Οικογένεια Μητσοτάκη Vs Α.Σαμαρά: Μια «βεντέτα» που δεν λέει να σταματήσει

Δεν έχουν ησυχάσει, το αντίθετο μάλιστα, μέσα στη Νέα Δημοκρατία από τις θέσεις που εξέφρασε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς για τα ελληνοτουρκικά αφήνοντας αιχμές κατά της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Με την σαφέστατη διαφοροποίηση του Αντώνη Σαμαρά από την κυβερνητική γραμμή σε ότι αφορά τις διερευνητικές με την Τουρκία, άναψε «φωτιές» στο εσωτερικό της κυβερνώσας παράταξης.

Η ηχηρή του αυτή διαφοροποίηση λέγοντας πως «τον επεκτατιστή δεν τον κατευνάζεις» και η αντίθεσή του σε μια ενδεχόμενη προσφυγή στη Χάγη, θεωρώντας πως με αυτόν τον τρόπο «θα παραιτηθούμε εξ αρχής, μόνοι μας, από όλα όσα προβλέπει υπέρ μας το Διεθνές Δίκαιο», έχει κάνει το κυβερνητικό κόμμα να «βράζει» στο εσωτερικό του.

Φυσικά η διαφοροποίηση αυτή του Α.Σαμαρά δεν έγινε ξαφνικά και, σίγουρα, δεν είναι μια καινούργια κατάσταση.

Η «βεντέτα» της οικογένειας Μητσοτάκη με τον Αντώνη Σαμαρά, είναι μια υπόθεση που κρατά χρόνια από την εποχή που ήταν πρωθυπουργός ο πατέρας του Κυριάκου Μητσοτάκη, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Μπορεί να έχουν περάσει τρεις δεκαετίες, από την παραίτηση από το υπουργείο Εξωτερικών και την αποχώρηση από την ΝΔ του Α.Σαμαρά και την δημιουργία της «Πολιτικής Άνοιξης» αλλά κάποια πράγματα δεν ξεχνιούνται στη ΝΔ, ειδικά, δε, όταν δεν είναι τα μοναδικά επεισόδια της «βεντέτας».

Ο Σαμαράς, από «αγαπημένο» παιδί του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έγινε αυτός που τον έριξε από την κυβέρνηση, των 151 το 1993 με τη δήλωση ανεξαρτητοποίησης του βουλευτή Κιλκίς της ΝΔ Γιώργου Συμπιλίδη.

Για τα γεγονότα ο καθείς έχει και την δική του εκδοχή του. Ο Α.Σαμαράς πιστεύει ότι έκανε το «καθήκον» απέναντι στο «Μακεδονικό», ο δε Κ.Μητσοτάκης, υποστήριζε για χρόνια πως κακώς τον είχε επιλέξει ως υπουργό Εξωτερικών του.

Η Πολιτική Άνοιξη

Η ίδρυση το 1993 της «Πολιτικής Άνοιξης» από τον Αντώνη Σαμαρά τον απομάκρυνε και συναισθηματικά από τη Νέα Δημοκρατία, χωρίς όμως να χάσει την επιρροή του στο κόμμα.

Βέβαια η «Πολιτική Άνοιξη», ούτε ως κόμμα ούτε και ως «Άνοιξη» πρόκανε. Διαλύθηκε μια δεκαετία αργότερα (στην ουσία είχε χάσει το παιχνίδι πολύ νωρίτερα) ο δε Σαμαράς, μετά από μια περίοδο απομάκρυνσης από την πολιτική ζωή, επέστρεψε στην ΝΔ και διεκδίκησε και πήρε την προεδρία.

Ένα ακόμα «ραντεβού» με την οικογένεια Μητσοτάκη ήταν το επόμενο επεισόδια της «βεντέτας». Ο Α.Σαμαράς, στο τέλος του 2009, διεκδίκησε και κέρδισε την προεδρία της ΝΔ από την Ντόρα Μπακογιάννη. Η Ντόρα Μπακογιάννη βρέθηκε πρακτικά στη θέση Σαμαρά και βρέθηκε εκτός ΝΔ (ιδρύοντας το κόμμα «Δημοκρατική Συμμαχία») , για να επιστρέψει -ως είθισται με όσους φεύγουν πρόσκαιρα- το 2012.

