Ελληνική Πολιτική
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος χρησιμοποίησε απίστευτες ύβρεις στα λεγόμενά του για τους Έλληνες και την κοινωνία τους και πιο συγκεκριμένα για το εκλογικό σώμα, που τον άφησε εκτός.
Μιλώντας στην διαδικτυακή εκδήλωση του Economist Events «Ελλάδα 200 χρόνια οικονομικής επιβίωσης» ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ξεδίπλωσε τα ανθελληνικά του συμπλέγματα:
«Ο ελληνικός λαός δεν απέκτησε ποτέ πλήρη συνείδηση του εθνικού κεκτημένου. Πάντοτε το υποβαθμίζει και το θέτει υπό διακινδύνευση. Έχει ένα σύμπλεγμα τυπολογικής κατωτερότητας σε σχέση με τη Δύση, θεωρεί όμως ότι είναι ιδιοσυγκρασιακά ανώτερος, και πως θα τα καταφέρει όλα. Αλλά πρέπει να ξέρουμε ως χώρα τι έχουμε καταφέρει για να το σεβόμαστε. Ενώ η χώρα έχει κάνει μια κατ’ επανάληψη δυτική επιλογή, εν τούτοις έχει μια ανατολική ενοχή. Πάντα βλέπει με ιδιαίτερη συμπάθεια προς ανατολάς και αρνείται να αποδεχτεί το δυτικό κεκτημένο που είναι το κεκτημένο της. Ο στόχος να ολοκληρωθούμε εδαφικά, εθνικά, θέτει προσκόμματα στην θεσμική ολοκλήρωση και αυτό επηρεάζει την οικονομική ολοκλήρωση γιατί πολλές φορές η οικονομία πληρώνει το κόστος επιλογών αλλά πάντοτε ανακάμπτει».
Στοχοποίησε συγκεκριμένα και το εκλογικό σώμα: «Σήμερα γιορτάζουμε 200 χρόνια και μας φαίνεται πολύ, αλλά τα πενήντα είναι η μεταπολίτευση, η μεταπολίτευση είναι η γενιά μας. Τα 100 είναι από την μικρασιατική καταστροφή, ακόμα ζούμε μέσα στις μνήμες. Η κατανόηση αυτού που έχει συμβεί ως τώρα, είναι προϋπόθεση για να μπορέσουμε να βαδίσουμε στο μέλλον με επίγνωση, βλέποντας την αλήθεια. Τα εκλογικά σώματα λένε “πείτε μου την αλήθεια”, κι όταν λες τη αλήθεια συνήθως το εκλογικό σώμα ψηφίζει ένα ευχάριστο ψέμα και το ψηφίζει και το ξαναψηφίζει».
Μίλησε και για το δημοψήφισμα του 2015: «Η σύγκρουση μνημόνιο αντιμνημόνιο, ήταν και πραγματική σύγκρουση που συμπύκνωσε και πολλαπλασίασε άλλους διχασμούς, Παίχτηκε η τύχη της Ελλάδας, στο παρά ένα. Το δημοψήφισμα τι ήταν; Συμβολικά, η Δημοκρατία κατίσχυσε με το 62% που είπε “όχι”. Ρεαλιστικά, η χώρα υποτάχθηκε στην βούληση των εταίρων. Την απόφαση που έπρεπε να πάρουμε εμείς την μετατρέψαμε σε επιβολή εκ των έξω. Γιατί θέλουμε να εμφανίζουμε τον ελληνικό λαό, όχι ως υποκείμενο της ιστορίας που φτιάχνει την ιστορία αλλά ως ενεργούμενο της ιστορίας που είναι προϊόν, πάντα, μιας διεθνούς συνωμοσίας».
Δεν… χαρίστηκε σε χαρακτηρισμούς για όσους φοβούνται, όπως είπε, την αλλαγή: «Αυτοί που φοβούνται την αλλαγή και είναι παραδοσιοκρατικοί στο όνομα μιας δήθεν προοδευτικής αντίληψης και αν κάποιος εκφράζει, την ολιστική και απλουστευτική θεώρηση των πραγμάτων στην Ελλάδα, δεν είναι η εκκλησία, είναι μια κάποια Αριστερά. Η Αριστερά και η ανάμνησή της, γιατί δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, είναι αυτή η οποία φλερτάρει με την ολιστική την ασφυκτική αντίληψη των πραγμάτων με μια ενιαία εξήγηση περί των πάντων, που είναι ο ιστορικός υλισμός. Δεν είναι η δημόσια ζωή μας ανοιχτόμυαλη και γενναιόδωρη. Είναι μέσα στην ασφυξία της παλιάς αντίληψης. Δεν είμαστε στο 2021. Είμαστε ακόμη στην δεκαετία του 1990, για μην πω του 1980 ή του 1970. Θέλει πολύ μεγάλη προσπάθεια. Δεν αρκούν οι κινήσεις που γίνονται και βεβαίως πρέπει όλα αυτά να αντιπροσωπεύουν την κοινωνία».
