ΚΚΕ
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας αναφέρθηκε για ακόμη μία φορά το εργασιακό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, που δείχνει τον φόβο της ΝΔ για τη δύναμη των εργαζόμενων.
Ο γραμματέας του ΚΚΕ επισημαίνει ότι το νομοσχέδιο Χατζηδάκη μαζί με τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και την κατάργηση του 8ωρου επιχειρεί βαρύ πλήγμα στην συνδικαλιστική δράση και το απεργιακό δικαίωμα επεκτείνοντας προηγούμενους νόμους και ιδιαίτερα το νόμο Αχτσιόγλου.
Ειδικότερα σε δήλωσή του στην Εφημερίδα των Συντακτών ο Δημήτρης Κουτσούμπας τονίζει:
«Μαζί με τις ανατροπές του αιώνα και το “ξεχείλωμα” του εργάσιμου χρόνου, το νομοσχέδιο-τερατούργημα της ΝΔ επιχειρεί ένα βαρύ πλήγμα στη συνδικαλιστική δράση και το απεργιακό δικαίωμα, επεκτείνοντας προηγούμενους νόμους, ιδιαίτερα το νόμο του ΣΥΡΙΖΑ.
»Στην ουσία επιδιώκουν να βάλουν νέα εμπόδια στην πάλη του εργατικού κινήματος, φωτογραφίζοντας τα ταξικά σωματεία, επιδιώκουν να μετατρέψουν την απεργία σε μια συμβολική πράξη, επιστρατεύοντας ακόμα και το ηλεκτρονικό φακέλωμα, διώξεις συνδικαλιστών κλπ.
»Τίθεται επομένως το ερώτημα: Αν ο οργανωμένος συλλογικός αγώνας των εργαζομένων είναι κάτι “ξεπερασμένο” ή “αναποτελεσματικό”, όπως ισχυρίζονται διάφοροι από όλο το φάσμα των αστικών κομμάτων, γιατί η κυβέρνηση και το κεφάλαιο επιδιώκουν να τον “βάλουν στο γύψο”;
Επίσημη ομολογία του φόβου
»Και μάλιστα σε μία περίοδο που το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα δεν διανύει και την καλύτερή του φάση, εξαιτίας κυρίως της χρόνιας, διαλυτικής δράσης του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού…
»Η απάντηση είναι αυτονόητη: Γιατί φοβούνται τη δύναμη των εργαζομένων! Οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου αποτελούν την επίσημη ομολογία αυτού του φόβου!
»Φοβούνται ένα κίνημα που οργανώνει την πάλη των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, ένα κίνημα χειραφετημένο από την στρατηγική του κεφαλαίου, που δεν θα γίνεται σκαλοπάτι για να “ανεβοκατεβαίνουν” κυβερνήσεις, αλλά θα συγκρούεται με το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα, διεκδικώντας την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
»Σε αυτήν την κατεύθυνση δρα το ΚΚΕ, δίνοντας όλες του τις δυνάμεις, αναδεικνύοντας πως σήμερα “πρόοδος” είναι η μείωση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου και όχι οι συνθήκες δουλειάς του 1920.
»Οι μάχες της περιόδου είναι μία σπουδαία παρακαταθήκη για να πεταχτεί στον “κάλαθο των αχρήστων” το αντεργατικό τερατούργημα, να μπουν οι βάσεις μιας πραγματικής εργατικής-λαϊκής συνολικής αντεπίθεσης».
