M.Χριστοδουλάκης: «Αυταρχική και πέραν των ορίων του καθεστωτισμού η απαγόρευση των συναθροίσεων»

Tην στάση του Κινήματος Αλλαγής στο θέμα της απαγόρευσης των συναθροίσεων σχολίασε ο γραμματέας του κόμματος Μανώλης Χριστοδουλάκης.

Ο γραμματέας του Κινήματος Αλλαγής, χαρακτηρίζει «αυταρχική και πέραν των ορίων του καθεστωτισμού» την απόφαση της κυβέρνησης για απαγόρευση των συναθροίσεων, σημειώνοντας ότι «στοχεύει αποκλειστικά και μόνο στη δημιουργία διαχωριστικών τομών, με μοναδικό σκοπό το μικροπολιτικό κέρδος, στο βωμό μιας ακραίας και απόλυτα αποπροσανατολιστικής πόλωσης, για να φύγει ο δημόσιος διάλογος από την πανδημία. Για να περιγράψουμε ξανά συμμάχους και εχθρούς. Για να βρούμε ξανά τους βολικούς ”άλλους”. Και την ευθύνη για αυτό, την έχει ΜΟΝΟ η κυβέρνηση».

«Είναι σαφές ότι η φετινή επέτειος, δεν μπορεί να τιμηθεί με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει. Και αυτό είναι αυτονόητο», τονίζει ο Μανώλης Χριστοδουλάκης.

Όπως λέει σε ανάρτησή του ο γραμματέας του Κινήματος Αλλαγής, «έτσι κι αλλιώς, αυτό, το αποδέχονται σχεδόν όλοι. Το είπαν από μόνοι τους στη Βουλή. Και για τους λίγους, που δεν το αποδέχονται, υπάρχει επαρκέστατο πλαίσιο, βάσει των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης και περιορισμού της διασποράς του ιού, που δίνει τη δυνατότητα στην πολιτεία να θωρακίσει τη δημόσια υγεία. Οτιδήποτε πέραν αυτού του αυτονόητου, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ”αναγκαίο”. Και αυτό πολύ απλά σημαίνει, ότι το επιχείρημα περί διασφάλισης της δημόσιας υγείας, δεν μπορεί να είναι φύλλο συκής για την αυταρχική και πέραν των ορίων του καθεστωτισμού απόφαση της κυβέρνησης για απαγόρευση των συναθροίσεων».

Αναφερόμενος στη στάση του Κινήματος Αλλαγής, ο γραμματέας του κόμματος, τονίζει ότι «η ευθύνη των υπολοίπων, είναι να μην παίξουμε για ακόμα μία φορά το παιχνίδι τους. Το παιχνίδι των τεχνηέντως δομημένων μετωπικών σχημάτων. Αυτών που στην πράξη διαλύουν ξανά την κοινωνική συνοχή. Που διαχωρίζουν αντί να ενώνουν. Γιατί το είπαμε από την πρώτη στιγμή. Αύριο μπορεί να επιλέξουμε ξανά φίλους και αντιπάλους, κάποιοι ίσως συμμάχους και εχθρούς. Σήμερα όμως, η απειλή της ανθρώπινης ζωής, μας θέλει όλους ενωμένους. Φτάνει πια».

Ολόκληρη η ανάρτηση του Μανώλη Χριστοδουλάκη

Να ξεκινήσουμε από μία θέση αρχής, και για κάτι που ακούστηκε δια στόματος ΠΘ. Όχι, οι πολιτικές μας αναφορές – τουλάχιστον στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου – δεν υπήρξαν πάντα στην ίδια πλευρά της ιστορίας. Και φυσικά ο καθένας κρίνεται και από το ποιες επιλέγει να θεωρεί ως βάση αντίληψης και για το σήμερα. Όχι δεν ήταν όλοι, λοιπόν, μέσα στο Πολυτεχνείο. Και σίγουρα, πάντως, δεν έχουν όλοι τις ίδιες ευαισθησίες για τους πολιτικούς του συμβολισμούς. Όπως αντίστοιχα και επί αυτών που δηλώνουν πως έχουν, δεν έχουν όλοι την ίδια ερμηνεία για την επικαιροποίηση ή τη διαχρονικότητα των πολιτικών του μηνυμάτων.

Από τη θέση, λοιπόν, κάποιου, που και προσωπικά αλλά και συλλογικά βρέθηκε πάντα στην πλευρά της ανάδειξης των μηνυμάτων αυτών, της δημοκρατίας, της ελευθερίας, των αγώνων, και πολλές φορές και με κόστος, είναι σαφές ότι η φετινή επέτειος, δεν μπορεί να τιμηθεί με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει. Και αυτό είναι αυτονόητο. Γιατί το στοιχειώδες αίσθημα συλλογικής συνείδησης, το επιβάλλει.

Γιατί σήμερα έφυγαν άλλοι 71 συμπολίτες μας. Γιατί σήμερα πενθούν άλλες 71 οικογένειες. Και για πολλούς άλλους λόγους που αφορούν την υγειονομική κρίση που βιώνουμε, αλλά αυτό μόνο φτάνει.

ΟΜΩΣ, αυτό το αυτονόητο, έτσι κι αλλιώς, το αποδέχονται σχεδόν όλοι. Το είπαν από μόνοι τους στη Βουλή. Και για τους λίγους που δεν το αποδέχονται, υπάρχει επαρκέστατο πλαίσιο, βάσει των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης και περιορισμού της διασποράς του ιού, που δίνει τη δυνατότητα στην πολιτεία να θωρακίσει τη δημόσια υγεία.

Οτιδήποτε πέραν αυτού του αυτονόητου, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως «αναγκαίο». Και αυτό πολύ απλά σημαίνει, ότι το επιχείρημα περί διασφάλισης της δημόσιας υγείας δεν μπορεί να είναι φύλλο συκής για την αυταρχική και πέραν των ορίων του καθεστωτισμού απόφαση της κυβέρνησης για απαγόρευση των συναθροίσεων.

Αυτό στοχεύει αποκλειστικά και μόνο στη δημιουργία διαχωριστικών τομών με μοναδικό σκοπό το μικροπολιτικό κέρδος στο βωμό μιας ακραίας και απόλυτα αποπροσανατολιστικής πόλωσης, για να φύγει ο δημόσιος διάλογος από την πανδημία. Για να περιγράψουμε ξανά συμμάχους και εχθρούς. Για να βρούμε ξανά τους βολικούς «άλλους». Και την ευθύνη για αυτό, την έχει ΜΟΝΟ η κυβέρνηση. Αυτή η θέση δεν έχει αστερίσκους.

Η ευθύνη των υπολοίπων, είναι να μην παίξουμε για ακόμα μία φορά το παιχνίδι τους. Το παιχνίδι των τεχνηέντως δομημένων μετωπικών σχημάτων. Αυτών που στην πράξη διαλύουν ξανά την κοινωνική συνοχή. Που διαχωρίζουν αντί να ενώνουν. Γιατί το είπαμε από την πρώτη στιγμή. Αύριο μπορεί να επιλέξουμε ξανά φίλους και αντιπάλους, κάποιοι ίσως συμμάχους και εχθρούς. Σήμερα όμως, η απειλή της ανθρώπινης ζωής μας θέλει όλους ενωμένους.

Φτάνει πια.

«Δεν αντέχουμε άλλη διχόνοια, πόσο μάλλον για τα αυτονόητα»