ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ
Για μίζα 25-38 εκατομμυρίων ευρώ στον υπουργό Εθνικής Αμυνας Γιάννο Παπαντωνίου στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των φρεγατών “S” με «υποψίες» που φτάνουν μέχρι τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Σημίτη, μιλά ο Michel Josserand σε κατάθεσή του στην Γαλλία που είχε μείνει «θαμμένη» τόσα χρόνια.
Τα «φαντάσματα» του άρρωστου κυβερνητικού παρελθόντος της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, της εποχής Σημίτη «ξυπνούν»: Μια κατάθεση του Michel Josserand, κορυφαίου στέλεχος της Thales Engineering and Consulting (TEAC), που έφθασε ώς τη θέση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου, είχε μείνει «θαμμένη» για πολλά χρόνια και έρχεται από το pronews.gr στο φως της δημοσιότητας.
Εκτός από την ενοχή Παπαντωνίου στο σκάνδαλο του εκσυγχρονισμού (εκσυγχρονισμού «που λέει ο λόγος»), «δείχνει» τους Κ.Σημίτη και τον τότε υπουργό Εσωτερικών Μ.Χρυσοχοΐδη σε μία κλασική υπόθεση διαφθοράς στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
Η κατάθεση του Michel Josserand ήταν συγκλονιστική και ποτέ κανένας στην Ελλάδα δεν έδωσε βάση σε αυτήν.
Ούτε έδωσε βάση στο γεγονός ότι το εξωφρενικό συμβόλαιο «σφραγίστηκε» το 2004 επί ΝΔ, παρά την αντίρρηση του τότε Αρχηγού ΓΕΝ Α.Αντωνιάδη και έτερου, κορυφαίου στελέχους του υπουργείου Εθνικής Αμυνας.
Τι είχε καταθέσει ο Michel Josserand: «Το 2002 και το 2003 κλήθηκα να παρουσιάσω ένα σχέδιο για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Από εκείνη τη στιγμή πηγαινοερχόμουν συνέχεια στην Ελλάδα και είχα επαφές με τον κ. Ρωμανό.
Εκείνος ήταν που υπέδειξε ότι θα πρέπει να προβλέψουμε μια προμήθεια της τάξης του 7% με 10% για τον υπουργό Άμυνας (σ.σ. Γ.Παπαντωνίου, δηλαδή 25- 38 εκατ.).
Και μου υπέδειξε επίσης πως στην προηγούμενη αγορά των φρεγατών στην Ελλάδα είχε μεσολαβήσει συμφωνία με τον ίδιο τον υπουργό, χάρη στην οποία η εταιρεία Thales κέρδισε τον διαγωνισμό.
Στην αγορά του συστήματος για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων ανταγωνιστής ήταν η εταιρεία SAIC, την οποία υποστήριζε ευθέως ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ντίκ Τσένι.
Κατά τον κ. Ρωμανό χάσαμε αυτή την αγορά επειδή δωροδοκήσαμε χαμηλά, ενώ οι Αμερικάνοι στόχευσαν στον υπουργό Εσωτερικών και τον πρωθυπουργό». (σημ: αναφέρεται στον Κώστα Σημίτη και τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος ήταν υπ. Δημόσιας Τάξης – Στη Γαλλία τις αντίστοιχες αρμοδιότητες έχει το υπ. Εσωτερικών για αυτό αναφέρεται σε υπουργό Εσωτερικών).
Ο Λουκάς Ρωμάνος είχε κατονομαστεί από το pronews.gr στο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ «Οι άνθρωποι πίσω από τα όπλα: Οι Ελληνες επιχειρηματίες που εξοπλίζουν τις Ενοπλες Δυνάμεις»: «Η εταιρεία THALES (Γαλλία) είχε ως αντιπρόσωπο τον παλιό… υπαξιωματικό του Ναυτικού, τον Λουκά Ρωμάνου, που κέρδισε τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών κλάσης «S», μια υπόθεση που ελέγχεται ο Γ.Παπαντωνίου.
