Ελληνική Πολιτική
Με άρθρο γνώμης που δημοσιεύεται σε εφημερίδα , ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης εκδηλώνει απερίφραστα την υποστήριξή του στο νέο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ισότητα στον πολιτικό γάμο και τη νομιμοποίηση των γάμων ομοφυλόφιλων και μάλιστα στα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί όχι μόνο δεν βρίσκει κάποιο πρόβλημα, αλλά θεωρεί υποκρισία κάποιος να μιλά για προβλήματα που μπορεί να έχουν παιδιά!
Αφού κάποιος λέει, ότι μπορεί να έχει ένα παιδί μόνος του καλύτερα θα είναι το παιδί να έχει δύο… μπαμπάδες! Και ψυχίατρος δηλαδή ο υπουργός.
Χαρακτηριστικά, ο κ. Γεωργιάδης τονίζει: «Πιστεύω ειλικρινά ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος, οιοσδήποτε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, πόσο μάλλον υπουργός να μην ψηφίσει αυτό τον νόμο».
Όπως μαρτυρά η επιχειρηματολογία που προτείνει εν τάχει στο άρθρο του ο Άδωνις Γεωργιάδης, είναι πλέον σαφές ότι ο ίδιος συντάσσεται ανεπιφύλακτα με την τομή στο οικογενειακό δίκαιο που επιχειρεί η κυβέρνηση, με την νομοθετική διευθέτηση του ομόφυλου γάμου.
Ολόκληρο το άρθρο Γεωργιάδη στην εφημερίδα «Τα Νέα», στο φύλλο της 13ης Ιανουαρίου 2024 έχει ως εξής:
«Tην πρώτη μέρα που ξεκίνησε στον δημόσιο διάλογο η συζήτηση για τον νόμο περί του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, είχα ξεκαθαρίσει ότι πρέπει πρώτα να δούμε το νομοσχέδιο, και μετά να τοποθετηθούμε για τον αν θα ψηφίσουμε υπέρ ή κατά.
Μετά την τηλεοπτική συνέντευξη του κυρίου Πρωθυπουργού και τις διευκρινίσεις που δόθηκαν, πιστεύω ειλικρινά ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος οιοσδήποτε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, πόσο μάλλον υπουργός, να μην ψηφίσει αυτό τον νόμο διότι εφόσον όλοι συμφωνούμε ότι στην Ελλάδα πια δεν μπορούν να υπάρχουν διακρίσεις ως προς την ερωτική επιλογή ενός ανθρώπου και ως προς τα δικαιώματά του που απορρέουν ένεκα αυτής, το μόνο που έμενε να συζητήσουμε ήταν το θέμα της τεκνοθεσίας μέσω παρένθετης μητέρας.
Ο νόμος που τελικά προτείνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης πιστεύω ότι έχει βρει μια απόλυτη ισορροπία και εξηγούμαι το γιατί. Ως προς τον γάμο, τι αλλάζει; Ενα σύμφωνο συμβίωσης που σήμερα υπογράφεται σε ένα συμβολαιογραφείο, θα υπογράφεται ενώπιον ενός δημάρχου σε ένα δημαρχείο. Είναι αυτός πραγματικός λόγος για να τσακωθούμε;
Δεύτερον, ως προς την υιοθεσία που έχει γίνει μεγάλη συζήτηση, ήδη από το 1946 προβλέπεται στην Ελλάδα η υιοθεσία από έναν άγαμο άνδρα ή από μία άγαμη γυναίκα. Τι αλλάζει με το νομοσχέδιο; Ότι πια μπορούν να το υιοθετούν δύο άνδρες ή δύο γυναίκες, δηλαδή ότι μπορεί να το υιοθετεί το ζευγάρι. Αυτό όμως είναι κάτι το οποίο δρα βλαπτικά ως προς τα δικαιώματα του παιδιού;
Ας αναλογιστούμε όλοι τι πραγματικά είναι καλύτερο για το ίδιο το παιδί. Να μεγαλώνει με έναν γονέα και να έχει την ανασφάλεια, που θα βρεθεί, εάν συμβεί κάτι σε αυτόν τον έναν γονέα ή να έχει μεγαλύτερη εξασφάλιση και σταθερότητα στη ζωή του με τους δύο γονείς;
Άρα, η σχετική συζήτηση είναι κατά βάσιν υποκριτική. Δεν έχει να κάνει με το παιδί, γιατί για το παιδί σίγουρα είναι καλύτερο να έχει δύο γονείς από έναν. Γίνεται καθαρά για ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους, που μπορεί να είναι σεβαστοί, αλλά καλύτερα να εξηγηθούν ως τέτοιοι.
Δεν βλέπω λοιπόν ούτε ως προς τα δικαιώματα των παιδιών μια βλαπτική για τα παιδιά μεταβολή από τα ισχύοντα εδώ και περισσότερο από 70 χρόνια. Αντιθέτως, το νομοσχέδιο επαναλαμβάνω είναι ισορροπημένο τόσο γιατί δεν υιοθετεί την παρένθετη μητέρα για τα ομόφυλα ζευγάρια, όσο και γιατί δεν υιοθετεί των κατά τη γνώμη μου εξαιρετικά ατυχή τίτλο ‘Γονέας 1’ και ‘Γονέας 2’, διατηρώντας τις παραδοσιακές ονομασίες που δημιουργούν την εικόνα της οικογένειας εδώ και αιώνες».
