Γιάννης Κεφαλογιάννης (ΝΔ): «Θα αυξήσουμε τις δαπάνες για προϊόντα της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας»

Η αμυντική βιομηχανία της Ελλάδας έχει καταρρεύσει μαζί με την υπόλοιπη οικονομία – με μία-δύο «φωτεινές» εξαιρέσεις του ιδιωτικού τομέα – αλλά τα πράγματα σε ότι αφορά αυτό τον κλάδο είναι πολύ σοβαρότερα για τη χώρα καθώς αγγίζει υπαρξιακά ζητήματα της εθνικής ασφάλειας.

Η πτώση σε επίπεδα χαμηλότερα από του 1965 (!) της συνολικής παραγωγής αμυντικών προϊόντων της Ελλάδας σε ποσοστό επί της εθνικής παραγωγής, η σχεδόν μηδενική παραγωγή προϊόντων αμυντικής χρήσης των ελληνικών ναυπηγείων, οι πτωχευμένες κρατικές αμυντικές βιομηχανίες (ΕΑΒ, ΕΑΣ και λιγότερο η ΕΛΒΟ) ή επιβιώνουν λόγω μονοπωλίου ή απλά υπάρχουν χωρίς παραγωγή, προκαλούν εντύπωση απλά και μόνο από την έκταση της καταστροφής τους.

Οι ιδιωτικοί, εκτός από κάποιους ομίλους μετρημένους στα δάκτυλα του… «μισού χεριού», αφού οι ιδιοκτήτες τους «έφαγαν» δεκάδες ή και εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ αντισταθμιστικών οφελών τις «χρυσές» εποχές, τώρα ή είναι στην φυλακή ή στα πρόθυρα φυλακής ή έχουν αλλάξει επάγγελμα.

Αυτή είναι με λίγες λέξεις η ελληνική αμυντική βιομηχανία εν έτει 2019, μετά από εννέα χρόνια μνημονίων, λίγες εβδομάδες πριν από μία ακόμα κυβερνητική αλλαγή και την ανάληψη της ηγεσίας της χώρας από τη ΝΔ, με ισχυρή αυτοδύναμη κυβέρνηση για πρώτη φορά μετά από το 2007.

Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Γιάννης Α. Κεφαλογιάννης, 37 ετών σήμερα και δικηγόρος στο επάγγελμα, μπήκε στη Βουλή τα «πέτρινα χρόνια» της χώρας και της πολιτικής, του 2012.

Πριν όμως είχε περάσει από ένα «ειδικό» πόστο: Εργάστηκε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Μια θέση που έμαθε πολλά και είδε πολλά. Και για έναν πολιτικό έχει μεγάλη σημασία να έχει «εικόνες» από την «κορυφή» των γεγονότων.

Εκτός από νεότερος Ελληνας βουλευτής το 2012 όταν πρωτοεκλέχθηκε, το 2016, σε ηλικία μόλις 34 ετών, ανέλαβε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ στη Βουλή.

Η θητεία του όμως στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ τον «μύησε» στα μυστικά του χώρου της Ασφάλειας. Ετσι μετά από ένα σημαντικό κοινοβουλευτικό έργο, μπήκε και στην Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής (ταυτόχρονα με την θέση του γραμματέα του Προεδρείου της Βουλής) και ξεκίνησε να «μυείται» στα μυστικά της Αμυνας και ειδικά της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας για την «ανάσταση» της οποίας έχει καταθέσει σειρά μελετών.

Μια συνέντευξη μαζί του έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού είναι ο βασικός «φορέας» των προτάσεων της ΝΔ, για την έξοδο της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας από το καθεστώς της «ελεγχόμενης κατάρρευσης». Διαβάστε τι απάντησε στις ερωτήσεις του pronews.grQ

– Η Νέα Δημοκρατία έχει καταρτίσει συγκεκριμένο κυβερνητικό πρόγραμμα ανάπτυξης για την ελληνική αμυντική βιομηχανία;

«Η ανάγκη ενίσχυσης και ανάπτυξης της αμυντικής βιομηχανίας εντάσσεται στην εθνική στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας για την ανάπτυξη και την ασφάλεια της χώρας και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής μας οικονομίας.

