Ο ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζεται για συγκυβέρνηση με ΝΔ – Στροφή Α.Τσίπρα και ιδεολογική σύγκλιση με Κ.Μητσοτάκη

Ένα περίεργο παιχνίδι με τις λέξεις ξεδιπλώνεται τις τελευταίες ημέρες αρχής γενομένης από το άρθρο του τ. πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, στις 9 Μαΐου, με τίτλο «Ο κόσμος αλλάζει. Εμείς;». Δεδομένο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναπροσανατολίζεται με πρόθεση να διεκδικήσει μερίδιο του κέντρου, όπου ο πρωθυπουργός αυτή τη στιγμή παίζει χωρίς αντίπαλο.

Συγκεκριμένες λέξεις, όπως η φτωχοποίηση θα εξαλειφθούν από το λεξιλόγιο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η Κουμουνδούρου θα «δανειστεί» πλέον τον όρο του «λαϊκισμού», που απετέλεσε την αιχμή του δόρατος της Νέας Δημοκρατίας για να οδηγηθεί σε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Τα σενάρια ωστόσο είναι πολλά, καθώς αυτή η «στροφή» ενδέχεται να μην αποτελεί απλά έναν πολιτικό ελιγμό, αλλά και την προετοιμασία του εδάφους για συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία.

Στο pronews.gr έχουμε επανειλημμένως επισημάνει την επιθυμία των Βρυξελλών και ιδίως του Βερολίνου για μία συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Σκοπός αυτού του αφηγήματος είναι η διασφάλιση της πιο ευρείας δυνατής λαϊκής συναίνεσης στις οπισθοχωρήσεις της Ελλάδος σε σωρεία σοβαρών ζητημάτων.

Η λαϊκή δυσαρέσκεια για τα lockdown και κυρίως για τις οικονομικές τους συνέπειες αναμένεται να γιγαντωθεί, όταν θα αρχίσουν να διαπιστώνουν οι Έλληνες ότι μεγάλο μέρος τους θα εξαιρεθεί από τα διάφορα ευεργετήματα του ευρωπαïκού πακέτου στήριξης και του ΕΣΠΑ. Συγχρόνως, οι πληγέντες από τη δεκαετή κρίση των Μνημονίων, θα αρχίσουν από τώρα κιόλας να χάνουν την ασυλία που «απήλαυναν» για έναν περίπου χρόνο. Οι κατασχέσεις θα ξαναξεκινήσουν, ο νόμος Κατσέλη τελειώνει και η κοινωνική και ανθρωπιστική κρίση είναι προ των πυλών, με χιλιάδες πολίτες και επιχειρήσεις να οδηγούνται στη χρεοκοπία και στο περιθώριο.

Όσο και αν οι διάφορες «δημοσκοπήσεις» δείχνουν αισθητό προβάδισμα στο κυβερνών κόμμα, όλοι συμφωνούν ότι η ευκολία, με την οποία αυτό μπορεί να συρρικνωθεί ή και να απωλεσθεί είναι πολύ μεγάλη. Πολλώ δε μάλλον, όταν στο τραπέζι βρίσκεται ακόμη η καυτή πατάτα του Σκοπιανού, την οποία αργά ή γρήγορα η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να πάρει στα χέρια της με την ψηφοφορία για τα τρία πρωτόκολλα συνεργασίας με τα Σκόπια.

Ο Αλέξης Τσίπρας, αφενός δεν είναι διατεθειμένος να αφήσει για πολύ ακόμη τον Κυριάκο Μητσοτάκη να παίζει μόνος του στο γήπεδο, όπου στη μέση κείτεται το κουφάρι του ΠΑΣΟΚ. Με την ουσιαστική αδράνειά του ακύρωσε ουσιαστικά τον χαρακτηρισμό του «λαϊκιστή», που με ευκολία του είχε αποδώσει ο πρωθυπουργός, παρουσιάζοντας το κόμμα του ως το υπόλοιπο κακό. Τώρα είναι έτοιμος να εισπράξει τους καρπούς αυτής της απραξίας, υιοθετώντας μέρος της μητσοτακικής ρητορικής, αλλά και διεκδικώντας μερίδιο του κέντρου.

Γνωρίζει πολύ καλά ότι το Σκοπιανό θα σημάνει αισθητές απώλειες για το κυβερνών κόμμα και προετοιμάζεται ακόμη και για το ενδεχόμενο η Νέα Δημοκρατία να «αναγκαστεί» να συγκυβερνήσει μαζί του. Η απορρόφηση μέρους του πράσινου δυναμικού, που δεν αισθάνεται συμβατό με το «φιλοσημιτικό» δημοκρατικό στρατόπεδο, αργά ή γρήγορα θα μειώσει ακόμη περισσότερο τη διαφορά και είναι βέβαιο ότι η σημερινή αυτοδυναμία θα αποτελέσει παρελθόν.

Την ίδια στιγμή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης βλέπει και ο ίδιος μία ευκαιρία να απορροφήσει το ΚΙΝΑΛ, καθώς αυτό, χωρίς τους πιο ριζοσπάστες και αριστερούς, θα φλερτάρει με ποσοστά κάτω του ορίου εισόδου στη βουλή. Θα αποτελεί ως εκ τούτου ζήτημα πολιτικής επιβίωσης για τα στελέχη του, ένθεν κακείθεν η προσχώρησή τους σε ένα εκ των δύο ισχυροτέρων κομμάτων. Άλλωστε, οι πολιτικές του κατευνασμού του ΕΛΙΑΜΕΠ και η τελική αποδοχή της Συμφωνίας των Πρεσπών, μόνο με την επιβεβαίωση αυτού του σεναρίου θα μπορέσουν να κριθούν πολιτικώς επιτυχημένες, δεδομένων και των απωλειών που θα γεννήσουν. Απώλειες βέβαια, που θα δυσκολευθούν πολύ να βρουν αυτόν που θα τις κεφαλαιοποιήσει.

Ο Αλέξης Τσίπρας με τη μεγάλη αυτή στροφή προς το κέντρο δικαιώνει και τα σενάρια εκλογών εντός των επομένων έξι μηνών. Επιλέγει μία περίοδο υποτιθέμενης αισιοδοξίας, λόγω της άρσεως των περιορισμών, ώστε να είναι έτοιμος το φθινόπωρο. Ας κρατήσει κανείς και την πρόβλεψή του στο «Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών», ότι δε θα υπάρξουν άλλα Μνημόνια. Σοβαρά τώρα; Φαίνεται ότι όντως υιοθετεί το απόφθεγμα του Μοχάμεντ Άλι – το παρέθεσε σε σχετικό άρθρο και ο Νίκος Φελέκης – ότι «ο άνθρωπος που στα 50 βλέπει τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο που τον έβλεπε στα 20, άφησε να πάνε χαμένα 30 χρόνια από τη ζωή του».

Συμπερασματικά, κυβέρνηση και Αξιωματική Αντιπολίτευση οδηγούνται σε μία άνευ προηγουμένου ιδεολογική σύγκλιση. Και οι δύο, υιοθετούν τη δικαιωματιστική ατζέντα, και οι δύο υποστηρίζουν τις πολιτικές κατευνασμού στα εθνικά θέματα, και οι δύο υποστηρίζουν αναφανδόν τον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, και οι δύο συμμορφώνονται αναντίρρητα και αδιαμαρτύρητα στα κελεύσματα των Βρυξελλών και του Βερολίνου. Ζητείται αντιπολίτευση!