O Κρίτων Αρσένης επιμένει ότι η δημοσιογράφος Χαρά Τζαναβάρα πέθανε από κορωνοϊό και το κρύβουν

Παρά το κράξιμο που “έφαγε” από σχεδόν τους πάντες για την ανόητη ανάρτησή του για τον θάνατο της δημοσιογράφου Χαράς Τζαναβάρα, με αναφορές ότι η δημοσιογράφος της πρώην Ελευθεροτυπίας έφυγε από κορωνοϊό και το κρύβουν, ο βουλευτής του Γιάνη Βαρουφάκη επανέρχεται. Και επιμένει για την βασιμότητα των ερωτημάτων που θέτει, αφαιρώντας όμως τα υπονοούμενα περί κορωνοϊού.

Ισχυρίζεται δε ότι έθεσε τα ερωτήματα βασιζόμενος σε αναφορές συγγενικού προσώπου της δημοσιογράφου, αν και την όλη ιστορία διέψευσε οργισμένος ο αδελφός της θανούσης, τα δε πραγματικά περιστατικά διέψευσε και ο ΕΔΟΕΑΠ .

Σημειώνεται ότι υπήρξε τέτοια οργή για την ανάρτηση του Κρίτωνα Αρσένη που ορισμένοι πολιτικοί έφθασαν να τον χαρακτηρίσουν “νούμερο”, ενώ οργισμένες ήταν και οι αντιδράσεις των συναδέλφων της Χαράς Τζαναβάρα στην ΕφΣυν.

Τι έγραψε ο Κρίτων Αρσένης:
Τις τελευταίες ώρες παρακολουθώ με πραγματικό ενδιαφέρον τις αντιδράσεις που έχει προκαλέσει η ανάρτησή μου στον λογαριασμό μου στο Facebook για τον θάνατο της δημοσιογράφου Χαράς Τζαναβάρα.

Η ανάρτηση είναι ακριβής αντιγραφή της έγγραφης μαρτυρίας προσώπου από τον στενό συγγενικό κύκλο της Χαράς. Οι πληροφορίες, που παρατίθενται αυτολεξεί, μου προκάλεσαν θλίψη και πολλά ερωτηματικά για την κατάσταση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, εν μέσω μίας επικίνδυνης πανδημίας.

Τα παραπάνω θέλησα και να αναδείξω, αφού ζήτησα εγγράφως την σχετική άδεια, επιλέγοντας να το κάνω μέσα από την ανάρτηση μου, καθώς η Βουλη υπολειτουργεί και δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.

Η ανάρτησή μου υπαγορεύτηκε από λόγους δημοσίου συμφέροντος και ειλικρινούς αγωνίας για τη δημόσια υγεία. Καμία πολιτική σκοπιμότητα ή μικροπολιτικό παιχνίδι λόγω δημοσιότητας της εκλιπούσας. Η στάση μου θα ήταν η ίδια για κάθε κάτοικο αυτής της χώρας.

Και ενώ οι λόγοι που οδήγησαν στην απώλεια της Χαράς θα αναζητηθούν ενδελεχώς από την οικογένεια και τους συναδέλφους της στην Εφημερίδα των Συντακτών, τα ερωτήματα για την κατάσταση του συστήματος υγείας παραμένουν και αφορούν χιλιάδες πολιτών.

Ποιες είναι οι διαδικασίες καταγραφής της εξάπλωσης του ιού και των κρουσμάτων, όταν η βασική οδηγία παραμένει το “Μένουμε σπίτι” χωρίς στην πράξη τη δυνατότητα επίσκεψης ιατρού κατ’οίκον; Πόσα είναι τα διαθέσιμα τεστ στα δημόσια νοσοκομεία, πόσα αντιδραστήρια λειτουργούν για να διενεργηθούν οι εξετάσεις;

Πόσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού έχουν γίνει μέχρι στιγμής από τις δύο χιλιάδες θέσεις που εξήγγειλε ο Υπουργός κ. Κικίλιας; Πόσο συχνά απολυμαίνονται τα ασθενοφόρα που μεταφέρουν τους ασθενείς στα νοσοκομεία; Υπάρχει έστω και μία διαθέσιμη κλίνη σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας αυτή τη στιγμή;

Πόσο προφυλαγμένο είναι το προσωπικό των νοσοκομείων –ιατρικό και μη; Οι καθημερινές πλέον καταγγελίες από την ένωση των νοσοκομειακών γιατρών δεν μας αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

Και το ερώτημα που προκύπτει και από την απώλεια της αγαπητής Χαράς Τζαναβάρα και οφείλουμε να απαντήσουμε είναι το εξής: είναι επαρκής η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ατόμων που ανήκουν στις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες ή εν μέσω μίας πανδημίας τα άτομα αυτά καλούνται να αντιμετωπίσουν μόνα τους πιθανές ασθένειες, οι οποίες στο υπόβαθρο μιας χρόνιας πάθησης ή βλάβης μπορεί να αποβούν επικίνδυνες για τη ζωή τους;

Αν η οδηγία “Μένουμε σπίτι” δεν συνοδεύεται από ένα επαρκώς στελεχωμένο, σε ετοιμότητα και εξοπλισμένο δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας, τότε είναι ένα κενό γράμμα που μεταθέτει την ευθύνη προστασίας της δημόσιας υγείας από το κράτος και την κυβέρνηση στο κάθε άτομο ξεχωριστά.

Το “Μένουμε σπίτι” είναι η συλλογική ευθύνη των πολιτών, που με περισσή φροντίδα έχουν ήδη αναλάβει, και έρχεται να συναντήσει και να συμπληρώσει τον κρατικό μηχανισμό διαχείρισης αυτής της κρίσης, στην καρδιά του οποίου βρίσκεται ένα λειτουργικό και καθολικά προσβάσιμο σύστημα υγείας.

Η ανάρτηση αυτή είχε στόχο να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, για τα μεγάλα κενά στην προστασία των ευπαθών ομάδων και των μεγαλύτερων σε ηλικία συνανθρώπων μας, οι οποίοι και οι οποίες στήριξαν με την εργασία μιας ολόκληρης ζωής τα ασφαλιστικά ταμεία και τα δημόσια νοσοκομεία ακριβώς για να τους στηρίξουν κι εκείνα με τη σειρά τους όταν θα τα χρειαζόντουσαν, σε οποιαδήποτε συνθήκη.

Ακόμη και τώρα, έστω και τελευταία στιγμή, καλούμε την κυβέρνηση να στηρίξει τα δημόσια νοσοκομεία με μαζικές προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, σε μόνιμες θέσεις εργασίας, να ανοίξει τώρα νέες μονάδες εντατικής θεραπείας, να προμηθεύσει όλο εκείνο τον απαραίτητο ιατρικό εξοπλισμό για να στηριχτεί η ηρωική προσπάθεια των εργαζομένων στα νοσοκομεία.

Ακόμη και τώρα, έστω και τελευταία στιγμή, καλούμε την κυβέρνηση να ξεπεράσει την εγγενή ιδεολογική της αποστροφή προς το δημόσιο σύστημα υγείας, να ξεχάσει τις δεσμεύσεις της για ιδιωτικοποίηση των ήδη διαλυμένων από τα πολύχρονα μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας νοσοκομεία, που και η ίδια στήριξε είτε κυβερνώντας, είτε στην αντιπολίτευση, και να επενδύσει τους πόρους που απελευθερώνονται από το πρωτογενές πλεόνασμα στην φροντίδα της δημόσιας και δωρεάν υγείας. Χωρίς δεύτερη σκέψη.