Η ελλαδική Εκκλησία έχει υποστεί μία σημαντική αλλοίωση στην διοίκησή της τόσο στα ανώτατα ιερατικά επίπεδα όσο και μεταξύ του κομβικής σημασίας λαϊκού προσωπικού. Σταθερά μετά από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ υπήρξε επιτυχημένη στοχοποίηση νευραλγικών τομέων όπως ο ραδιοφωνικός σταθμός και το Γραφείο Τύπου της Ιεράς Συνόδου, που αποτελούσαν τους βασικούς διαύλους επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης με τους πιστούς και όχι μόνο. Εντός και γύρω από τη Νομική Υπηρεσία λειτούργησαν επίσης άτομα που υπηρετούσαν ακόμη και αντιορθόδοξες παρακρατικές οργανώσεις όπως η Scientology και οι Μορμόνοι. Σε τοπικό επίπεδο «χτυπήθηκαν» περιοχές που έχουν στρατηγική αξία για παρακρατικά αμερικανικά κυρίως συμφέροντα.

Μιλώντας πολύ συνοπτικά, τα προβλήματα εξωτερικής Κατοχής λειτουργιών της εκκλησιαστικής διοίκησης άρχισαν να γίνονται ξεκάθαρα όταν διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού (επί Χριστοδούλου) έγινε ένα πρόσωπο το οποίο επιβλήθηκε από την τότε υπουργό Μαριέττα Γιαννάκου και στον ραδιοφωνικό σταθμό έμεινε γνωστός ως «ο Ακατανόμαστος». Ένα μόνο περιστατικό αρκεί για τον χαρακτηρίσει όταν κατά τη διάρκεια αγιασμού των υδάτων κάποιοι δημοσιογράφοι και άλλοι υπάλληλοι έφεραν αγιασμό για να αγιάσουν τα γραφεία στο ραδιοφωνικό σταθμό και ο εν λόγω διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού της Ιεράς Συνόδου (μέσα στη Μονή Πετράκη) τούς είπε “πάρτε αυτό το βρωμόνερο από εδώ”. Αυτό είναι ΓΝΩΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ μέσα στην διοίκηση. Όταν μετά από καιρό έφυγε από το σταθμό, κατέληξε να μπλέκει με “σκανδαλάκια” σε σχέση με κάποια ΜΚΟ. Ο σημερινός διευθυντής επίσης ίσως αποδειχθεί χειρότερος, γνωστός και ως «Αυτοφοράκιας» (για μη εφαρμογή δικαστικής απόφασης κλπ) ή «Σεμινάριος» (για συνεργασία με εκκλησιαστική συντάκτρια στην ηγεσία της ΕΣΗΕΑ που κάνει στραβά μάτια) έκανε τον ραδιοφωνικό σταθμό περισσότερο κοσμικό παρά στην πνευματική υπηρεσία του λαού.

Η εξουδετέρωση του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου ήταν το άλλο “μεγάλο κατόρθωμα” επί Ιερωνύμου που απομόνωσε τους άλλους Ιεράρχες από την άμεση δημοσιογραφική ενημέρωση για τα καθημερινά γεγονότρα και πώς αυτά επηρεάζουν στην Εκκλησία. Η παράνομη απόλυση της δημοσιογράφου-διευθύντριας ήταν η πρώτη μνημονιακή απόλυση σε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και στην πράξη απομόνωσε τους Ιεράρχες από ζωτική ενημέρωση, ενώ ο σημερινός διευθυντής του υπήρξε κομματικός υποψήφιος του … άθεου ΣΥΡΙΖΑ στην Αιτωλοακαρνανία. Αξίζει να δείτε όσα αποκαλύπτει η απολυμένη διευθύντρια δημοσιογράφος για άτομα της διοίκησης της Εκκλησίας: