Δήμαρχος Ελληνικού-Αργυρούπολης: «Υποχρεωτική κοινωφελής εργασία σε όσους συνειδητά βανδαλίζουν δημόσιους χώρους και περιβάλλον»

Ο δήμαρχος Ελληνικού-Αργυρούπολης Γιάννης Κωνσταντάτος, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, προτείνει «υποχρεωτική κοινωφελής εργασία σε όσους συνειδητά βανδαλίζουν δημόσιους χώρους και περιβάλλον».

Η φωτιά που ξέσπασε σε δασική έκταση του Υμηττού στη Γλυφάδα στις 12 Αυγούστου, την οποία ευτυχώς πρόλαβαν να την ελέγξουν πριν αναπτυχθεί και να τη σβήσουν, αλλά και στη συνέχεια, η όχι αυστηρή ποινή που επιβλήθηκε στους δύο ανήλικους που φέρονται να έβαλαν τη φωτιά, στάθηκε η αφορμή για να πάρει μια ιδιαίτερη πρωτοβουλία ο δήμαρχος Ελληνικού-Αργυρούπολης Γιάννης Κωνσταντάτος.

Συγκεκριμένα ξεκίνησε τη συλλογή υπογραφών, ώστε να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο, να γίνει πιο αυστηρό, όχι μόνο για εμπρηστές, αλλά γενικότερα για όποιους καταστρέφουν δημόσια περιουσία και να ενταχθεί στην ποινή η κοινωνική εργασία.

Όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, όλα ξεκίνησαν από μια ανάρτησή του στον προσωπικό λογαριασμό του στο facebook, αμέσως μετά την ανακοίνωση της ποινής, όπου έγραψε μεταξύ άλλων:

«Μα είμαστε σοβαροί; Χρηματικό πρόστιμο “χάδι” επιβλήθηκε στους δύο ανήλικους που έβαλαν τη φωτιά στη Γλυφάδα!!! Μηδέν πρόστιμο κατά κανόνα σε όποιον βανδαλίζει ή καταστρέφει δημόσια περιουσία, κάτι που το βιώνουμε συνεχώς σε σχολεία, πάρκα, παιδικές χαρές! Ντρέπομαι ειλικρινά και κυρίως για τους ανθρώπους που υπηρετούν τα εθελοντικά σώματα σε όλη τη χώρα, ανιδιοτελώς και δίνουν την ψυχή τους γι’ αυτήν, να βλέπουν ποινές χάδια στους απανταχού χαβαλέδες που την καταστρέφουν. Δύο Ελλάδες έχουμε, της προσφοράς και του αγώνα της δημιουργίας από τη μία και της καταστροφής από την άλλη, με τη δεύτερη να κάνει πάρτι στην υγειά της πρώτης».

Και πιο κάτω προσέθετε: «Ορισμένες φορές απλά αναρωτιέμαι γιατί παλεύουμε όσοι παλεύουμε για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά και την πατρίδα μας, ο Θεός μόνο το γνωρίζει. Πάντως νομίζω ο αφελής, αντί για ποινές χάδια ίσως η κοινωνική εργασία να μαζεύουν τα καμένα για ένα χρόνο, θα ήταν μια καλή αρχή για τους χαβαλέδες και όσους τους μιμούνται ως ποινή. Συμφωνείτε;».

Η απήχηση αυτής της ανάρτησης ήταν τεράστια, ενώ γέμισε με σχόλια από πολίτες που εξέφραζαν τη στήριξή τους στην πρόταση του κ. Κωνσταντάτου, ο οποίος με τη σειρά του, βλέποντας όλη αυτή την ανταπόκριση του κόσμου και τις κοινοποιήσεις που ακολούθησαν, αποφάσισε να το προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα. Κι έτσι πήρε την πρωτοβουλία για τη συλλογή υπογραφών, την οποία και ανακοίνωσε.

«Η Πρόταση που αλλάζει τα δεδομένα! Ξεκινά η συλλογή υπογραφών για μια δίκαιη κοινωνία: Υποχρεωτική Κοινωφελής Εργασία σε όσους συνειδητά βανδαλίζουν δημόσιους χώρους και περιβάλλον. Η πλατφόρμα συλλογής υπογραφών είναι έτοιμη και τώρα είναι η στιγμή να δράσουμε όλοι μαζί», αναφέρει στο μήνυμά του ο κ. Κωνσταντάτος και παρακάτω προσθέτει: «Με τον ιδρώτα τους να αποκαταστήσουν οι ίδιοι τη ζημιά που προκάλεσαν στο κοινωνικό σύνολο. Οι πρόσφατες “χρηματικές ποινές-χάδια” στους ανήλικους (δεκατετράχρονους) εμπρηστές της Γλυφάδας, την ώρα που καιγόταν η Αττική, αποτελεί προσβολή για τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού και του υγιούς εκείνου κομματιού της Νεολαίας, που δίνουν καθημερινά αγώνα επιβίωσης και προσφοράς.

Υποχρεωτική λοιπόν Κοινωνική Εργασία στους τομείς καθαριότητας, συντήρησης και πρασίνου των ΟΤΑ, ως παρεπόμενη ποινή για τους ενήλικους δράστες και ως αναμορφωτικό μέτρο για τους ανήλικους, που θα παρέχει μάθημα στους δράστες, αλλά και παράδειγμα στην κοινωνία, πως εκείνος που βανδαλίζει τον δημόσιο χώρο και καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον, θα αποκαταστήσει την ζημιά που προκάλεσε, κυριολεκτικά με τον ίδρωτα του».

Ουσιαστικά αυτό που ζητά με την τροποποίηση του υπάρχοντος νομικού πλαισίου, είναι:

Α. Να επιβάλλεται υποχρεωτικά ως παρεπόμενη ποινή και αναμορφωτικό μέτρο, αντιστοίχως, στους ενήλικους και ανήλικους δράστες των εγκλημάτων βανδαλισμού του δημοσίου χώρου και εμπρησμού των δασών, η παροχή κοινωφελούς εργασίας στους τομείς καθαριότητας, συντήρησης και πρασίνου των ΟΤΑ.

Β. Να μειωθεί από τα 15 στα 14 έτη το ηλικιακό όριο για την επιβολή σε ανηλίκους του ως άνω αναμορφωτικού μέτρου της κοινωφελούς εργασίας.

«Βάζουν φωτιά για χαβαλέ και η ποινή είναι ένα απλό πρόστιμο. Ε, δεν γίνεται να συνεχίσεις να το ανέχεσαι αυτό. Καίγονται σπίτια και εργασίες, καταστρέφονται δάση και ζωές και στην ουσία μένουν ατιμώρητοι. Είναι άδικο και για την υπόλοιπη νεολαία, με τέτοιες ποινές “χάδι” να δικαιώνεται ο χαβαλές», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο δήμαρχος Ελληνικού-Αργυρούπολης με αφορμή την πρωτοβουλία του και συνεχίζει: «Το ίδιο ισχύει και για διάφορους βανδαλισμούς που γίνονται συνεχώς σε παιδικές χαρές, σε πάρκα και σε σχολεία. Ε, κάπου υπάρχει όριο με τους 15χρονους ανήλικους. Κοινωνική εργασία λοιπόν, να πληρώσουν με τον ιδρώτα τους και να μάθουν ότι έχει κόστος αυτό που κάνουν. Καταστρέφουν σχολεία και δεν συμβαίνει τίποτα, δεν τιμωρείται κανείς».

Αμέσως προσθέτει: «Ντρέπομαι και για τους εθελοντές, γιατί είναι νέα παιδιά που έκοψαν την άδειά τους για να μείνουν εδώ και να προσφέρουν στην προστασία του βουνού, φοιτητές που επέλεξαν να μην πάνε διακοπές, αλλά να συνδράμουν ως εθελοντές κι έρχονται οι άλλοι και βάζουν φωτιά για χαβαλέ και τους ρίχνεις μια ποινή “χάδι” και φεύγουν και πάνε σπίτι τους. Ε, φυσικά και ντρέπομαι. Δεν είναι Δημοκρατία αυτό, δεν είναι Δικαιοσύνη».

Για το αν έχουν εκφράσει την πρόθεση να συμπράξουν και άλλοι δήμαρχοι ο κ. Κωνσταντάτος απαντά: «Εγώ πήρα την πρωτοβουλία και βρήκα πολύ μεγάλη ανταπόκριση, οπότε μπορεί να ακολουθήσουν κι άλλοι. Στόχος μας είναι να αλλάξει αυτό το νομοθετικό πλαίσιο και να μπουν αυστηρότερες ποινές, δεν είναι κάτι άλλο».

Στη συνέχεια μιλάει γενικότερα για τις καταστροφές και τους βανδαλισμούς: «Πληρώνουμε τον χαβαλέ. Για παράδειγμα, το ελικόπτερο που σηκώθηκε εκείνη την ημέρα για να σβήσει τη φωτιά που έβαλαν στη Γλυφάδα, με το άναμμα και μόνο της μηχανής το κόστος πήγε στα 4.000 ευρώ. Κάποιοι τα πληρώνουν αυτά τα χρήματα, οι πολίτες δηλαδή. Να γίνει αντιληπτό, να το καταλάβουμε πως πληρώνουμε τον χαβαλέ ορισμένων. Φτιάξαμε παιδική χαρά και την ξήλωσαν ολόκληρη. Είναι αίσθηση ελευθερίας αυτό; Και δεν είναι μια φορά ή δύο, αλλά είναι συνεχώς. Το ίδιο και με τα σχολεία, μπαίνουν και τα ρημάζουν».

Και ο κ. Κωνσταντάτος καταλήγει: «Αυστηρές ποινές λοιπόν και κοινωνική εργασία. Ισχύει ήδη αυτό σε τόσες άλλες χώρες. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Να υποχρεωθείς σε κοινωνικό έργο, να κάνεις κάτι για την κοινωνία».