Ελληνική Πολιτική
Σε δημόσιες καταγγελίες για την δομή και τον τρόπο λειτουργίας του ΚΕΘΕΑ προχώρησε σε επιστολή που κατέθεσε στην Επιτροπή Οικονομικών και Κοινωνικών υποθέσεων της Βουλής, πρώην Ιδρυτικό στέλεχος του Οργανισμού.
Στην επιστολή του ο καθηγητής ψυχιατρικής του Α.Π.Θ, Φοίβος Ζαφειρίδης, παραθέτει την ιστορία του ΚΕΘΕΑ, αλλά και τις διαφορές που είχε με τις διοικήσεις των τελευταίων χρόνων, οι οποίες όπως καταλογίζει ο ίδιος, διακατέχονταν από “εξουσιομανία” και προσέφευγαν σε αποφάσεις που δεν είχαν τη σύμφωνη γνώμη του Διοικητικού Συμβουλίου.
Αυτή η “άτυπη ηγετική ομάδα”, όπως αναφέρει ο κ. Ζαφειρίδης, απαρτιζόταν από ομάδα στελεχών με επικεφαλής τον κ. Χαράλαμπο Πουλόπουλο, σε συνεργασία με τον κ. Γεράσιμο Νοταρά, ο οποίος είχε διατελέσει επί ένα χρόνο το ’90 – ’91 Πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ, καθώς και τον κ. Νίκο Παρασκευόπουλο. Τους χαρακτηρίζει μάλιστα στην επιστολή του, ως “τρόϊκα”.
Όπως αναφέρει ο κ. Ζαφειρίδης, τα τελευταία χρόνια, οι θεραπευτικές κοινότητες του ΚΕΘΕΑ υπολειτουργούν, αφού δεν καλύπτονται οι θέσεις εργασίας, παρά μόνο κατά το ένα πέμπτο ή κατά το ένα τέταρτο. Επίσης, η επισημαίνει ότι η “τρόϊκα” “αναπτύσσει θεραπευτικά προγράμματα σε όλη την επικράτεια χωρίς προηγούμενη μελέτη των αναγκών με αποτέλεσμα μετά από λίγο να τα κλείνει”. Τονίζει, επίσης, ότι υπήρξε συμμετοχή στελεχών, εν μέσω οικονομικής κρίσης, σε συνέδρια στο εξωτερικό, π.χ. Ταϊλάνδη, με “πλουσιοπάροχη φιλοξενία”
Ο κ. Ζαφειρίδης υπογραμμίζει ότι υπήρξε από την πλευρά του ΚΕΘΕΑ “επιθετικότητα προς άλλες δομές απεξάρτησης”, π.χ. Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας του ΑΠΘ, πρόγραμα απεξάρτησης Ψυχιατρικού Νοσοκομείου της Κέρκυρας, αλλά και “εκμετάλλευση των γονέων και των ίδιων των εξαρτημένων για την υπεράσπιση του «αυτοδιοίκητου» ΚΕΘΕΑ από φανταστικούς εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς”, π.χ. διαδικασία της “κραυγής” διαμαρτυρίας.
Τέλος, αναφέρει και τα κρούσματα διαφθοράς στο «πρότυπο» πρόγραμμα φυλακών στα Διαβατά της Θεσσαλονίκης. Το σημαντικότερο σε αυτό το γεγονός δεν είναι, όπως αναφέρει ο κ. Ζαφειρίδης, “το ίδιο το φαινόμενο της διαφθοράς, αλλά η παραβίαση κάθε κανόνα χρηστής διοίκησης με την απόφαση της ηγετικής ομάδας να το διαχειριστεί η ίδια αντί να παραπέμψει το όλο θέμα μετά τις καταγγελίες των εργαζομένων στον εισαγγελέα”.