Σε αυτό το πλαίσιο έχει διαμορφώσει ένα πολύ συγκεκριμένο και ρεαλιστικό πρόγραμμα για την ελληνική αμυντική βιομηχανία, το οποίο, σταδιακά, θα τη βγάλει από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει και θα της προσδώσει ιδιαίτερη δυναμική και εξωστρέφεια».

– Ποια είναι τα κυριότερα σημεία αυτού του προγράμματος;

«Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στην ΕΕ αποδίδεται ιδιαίτερη σημασία στο «Research and Development», το ύψος του οποίου πρέπει να ανέρχεται στο 20% επί του συνόλου των αμυντικών δαπανών των κρατών-μελών. Αυτός ο όρος περιλαμβάνει, εκτός από την προμήθεια εξοπλισμού, τη χρηματοδότηση της έρευνας και της παραγωγής καινοτόμων προϊόντων.

Δεδομένου ότι η χώρα μας είναι πολύ πίσω σε αυτό το τομέα, οι πρωταρχικές μας ενέργειες θα εστιαστούν στη σύνδεση της πανεπιστημιακής έρευνας με την αμυντική βιομηχανία και στη χρηματοδότηση, από εθνικούς πόρους, της παραγωγής καινοτόμων προϊόντων.

Επιδιώκουμε επίσης την ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και δημιουργία συνθηκών συνεργασίας μεταξύ των εγχώριων παραγωγών αμυντικού υλικού.

Σημαντική είναι τέλος η συμμετοχή μας σε προγράμματα συμπαραγωγής οπλικών συστημάτων μέσω της Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας (PESCO)».

– Ποια είναι τα σχέδια της ΝΔ για τις κρατικές αμυντικές βιομηχανίες; Η ΕΛΒΟ είναι σε φάση πώλησης. Τα ΕΑΣ και η ΕΑΒ; Σκοπεύετε να προχωρήσετε σε αποκρατικοποίησή τους ή παραχώρηση του μάνατζμεντ στον ιδιωτικό τομέα;

«Η ελληνική αμυντική βιομηχανία βρίσκεται σε κρίση εδώ και πολύ καιρό. Ωστόσο επειδή θεωρούμε ότι υπάρχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης και προοπτικών, πρέπει να ασχοληθούμε ενδελεχώς με το συγκεκριμένο ζήτημα, ώστε να μην χαθεί και η πολύτιμη τεχνογνωσία που έχει συσσωρευθεί όλα αυτά τα χρόνια.

Οποιαδήποτε κίνηση προϋποθέτει μια μελέτη βιωσιμότητας των ΕΑΒ και ΕΑΣ, με αντικείμενα, καταρχάς, τη διερεύνηση της δυνατότητας αλλαγής του νομικού τους πλαισίου για τη λειτουργία τους με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Η μελέτη αυτή πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο εισόδου ενός στρατηγικού επενδυτή, την μετατροπή τους σε στρατιωτικά εργοστάσια με άμεση υπαγωγή τους στο ΥΠΕΘΑ ή τις στρατηγικές συνεργασίες με ομοειδείς εταιρίες του εξωτερικού και εσωτερικού και γιατί όχι έναν κοινό προγραμματισμό, ώστε συνολικά η αμυντική βιομηχανία της χώρας μας να προγραμματίζει μακροπρόθεσμα.

Δείτε για παράδειγμα τα άλματα που έχει κάνει η Τουρκία στο συγκεκριμένο ζήτημα».