Ο εκσυγχρονισμός μέσης ζωής 6 φρεγατών «S» (Standard) του Πολεμικού Ναυτικού, δόθηκε με απευθείας ανάθεση στα Ελληνικά Ναυπηγεία Α.Ε. (ΕΝΑΕ) ως κύριο ανάδοχο, με υπεργολάβο την εταιρία Thales Nederland, αντί συμβατικού τιμήματος 380.000.000 ευρώ, το οποίο μετά τις αναπροσαρμογές ανήλθε σε 480.000.000 ευρώ. Η δικογραφία εστάλη στη Βουλή τον Ιούλιο του 2016».
Η επίμαχη κατάθεση περιλαμβάνεται στο αίτημα δικαστικής συνδρομής που απέστειλαν οι γαλλικές αρχές στο πλαίσιο της έρευνάς τους για την υπόθεση διαφθοράς στην γαλλική εταιρεία, αλλά ουδείς ασχολήθηκε στην Ελλάδα.
Η επίμαχη κατάθεση του πρώην συμβούλου της εν λόγω εταιρείας όπλων και προέδρου μίας εκ των θυγατρικών της, Μισέλ Ζοσεράν, βρισκόταν ανάμεσα στα 250.000 έγγραφα για την υπόθεση εκσυγχρονισμού των φρεγατών τύπου S, που βρέθηκαν στους κατασχεθέντες υπολογιστές του Έλληνα εκπροσώπου της εταιρείας Thales, Λουκά Ρωμάνου.
Σε ότι αφορά το έργο της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων που είχε κερδίσει η αμερικανική SAIC (στελέχη της ενεπλάκησαν, σύμφωνα με όσα αναφέρει η δικογραφία, εν συνεχεία στην υπόθεση του σχεδιασμού της δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού Κ.Καραμανλή), το υπουργείο Δημόσιας Τάξης αποφάσισε να αναλάβει η SAIC το έργο αντί για την γαλλοαμερικανική κοινοπραξία της TRS.
Στην ομάδα της SAIC συμμετείχε φυσικά και η Siemens (βασικό στοιχείο…).
Να κλείσουμε την αναφορά στο θέμα αναφέροντας την περίπτωση του έτερου «αγωνιστή της δημοκρατίας» του υφυπουργού Δημόσιας Τάξης Γ.Μαλέσιου ο οποίος εισηγείται στο ΚΥΣΕΑ την επιλογή της SAIC.
Eιναι γεγονός ότι η Thales-Raytheon είχαν τότε καλύτερη προσφορά η οποία κινείτο κατά 3,5 μονάδες υψηλότερα της SAIC.
Ηταν και οικονομικά συμφερότερη κατά 6,5 εκατ. δολάρια της SAIC.
Ομως ο Ευάγγελος Μαλέσιος έμενε… δωρεάν στο σπίτι του άλλου «αγωνιστή της δημοκρατίας» της γενιάς του Πολυτεχνείου» του Κ.Αθανασούλη της ALTEC που συμμετείχε στην κοινοπραξία της SAIC και είχε κάθε λόγο να στηρίξει την SAIC!
Παραιτήθηκε από υφυπουργός Δημοσίας Τάξης το 2003, όταν αποκαλύφθηκε η «δωρεά».
Κλείνοντας να δούμε τις ημερομηνίες-κλειδιά:
– Στις 25 Νοεμβρίου 2002 στη 13η συνεδρίασή του το ΚΥΣΕΑ, με πρόεδρο τον τότε πρωθυπουργό K. Σημίτη και εισηγητή τον υπουργό Εθνικής Αμύνης Γ. Παπαντωνίου, αποφάσισε «την υλοποίηση του εκσυγχρονισμού μέσης ζωής (EMZ) των φρεγατών τύπου S από τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά (HDW) με υποκατασκευαστή την Thales Naval Nederland.
Στις 12 Φεβρουαρίου 2003 υπεγράφη η σύμβαση 010B/03 για τον εκσυγχρονισμό μέσης ζωής 6 φρεγατών (συν 2 option) ύψους 381.578.580 ευρώ με την ελληνική συμμετοχή να ξεπερνά το 11,2% και το 88,8% να περνάει στη γαλλοολλανδική σύμπραξη, καθώς η Thales είχε εξαγοράσει τη Hollandse Signaalapparten.
