Προεδρία Δημοκρατίας
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου επισκέφθηκε πρόσφατα την «ουρανοφίλητη» Κάρπαθο και αναγορεύθηκε σε επίτιμη δημότη του νησιού.
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με ανάρτησή της στο Facebook, έγραψε για την επίσκεψή της στο νησί των Δωδεκανήσων: «”Από μακριά λόγω ιού σας σφίγγουμε το χέρι / Και σας καλωσορίζουμε, Πρόεδρε, στο Απέρι“. Ήταν μια από τις πολλές μαντινάδες με τις οποίες με υποδέχτηκαν στο Απέρι, την πρώτη πρωτεύουσα της Καρπάθου, ένα από τα δίστιχα σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο που συνεχίζουν να σκαρώνουν οι Καρπάθιοι, κρατώντας πιστά την ντόπια παράδοση του ποιητικού αυτοσχεδιασμού.
Και δεν ήταν οι μαντινάδες η μόνη υπενθύμιση ότι η Κάρπαθος συνεχίζει να συνδιαλέγεται με το παρελθόν με γόνιμο τρόπο. Σε τούτο το “ουρανοφίλητο” νησί, στο νοτιανατολικό άκρο του Αρχιπελάγους, κάθε εκδήλωση, κάθε καθημερινή δραστηριότητα κουβαλάει το άρωμα ενός πανάρχαιου πολιτισμού και την ουσία της λαϊκής δημιουργικότητας.
Από τις μαντινάδες ως την εγκάρδια, συγκινητική φιλοξενία, από τα περιποιημένα σπίτια με τα ολοκέντητα προικιά και τις φωτογραφίες των προγόνων που σαν εφέστιοι θεοί παρακολουθούν και προστατεύουν την οικογενειακή ζωή, ως τα εργαστήρια των ντόπιων τεχνιτών όπως το υποδηματοποιείο του τελευταίου στιβανοποιού της Καρπάθου Γιάννη Πρεάρη, η Κάρπαθος δίνει στην έννοια της εντοπιότητας μια σχεδόν υπερβατική διάσταση, την καθιστά νόημα ζωής.
Από την ανεμοδαρμένη αετοφωλιά της Ολύμπου ως τις Μενετές από όπου ξεκίνησε το Επαναστατικό Απελευθερωτικό Κίνημα του νησιού, από το Μεσοχώρι με τις μαντινάδες του ως το Φοινίκι, το λιμανάκι από όπου απέπλευσε τον Οκτώβριο του 1944 η “Ιμακολάτα”, η βάρκα που μετέφερε το μήνυμα της επανάστασης στην ελληνική κυβέρνηση του Καΐρου, από τα Πηγάδια ως το Απέρι, γεύτηκα μια σπάνια σύνθεση αντιθετικών στοιχείων: από τη μια την ενδοστρέφεια που γεννούν τα γεωγραφικά δεδομένα του νησιού, ο απρόσιτος χαρακτήρας του, η λιτότητα και το μέτρο του καθημερινού βίου, και από την άλλη την εξωστρέφεια των ανοιχτών οριζόντων, το πάθος για πρόοδο και εξέλιξη.
Υπερήφανοι για την ταυτότητά τους, οι Καρπάθιοι κάνουν υπερήφανους όλους τους Έλληνες και εμένα ξεχωριστά, επίτιμη δημότη του νησιού, πλέον, δίνοντας ένα μάθημα για το πώς μπορεί ένας τόπος να αλλάζει, χωρίς να αλλοτριώνεται».