– Έχετε σχέδιο σύνδεσης της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας με τις Ένοπλες Δυνάμεις σε επίπεδο σχεδιασμού, ανάπτυξης και παραγωγής, έστω βασικών οπλικών συστημάτων για την κάλυψη των αναγκών της;

«Θεωρούμε αναγκαία την άμεση και ευρεία συνεργασία της αμυντικής βιομηχανίας με το ΥΠΕΘΑ, με βάση το Δεκαπενταετές Πρόγραμμα Εξοπλιστικών Προγραμμάτων των ΕΔ, προκειμένου να αυξήσει και προσαρμόσει τις βιομηχανικές της δυνατότητες για την υλοποίηση του μεγαλύτερου, δυνατόν, μέρους του Προγράμματος.

Από εκεί και πέρα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αμυντική βιομηχανία δεν σημαίνει αποκλειστικά παραγωγή οπλικών συστημάτων, αλλά ένα ευρύ φάσμα προϊόντων πολιτικού τύπου που κυμαίνεται από υλικά τηλεπικοινωνιών και κάμερες μέχρι σκάφη και UAVs.

Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχει σχέδιο που προβλέπει τη σύνδεση της παραγωγής προϊόντων με τις άμεσες και επιτακτικές ανάγκες των Ενόπλων μας Δυνάμεων.

Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στην παραγωγή ανταλλακτικών για τη συντήρηση των οπλικών συστημάτων που διαθέτουμε, καθώς και όλου του φάσματος υλικών που προανέφερα.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η αμυντική βιομηχανία πρέπει να εγκλωβιστεί, αποκλειστικά, στην κάλυψη των εγχώριων αναγκών, αλλά να αποκτήσει και την απαραίτητη εξωστρέφεια».

– Η κυβέρνηση Καραμανλή είχε περιλάβει στο πρόγραμμά της την δημιουργία οργανισμού προώθησης εξαγωγών αμυντικού υλικού, κρατικών και ιδιωτικών αμυντικών βιομηχανιών, χωρίς να το κάνει ποτέ πράξη. Σήμερα σχεδόν όλα τα κράτη έχουν τέτοιο οργανισμό. Προτίθεστε να δημιουργήσετε κάτι ανάλογο;

«Είναι γεγονός ότι η αμυντική βιομηχανία που απευθύνεται αποκλειστικά στην κάλυψη εγχώριων αναγκών είναι θνησιγενής.

Κατά συνέπεια, ο εξαγωγικός προσανατολισμός της αμυντικής βιομηχανίας δεν συμβάλλει μόνο στην επιβίωσή της, αλλά έχει και παράπλευρα πλεονεκτήματα, όπως η ενίσχυση της θέσης της χώρας μας στον διεθνή αμυντικό χάρτη, δημιουργία θέσεων εργασίας, αύξηση των εξαγωγών, εισαγωγή τεχνογνωσίας.

Ως εκ τούτου, η δημιουργία ενός αντίστοιχου οργανισμού είναι αναγκαία, ωστόσο απαιτείται σε προγενέστερο στάδιο να τεθούν οι βάσεις για μια εύρωστη αμυντική βιομηχανία.

Στο πλαίσιο αυτό, θα έβλεπα ως απόλυτα φυσιολογικό το ΥΠΕΘΑ να οργανώνει επιχειρηματικές αποστολές και να ενθαρρύνει τις συμμετοχές σε εκθέσεις από κοινού, καθώς και την στήριξη των εξαγωγών, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ και άλλα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ».