H τελευταία είχε αντιπρόσωπο στην Ελλάδα τον πανίσχυρο στις προμήθειες του ΠΝ τον Χαράλαμπο-Σπύρο Μπεκατώρο (απόστρατο του Πολεμικού Ναυτικού) μέσω της Signaal Hellas A.E., ενώ το ελληνικό παράρτημα της Thales, που έχει πολλά συμβόλαια με το ΥΠΕΘΑ, είχε επικεφαλή τον Λουκά Ρωμάνο (ασύρματοι, Crotale, ιπτάμενα ραντάρ κ.ά.).
O τότε αρχηγός του ΓΕΝ Αντ. Αντωνιάδης αντέδρασε έντονα στην απόφαση, αν και του κλίματος ΠΑΣΟΚ. Σε τρισέλιδο non-paper με τίτλο «Σκοπιμότης ναυπήγησης νέων φρεγατών αντί του εκσυγχρονισμού των 6 φρεγατών» σημείωνε:
«Με τα δεδομένα που προέκυψαν μετά τις πρόσφατες διαπραγματεύσεις πρέπει να θεωρηθεί ως επιχειρησιακά μη αποδεκτή και οικονομικά αρκετά δαπανηρή, για το αποδιδόμενο όφελος, λύση που δεν ικανοποιεί τις επιχειρησιακές απαιτήσεις του Π.Ν.».
Προηγουμένως ο κ. Αντωνιάδης χαρακτηρίζει το κόστος δυσανάλογα υψηλό (381,5 εκατ. ευρώ ή 130 δισ. δρχ.) σε σχέση με το αποτέλεσμα και επισημαίνει:
«Εχει μεγάλη διάρκεια -79 μήνες από την υπογραφή της σύμβασης με αναμενόμενο πέρας στα τέλη του 2009- και δεν παρέχεται η ευκαιρία ικανοποιητικής απόσβεσης της επένδυσης στον υπόλοιπο επιχειρησιακό βίο των πλοίων, ο οποίος περιορίζεται δραστικά από την αναμενόμενη διακοπή μεταξύ 2012-2015 της υποστήριξης των K/B RIM 7M/P μέχρι διακοπής αυτού έως το 2017».
Και συνεχίζει: «H διεθνής πρακτική που ακολουθείται σε προγράμματα EMZ πλοίων περιορίζεται στον εκσυγχρονισμό – αντικατάσταση επιλεγμένων συστημάτων, ώστε αυτά να εξακολουθούν να υποστηρίζονται και να είναι λειτουργικά και αξιόπιστα για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της εικοσαετίας. Στην περίπτωση του εκσυγχρονισμού των φρεγατών «S» περί το τέλος του προγράμματος (2009) τα πλοία θα διάγουν το 30ό έτος της ηλικίας τους και θα χαρακτηρίζονται από περιορισμένο υπόλοιπο επιχειρησιακό βίο».
Ο τότε αρχηγός του ΓΕΝ προτείνει περιορισμένο εκσυγχρονισμό αξίας 25 δισ. δρχ., δίχως να αλλαχθούν τα επιχειρησιακά χαρακτηριστικά των φρεγατών, και καταλήγει ότι: «Επιμένοντας για εκσυγχρονισμό μέσης ζωής των «S» εισπράττεται από το Πολεμικό Ναυτικό ελάχιστη ωφέλεια έναντι μεγάλου κόστους. Για τον λόγο αυτό εκτιμάται ότι τα χρήματα του EMZ θα πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για τη χρηματοδότηση ενός προγράμματος ναυπήγησης νέων φρεγατών».
Μετά από 480 εκατομμύρια ευρώ, οι 6 φρεγάτες ουσιαστικά απλώς βάφτηκαν και άλλαξαν σύστημα μάχης, αλλά όχι όπλα. Αυτά μένουν της δεκαετίας του ’70…