Ο Αντώνης Σαμαράς εξελέγη πρωθυπουργός και η Νέα Δημοκρατία (μαζί με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ) σχημάτισαν κυβέρνηση. Η Ντόρα Μπακογιάννη παρόλο που είχε επιστρέψει στη ΝΔ δεν θα ήταν πλέον ο κύριος αντίπαλος. Αυτός θα ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο οποίος θα διεκδικούσε κάτι παραπάνω από υπουργικές θέσεις.

Μετά την παρένθεση Μεϊμαράκη στην προεδρία της ΝΔ ήρθε η προεδρία στη ΝΔ για τον σημερινό πρωθυπουργό. Παρόλο που ο Αντώνης Σαμαράς φάνηκε να «αποστρατεύεται» (κάτι που κάνει συχνά μετά από ήττες) μόνο έτσι δεν είναι. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, άλλωστε, εξελέγη πρόεδρος της ΝΔ με τη στήριξη του Αδ. Γεωργιάδη και γενικά εκείνων που εντάσσονται στη λεγόμενη «σαμαρική» πτέρυγα.

Η ιστορία έχει και συνέχεια. Στο «Μακεδονικό» και τη Συμφωνία των Πρεσπών η ΝΔ εφάρμοσε επί της ουσίας τη «σκληρή» «γραμμή» Σαμαρά, συμμετέχοντας μέχρι και στα λεγόμενα συλλαλητήρια των «Μακεδονομάχων». Η Ντόρα Μπακογιάννη, πάντως, τότε διαφοροποιήθηκε σαφώς μεν, χωρίς να συγκρουστεί, δε.

Ήταν άλλωστε και η υπουργός Εξωτερικών του Κώστα Καραμανλή όταν στη σύνοδο του ΝΑΤΟ το 2008 στο Βουκουρέστι, είχε ειπωθεί το περίφημο βέτο, που δεν ήταν ακριβώς αυτό βέβαια, αλλά η απειλή βέτο, για τα Σκόπια.

Ένα από τα τελευταία επεισόδια ήρθε με την προεδρία της Δημοκρατίας, όταν ο Αντώνης Σαμαράς επιθυμούσε να προταθεί αυτός από την κυβέρνηση της ΝΔ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πάντως, πρότεινε την Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Επιπλέον, σε πολλά θέματα, η «σαμαρική» πτέρυγα προσπάθησε και προσπαθεί να έχει τη δική της ατζέντα (ελληνοτουρκικά, μεταναστευτικό κ.α).

Και κάπως έτσι, με πολλά άλλα γνωστά και «άγνωστα» επεισόδια φτάσαμε στην πρόσφατη τοποθέτηση Σαμαρά για τα ελληνοτουρκικά.

Ορισμένοι λένε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι «υποχρεωμένος» να δέχεται τις παρεμβάσεις Σαμαρά, αφού ο τελευταίος ελέγχει μεγάλο μέρος του κόμματος.

Άλλοι, που υποστηρίζουν περισσότερο τον πρωθυπουργό, θεωρούν ότι το πράγμα πια έχει ξεφύγει και ο Μητσοτάκης κάτι πρέπει να κάνει.

Αλλά να κάνει τι; Να αποπειραθεί να τον συνετίσει; Να τον επιπλήξει για κάτι; Να τον εξαναγκάσει σε συμμόρφωση ή να τον διώξει την ώρα που βλέπει τα ποσοστά της ΝΔ να κατρακυλούν εξαιτίας της αποτυχίας στη διαχείριση του κορωνοϊού;

Το σίγουρο είναι ότι ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα και η μάχη Σαμαρά με την οικογένεια δεν έχει τελειώσει ακόμη.