– Η ελληνική ναυπηγική βιομηχανία αποτελούσε μέχρι το 2010 βασικό πυλώνα ανάπτυξης γενικά της ελληνικής οικονομίας αλλά και ειδικότερα της αμυντικής βιομηχανίας. Η απαξίωσή της παραλίγο να έχει ολέθρια αποτελέσματα για την ασφάλεια της χώρας με την παύση της διαδικασίας παραγωγής των υποβρυχίων Type 214 και με την παραλίγο ματαίωση του δεύτερου μέρους του προγράμματος ναυπήγησης των πυραυλακάτων τύπου Ρουσσέν. Υπάρχει σχεδιασμός επαναφοράς τους σε λειτουργία από την πλευρά της ΝΔ, δεδομένου ότι πρόκειται για ιδιωτικές εταιρείες που χρεοκόπησαν;

«Δεν νοείται ελληνική αμυντική βιομηχανία χωρίς στιβαρή ναυπηγική βιομηχανία. Η κατάσταση σήμερα ωστόσο είναι ιδιαίτερα σύνθετη. Όπως γνωρίζετε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά έχουν τεθεί σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης.

Υπάρχει το μεγάλο θέμα των κρατικών ενισχύσεων που ξεπερνούν τα 600 εκατ., για τα οποία η χώρα μας έχει ήδη καταδικαστεί.

Στο πλαίσιο της συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το εμπορικό σκέλος έχει βγει σε διαγωνισμό, ενώ το ίδιο πρέπει να συμβεί και με το στρατιωτικό σκέλος.

Για τα δε Ναυπηγεία Ελευσίνας ξεκινά σύντομα η διαδικασία εξυγίανσης. Ελπίζω ότι σύντομα θα δημιουργηθεί ένα νέο τοπίο για τα ναυπηγεία στην Ελλάδα».

– Η ανάπτυξη και κατασκευή βασικών οπλικών συστημάτων όπως UAV, τεθωρακισμένα οχήματα, σκάφη για τις ειδικές δυνάμεις κλπ., δηλαδή εφικτών σχεδίων χαμηλού κόστους είναι στον σχεδιασμό της νέας αμυντικής βιομηχανίας που προγραμματίζει η ΝΔ;

«Υπάρχουν δύο ευκαιρίες, οι οποίες σχετίζονται με την ΕΕ και θα μπορούσαν να δώσουν ιδιαίτερη ώθηση στην ιδιωτική πρωτοβουλία, που αφορά στην αμυντική βιομηχανία.

Όπως διατυπώθηκε στην EU Global Strategy του 2016, ένας από τους αντικειμενικούς σκοπούς της ΕΕ είναι η αύξηση των αμυντικών της δυνατοτήτων. Σε αυτό το πλαίσιο δημιουργήθηκε η Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία, η γνωστή PESCO.

Δεδομένου ότι η Ελλάδα συμμετέχει στην πρωτοβουλία, το συγκεκριμένο πρόγραμμα αποτελεί ίσως και την τελευταία ευκαιρία για την αναβίωση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.

Η δεύτερη ευκαιρία αφορά στα διάφορα ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα, που χρηματοδοτούν δράσεις του ιδιωτικού τομέα, για την παραγωγή καινοτόμου μη πολεμικού υλικού, που είναι όμως απαραίτητο για αμυντικές δραστηριότητες, όπως θερμικές κάμερες, drones, UAVs,σκάφη, τηλεπικοινωνιακό υλικό κ.λπ.

Για την επιτυχία όμως των προαναφερθέντων είναι απαραίτητη η υγιής ιδιωτική πρωτοβουλία, την οποία η ΝΔ έχει δεσμευτεί ότι θα στηρίξει».

– Σήμερα υπάρχουν δύο συνδικαλιστικοί φορείς για την σχεδόν ανύπαρκτη, πλην τριών ή τεσσάρων ομίλων, ελληνική αμυντική βιομηχανία. Μήπως θα έπρεπε να συγχωνευθούν σε ένα σχήμα;

«Θεωρούμε παράδοξη την ύπαρξη δύο συνδικαλιστικών φορέων για τις εταιρείες της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, δεδομένου του μικρού αριθμού αυτών.

Στο πλαίσιο αυτό και εφόσον ο κλάδος το επιθυμεί, θα ενθαρρύνουμε την πλήρη συγχώνευση τους, ώστε να υπάρχει καλύτερος συντονισμός και συνεργασία με το Υπουργείο και την συνολική οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης».

