Κ.Ζούλας ο νέος πρόεδρος της ΕΡΤ – Τσιόδρας στο Μαξίμου

Πριν από λίγο η κυβέρνηση με μια λιτή ανακοίνωση επισημοποίησε ότι θα προτείνει ως υποψηφίους για τις δύο κορυφαίες θέσεις της ΕΡΤ τον Κωνσταντίνο Ζούλα ως πρόεδρο και τον Γιώργο Γαμπρίτσο ως διευθύνοντα σύμβουλο.

Οι δύο τους θα αναλάβουν τη μεγάλη πρόκληση όχι μόνον της αναγκαίας αναδιάρθρωσης της ΕΡΤ, αλλά κυρίως της ανάκτησης της αξιοπιστίας της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης η οποία έχει πληγεί όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια.

Ο Κ.Ζούλας αναμένεται να δώσει στον κ. Δημήτρη Τσιόδρα τη σκυτάλη του διευθυντή του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού.

Το στοίχημα των δύο δεν είναι καθόλου εύκολο, καθώς η ΕΡΤ εκτός από τις γνωστές παθογένειες του Δημοσίου και το νοσηρό συνδικαλισμό, έχει χάσει τα τελευταία χρόνια πλήρως τον προσανατολισμό της. Η ΕΡΤ1χρησιμοποιήθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση για εκπομπές που διακρίθηκαν μόνον για την εξόφθαλμη προπαγάνδα τους, ενώ η ΕΡΤ2 μετεβλήθη σε ένα συμπλήρωμα των προγραμμάτων που δεν χωρούσαν στο πρώτο κανάλι, χωρίς κανείς να αντιλαμβάνεται ποιος ακριβώς ήταν ο ρόλος της.

Επιπλέον, η δημόσια ραδιοτηλεόραση έχει ενταχθεί εδώ και χρόνια στο ενιαίο μισθολόγιο, γεγονός που καθιστά δύσκολη την προσέλκυση στελεχών από την ελεύθερη αγορά. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος που η ΕΡΤ επί της ουσίας έχει να ανανεώσει το προσωπικό της από το 2004.
Είναι ενδεικτικό ότι από τους περίπου 2.200 εργαζομένους που εργάζονται στα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια και στα μουσικά σύνολα, μόνο οι 170 είναι κάτω των 40 ετών, ενώ περισσότεροι από 1.000 δεν έχουν πανεπιστημιακό πτυχίο και είναι απόφοιτοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Πέραν όμως και της αναγκαίας αναδιάρθωσης στη λειτουργία της και της ανανέωσης του γηρασμένου προσωπικού της, εξίσου αναγκαία είναι και η τεχνολογική αναβάθμιση της ΕΡΤ. Είναι πράγματι εντυπωσιακό, ότι η δημόσια τηλεόραση είναι ο μόνος τηλεοπτικός φορέας στη χώρα μας που εξακολουθεί και χρησιμοποιεί κασέτες και οφείλει, πλέον, να μπει στη νέα ψηφιακή εποχή των Νέων Μέσων, προς την οποία έχουν γίνει μόνο μικρά βήματα τα τελευταία χρόνια.

Όσοι γνωρίζουν καλά, ωστόσο, τα δύο νέα στελέχη που θα αναλάβουν την αναγέννηση της ΕΡΤ, δηλώνουν αισιόδοξοι ότι μπορούν να πετύχουν όσα πολλοί θεωρούν σήμερα ακατόρθωτα.

Ο Γιώργος Γαμπρίτσος θεωρείται από τους πλέον πολύπειρους τεχνοκράτες των ΜΜΕ. Απόφοιτος του Polytechnic Institute of New York με πτυχίο Master of Science in Electrical and Computer Engineering, ξεκίνησε την καριέρα του στην Αμερική όπου υπήρξε επί δέκα χρόνια στέλεχος του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CBS. Επέστρεψε στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 και ήταν από τους βασικούς συντελεστές που κατά κυριολεξία έστησαν το MEGA, ενώ έχει εργαστεί επί χρόνια στη Nova και στην Cosmote TV. Έχει, μάλιστα, αναλάβει ξανά, για λίγους μήνες, τα ηνία της ΕΡΤ αφήνοντας εξαιρετικές εντυπώσεις αλλά συνέπεσε η θητεία του με την είσοδο της χώρας στο πρώτο μνημόνιο και την Ελλάδα να μπαίνει στη δύνη της κρίσης που δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει το σχέδιό του.

Πολύ καλή γνώση της ΕΡΤ, όμως, έχει και ο Κωνσταντίνος Ζούλας που προφανώς θα έχει ενεργό συμμετοχή στην ανάκτηση της έξωθεν μαρτυρίας της ΕΡΤ ως προς την ζητούμενη ανάκτηση της πολιτικής της αμεροληψίας. Με μεγάλη θητεία στην έντυπη δημοσιογραφία καθώς υπήρξε επί 26 χρόνια συντάκτης και αρθρογράφος της Καθημερινής, έχει παράλληλα μεγάλη πείρα τόσο στην ιδιωτική όσο και στην δημόσια τηλεόραση.
Υπήρξε επί χρόνια ανταποκριτής του Αντ1 στις Βρυξέλλες και στη συνέχεια πολιτικός συντάκτης και παρουσιαστής ειδήσεων, ενώ εργάστηκε στην ΕΡΤ από το 2004 ως το 2011, δηλαδή και επί κυβερνήσεως ΝΔ και επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, η πολιτική εκπομπή Press που παρουσίαζε, διακρίθηκε λόγω του προφίλ του δημοσιογράφου που αν και εκ χαρακτήρος μετριοπαθής δεν χαριζόταν στην εκάστοτε κυβέρνηση.

Σε όσους δε σπεύδουν τις τελευταίες ώρες να υποστηρίξουν ότι και αυτή η κυβέρνηση θα επιδιώξει να ελέγξει την ΕΡΤ, η απάντηση είναι μάλλον προφανής. Αν το επιθυμούσε θα το έκανε από τα υπόγεια του Μαξίμου τοποθετώντας αχυρανθρώπους στη Δημόσια Τηλεόραση και όχι δύο καταξιωμένα, στο χώρο τους, στελέχη, τα οποία ούτως ή άλλως θα κριθούν από το έργο τους και βέβαια από το αποτέλεσμα.