Προεδρία Δημοκρατίας
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος αναφέρθηκε στην ανάγκη να υπάρξει πρόληψη του εγκλήματος και ενίσχυση της κοινωνικής ειρήνης, που κήρυξε τις εργασίες του διήμερου Επιστημονικού Συνεδρίου της Ελληνικής Εταιρείας Εγκληματολογίας, με θέμα «Έλληνες Εγκληματολόγοι από την Ελλάδα και το Εξωτερικό συνομιλούν για την πρόληψη του Εγκλήματος», στο Σπίτι της Κύπρου.
Ο κ. Παυλόπουλος έκανε λόγο για εξαιρετικής σημασίας διεθνές συνέδριο και συνεχάρη με θερμό τρόπο την Ελληνική Εταιρεία Εγκληματολογίας. Μάλιστα, δεν παρέλειψε να συγχαρεί προσωπικά τον φίλο και συνάδελφό του στο Πανεπιστήμιο, καθηγητή Νέστορα Κουράκη, ο οποίος το εμπνεύσθηκε και το οργάνωσε με μεγάλη επιτυχία.
Στη συνέχεια, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διατύπωσε μια σειρά σκέψεων για ένα πολύ συγκεκριμένο ζήτημα, το οποίο αφορά το, ήδη ορατό, ενδεχόμενο εμφάνισης και εξάπλωσης μιας, εξίσου πολύ συγκεκριμένης, παραβατικότητας -επέκεινα δε εγκληματικότητας- οφειλόμενης σε κάποιες πτυχές της σύγχρονης τεχνολογικής εξέλιξης.
Όπως ανέφερε «πρόκειται για τις πτυχές που αφορούν τη ραγδαία εξάπλωση και επιδείνωσή της από τον John Maynard Keynes -μάλιστα εδώ και πολλές δεκαετίες πριν- οιονεί “προφητικώς” επισημανθείσας “τεχνολογικής ανεργίας”. Υπό άλλους όρους, ενός είδους “δομικής”, και γι’ αυτό άκρως επικίνδυνης κοινωνικώς, ανεργίας».
Παράλληλα, σημείωσε ότι στις μέρες μας -και ειδικότερα με τα σύγχρονα τεχνολογικά και οικονομικά δεδομένα- ο μεγάλος κίνδυνος είναι η περιθωριοποίηση του ανθρώπου, ως παράγοντα της κοινωνικής και οικονομικής δημιουργίας και παραγωγής. Στην οποία, όπως εξήγησε, τον εξωθεί, κατά κύριο λόγο, η δια της οδού της άκριτης τεχνολογικής εξέλιξης αναγκαστική έξοδος από την “αγορά εργασίας” και, συνακόλουθα, από το πεδίο της, δια της προσωπικής του δημιουργίας, υπεράσπισης της αξίας του και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς του.
«Μέσα σε αυτό το δυσοίωνο κοινωνικό και οικονομικό τοπίο, ο μέσος άνθρωπος αρχίζει να αισθάνεται κατά κάποιο τρόπο “άχρηστος”, μπαίνοντας σ’ ένα είδος κοινωνικού και οικονομικού “περιθωρίου” και αντίστοιχης “απομόνωσης”» παρατήρησε ο κ.Παυλόπουλος και πρόσθεσε: «Το ζοφερό αυτό κλίμα εξωθεί, εκ των πραγμάτων, τον πληττόμενο, από αυτές τις συνθήκες ζωής, άνθρωπο σε νοοτροπίες και συμπεριφορές άκρως υπονομευτικής, κοινωνικώς, ριζοσπαστικοποίησης».
Ειδικότερα, ανέφερε ότι τέτοιες νοοτροπίες και συμπεριφορές οδηγούν, κυρίως τους νέους, σε τάσεις είτε αμφισβήτησης κάθε μορφής πολιτικής εξουσίας, είτε προσήλωσης σε, “νεότευκτα” διεθνώς, αυταρχικά πρότυπα ηγεσίας, τα οποία -πολλές φορές μάλιστα με τη “λεοντή” του φιλελεύθερου δημοκρατικού προτύπου- εμφανίζονται, δήθεν, να “κήδονται”, με συγκεκριμένες πολιτικές “οικονομικού προστατευτισμού” και ανάλογες τακτικές σχεδόν ρατσιστικής μεταχείρισης ορισμένων κοινωνικών ομάδων, των συμφερόντων και του μέλλοντος του ανθρώπινου δυναμικού, που αισθάνεται θύμα της “τεχνολογικής ανεργίας”, υπό την προμνημονευόμενη μορφή και με τις εντεύθεν επώδυνες κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις.