– Θεωρείτε ότι είναι πλέον ώριμη η ελληνική αμυντική βιομηχανία για να διοργανωθεί έκθεση αμυντικού υλικού; Με δεδομένο ότι κάτι τέτοιο διεθνώς βασίζεται στην ύπαρξη ισχυρής εσωτερικής αγοράς και στην Ελλάδα κάτι τέτοιο δεν υπάρχει και ούτε είναι πιθανό να υπάρξει τα επόμενα χρόνια.

«Παρά τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η κρατική αμυντική βιομηχανία, η ιδιωτική πρωτοβουλία έχει να επιδείξει αξιόλογες δράσεις, πολλές από τις οποίες έχουν ιδιαίτερη εξαγωγική δραστηριότητα.

Η έκθεση αμυντικού υλικού θα βοηθήσει αυτές τις εταιρείες να προβάλλουν τα προϊόντα τους και θα τους δώσει τη δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με ξένους κατασκευαστές και να συνάψουν συνεργασίες και για το λόγο αυτό ως Κυβέρνηση θα την ενθαρρύνουμε. Όσο για την έλλειψη ισχυρής εσωτερικής αγοράς, αυτό είναι ένα θέμα προς συζήτηση.

Μέσα στους στόχους της ΝΔ είναι η μείωση των λειτουργικών δαπανών των Ενόπλων Δυνάμεων, που θα προέλθει από μια στοχευμένη αναδιοργάνωση, καθώς και από την εφαρμογή της διακλαδικότητας.

Ένα μέρος λοιπόν από τους πόρους που θα εξοικονομηθούν θα διοχετευθεί στη συντήρηση του υπαρχόντων συστημάτων και στην προμήθεια νέου αμυντικού υλικού. Και αυτό θα δώσει προοπτική στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία μέσω της ενδυνάμωσης της εσωτερικής αγοράς».

– Πώς σκοπεύετε να ξεπεράσετε την σκόπελο της απαγόρευσης δανειοδότησης ή κρατικής βοήθειας στις κρατικές αμυντικές βιομηχανίες για να τις επαναφέρετε στην ζωή;

«Όπως γνωρίζετε η κρατική ενίσχυση σε επιχειρήσεις συνιστά αθέμιτο πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών τους σε άλλες χώρες της ΕΕ., καθότι οδηγεί σε στρέβλωση του ανταγωνισμού και του εμπορίου.

Οι κρατικές αμυντικές βιομηχανίες θα πρέπει να προσαρμοστούν, όπως όλες οι επιχειρήσεις, σε αυτή την πραγματικότητα.

Εδώ είμαστε για να τις βοηθήσουμε να σταθούν στα πόδια τους. Εργαλεία και καλές πρακτικές υπάρχουν. Αναφέρω ενδεικτικά την ανάγκη για ανάπτυξη νέων δομών λειτουργίας, δίνοντας έμφαση στην ποιότητα, την ευελιξία, τη διαφάνεια και την ανταγωνιστικότητα.

Την σχεδίαση, ανάπτυξη και πιστοποίηση νέων προϊόντων σε συνεργασία με ερευνητικά κέντρα, γεγονός που θα συμβάλλει στη βιωσιμότητα και την ανάπτυξη των εταιριών.

Την συνεργασία και διασύνδεση της εγχώριας με την παγκόσμια βιομηχανία σε υποπρογράμματα κατασκευής, συντήρησης, μετασκευών, τροποποιήσεων, βελτιστοποιήσεων, κ.ο.κ.

Και βέβαια, την επιδίωξη πριν την υλοποίηση οποιασδήποτε συμφωνίας, για εξάντληση των δυνατοτήτων της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίες, με σχετικές ασφαλιστικές δικλείδες».