Κυβέρνηση
“Tίποτα δεν τελειώνει πριν τελειώσει”. Αυτό ισχύει σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά για τον Αλέξη Τσίπρα.
Πέρασε από την “λάβα” της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές του 2015, από την “φωτιά” των capital controls και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου δύο μήνες μετά, από την “μέγγενη” του τρίτου Μνημονίου κι εκεί που δήλωνε “νικητής” και σε έξι μήνες έβγαινε από το Μνημόνιο, ξαφνικά… ένιωσε ικανός να λύσει το Σκοπιανό!
Το υποσχέθηκε κι αυτό στους Αμερικανούς. Δεν έβαλε μυαλό από το Κυπριακό.
Πού επίσης είχε υποσχεθεί στους Αμερικανούς ότι θα το λύσει.
Ισως επειδή αυτή την φορά έχει συνοδοιπόρο του και τον υπουργό Εξωτερικών Ν.Κοτζιά που ενώ στο Κυπριακό και στις διαπραγματεύσεις της Ελβετίας για το Κυπριακό έδειχνε να στέκεται στο ύψος του, τώρα προτρέχει να “λύσει” το Σκοπιανό.
Ο Ν.Κοτζιάς θέλει “να λύσει” το Σκοπιανό. Ως παλαιός κομμουνιστής, η υπόθεση “Μακεδονία” είναι ακατανόητη για αυτόν.
Δεν μπορεί να “χωνέψει” πώς μία χώρα αρνείται σε μια άλλη να ονομάζεται με το όνομα που αυτή επιλέγει (απλά διεκδικεί και την ιστορία της).
Δεν νιώθει ο Κοτζιάς το “ελληνικό μονοπώλιο” στην Μακεδονία.
Πιστεύει ότι η Τουρκία είναι το μοναδικό σοβαρό πρόβλημα της Ελλάδας και θέλει να ρίξει εκεί το βάρος του.
Για τον Α.Τσίπρα δεν το συζητάμε. Οπως ο κάθε συνεπής, πρώην αριστερός, (γιατί αν επιμένει ότι ο βίος και η πολιτεία του στα τρία χρόνια παραμονής του στην εξουσία έχουν “αριστερή ταυτότητα”, τότε πρέπει να πάει για… διαφώτιση στην Κούβα ή στην Βενεζουέλα του Ν.Μαδούρο να του εξηγήσουν) τώρα δέχεται όχι απλώς “τα πάντα”, αλλά και αυτά που καν δεν του έχουν ζητήσει.
Το κατάλαβαν οι Αμερικάνοι και του ζήτησαν να λύσει το Σκοπιανό. Είναι η εφαρμογή της παροιμίας που λέει ο λαός “Τώρα που βρήκαμε παπά ας θάψουμε πεντ’έξι”!
Και θα το είχε κάνει, αν για κάποιο περίεργο μεταφυσικό λόγο, οι Ελληνες, που εδώ και οκτώ χρόνια έχουν υποφέρει και αποδεχθεί τα πάντα, δεν διέψευδαν αυτούς που προέβλεπαν ότι “Δεν θα υπάρξουν σοβαρές αντιδράσεις”.
Και γιατί να αντιδράσουν; Δεν αντέδρασαν όταν τους έπαιρναν το φαγητό από το στόμα, τις περιουσίες τους, τις καταθέσεις τους, τα σπίτια τους, τους αγαπημένους τους που ξενιτεύονταν, το χαμόγελό τους, την στοιχειώδη ψυχαγωγία τους.
Γιατί να αντιδράσουν τώρα για ένα όνομα;
Ο Α.Τσίπρας δεν έλαβε υπ’όψιν του ότι οι Ελληνες είναι ένας περίεργος λαός.
Δεν είναι μαλά…ες. Συμφεροντολόγοι είναι. Αλλοτριωμένοι, ήταν. Τώρα είναι προλεταριοποιημένοι. Και οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα.
Το 1941 η Γερμανία εισέβαλε στην Σοβιετική Ενωση, ποντάροντας ότι το κομμουνιστικό καθεστώς ήταν μειοψηφία σε επίπεδο αποδοχής του από τους λαούς της Σοβιετικής Ενωσης και άρα δεν θα πολεμούσαν φανατικά οι λαοί της τότε Σοβιετικής Ενωσης για την επιβίωση του καθεστώτος.
Ο Χίτλερ και οι λοιποί Γερμανοί, έκαναν λάθος. Αλλο το να μην έχω να φάω και άλλο το να μην έχω τίποτα να υπερασπίσω.
Κι έτσι ο Α.Τσίπρας κατάφερε να αναστήσει μια ολόκληρη παράταξη και να συνασπίσει εναντίον του έναν ολόκληρο λαό.
Είναι ακατανόητο για τον Α.Τσίπρα, για τον Ν.Κοτζιά και για όλους τους άλλους του ΣΥΡΙΖΑ, πώς εκατομμύρια Ελλήνων δεν αντέδρασαν στην φτωχοποίησή τους από τρεις εν σειρα, κυβερνήσεις και αντέδρασαν στο… Σκοπιανό!
Σάμπως το περίμενε η ηγεσία της ΝΔ; Οχι, βέβαια. Αλλά ίσως και για αυτό έχει μεγαλύτερη αξία αυτό που συνέβη στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα σήμερα.
Γιατί και η ηγεσία της ΝΔ αιφνιδιάστηκε και δεν μπόρεσε να αντιληφθεί εγκαίρως την ένταση της οργής των Ελλήνων.
Τι θα γίνει τώρα; Αν ο Α.Τσίπρας θελήσει να προχωρήσει με αυτούς τους όρους που προτείνει ο Νίμιτς (πρώτα είσοδο σε ΝΑΤΟ και ΕΕ των Σκοπίων και μετά “θα δούμε” τι θα γίνει με τα αλυτρωτικά και το σύνταγμα) θα είναι πολύ τυχερός αν ο ΣΥΡΙΖΑ λάβει 3,84%, όσα είχε λάβει το 2009.
Αν “την κάνει” με ελαφρά πηδηματάκια από την διαπραγμάτευση, έχει ελπίδα να επιβιώσει. Οχι να νικήσει, αλλά να επιβιώσει και “να δει” την επόμενη μέρα.
Αυτό που ξεκίνησε σαν χείμαρρος από την Θεσσαλονίκη, έγινε ορμητικό ποτάμι σήμερα.
Αν δεν ακούσουν στου Μαξίμου την “βουή”του λαού και την μπερδέψουν με τον ήχο από το ελικόπτερο της ΕΛΑΣ που πετούσε επάνω από την Ηρώδου του Αττικού και μετρούσε σε “140.000 τους συγκεντρωθέντες”, τότε το τέλος θα έρθει πολύ ενωρίτερα.
Και το χειρότερο: Δεν θα υπάρξει επόμενη μέρα…
