Ελληνική Πολιτική
Η υπόθεση της δολοφονίας του Αντώνη Καρυώτη, στο αρχικό της στάδιο ήταν ένα καθαρά ποινικό ζήτημα το οποίο όμως στη συνέχεια μετατράπηκε σε πολιτικό, κυρίως λόγω των δηλώσεων του υπουργού Ναυτιλίας Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, αλλά στην πραγματικότητα πολιτικό ήταν από την αρχή έτσι, καθώς όπως και στη Νέα Φιλαδέλφεια έτσι και στο λιμάνι του Πειραιά, αποδείχτηκε για ακόμα μία φορά πως όλοι οι Έλληνες κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή.
Και στις δύο δολοφονίες, των Μ.Κατσουρή και Α.Καρυώτη, η πολιτεία αποδείχτηκε ανίκανη να προστατέψει δύο Έλληνες πολίτες ενεργώντας εγκαίρως.
Όσο δεν είχε προχωρήσει σε δηλώσεις που εξίσωναν το δολοφονημένο θύμα με τους θύτες του, που προκάλεσαν τον θάνατό του, τίποτε δεν είχε επικεντρώσει πάνω στην κυβέρνηση τις ευθύνες γι’ αυτό το συμβάν.
Συγκεκριμένα, ο υπουργός είπε «Θεωρώ ότι σήμερα υπάρχουν αυτοί που θρηνούν τον αδικοχαμένο και υπάρχουν και αυτοί που θρηνούν για αυτούς που πήγαν να κάνουν τη δουλειά τους, να φέρουν ένα μεροκάματο, και σήμερα βρίσκονται κατηγορούμενοι για δολοφονία».
Βέβαια, εν συνεχεία ο υπουργός ανασκεύασε μετά τον σάλο που προκλήθηκε και ζήτησε συγγνώμη με νέες δηλώσεις του:
«Ζητώ συγγνώμη αν άθελά μου με λανθασμένη διατύπωση, ενδεχομένως κάποιοι εξέλαβαν την καταδίκη μου προς το περιστατικό και την ανάγκη διαλεύκανσής του, ως εξίσωση του θύματος με τον θύτη. Ο Αντώνης και η οικογένειά του είναι τα μεγάλα θύματα αυτής της τραγωδίας»,
Είχε προηγηθεί λίγο νωρίτερα και δήλωση «αδειάσματος» του υπουργού από τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη:
«Όπως όλοι μας, σήμερα, νιώθω αποτροπιασμό και φρίκη για το αδιανόητο τέλος που βρήκε ένας συνάνθρωπός μας, στο λιμάνι του Πειραιά. Δεν το χωράει το μυαλό, ούτε και το ανέχεται η στοιχειώδης ηθική.
Δεν θα αναφερθώ σε όσα η Δικαιοσύνη και το κράτος ερευνήσουν και θα εντοπίσουν. Ή στους ενόχους που θα τιμωρηθούν για την υπόθεση. Όλα αυτά θα γίνουν. Αλλά, δυστυχώς, δεν αρκούν για το βάρος των στιγμών.
Στέκομαι ιδιαίτερα στο συγκλονιστικό μήνυμα που εκπέμπει αυτή η τραγωδία: έναν συνδυασμό από ανευθυνότητα και κυνισμό, περιφρόνηση και αδιαφορία. Που τελικά γίνεται βία. Και έτσι ξαφνικά, χάνεται ένα παιδί της διπλανής μας πόρτας…
Όπως όλοι, είμαι δίπλα στην οικογένεια του θύματος. Ξέρω, όμως, ότι τίποτα δεν τον φέρνει πίσω για να ακούσει τη συγγνώμη ενός συλλογικού αναστοχασμού. Η απώλειά του, ωστόσο, παραμένει ένα σήμα κινδύνου, αφύπνισης και ανάταξης.
Το χθεσινό γεγονός της ντροπής δεν εκφράζει τη χώρα που θέλουμε. Και πιστεύω ότι καμιά Ελληνίδα και κανένας Έλληνας δεν θα ήθελε να το δει ως εικόνα του στον καθρέφτη της πραγματικότητας.
Στη μνήμη του Αντώνη, λοιπόν, η Πολιτεία θα κάνει το καθήκον της. Αλλά και καθένας ας υπηρετήσει υπεύθυνα τον ρόλο που του αναλογεί. Αλληλέγγυος με τους γύρω του. Γιατί αγαπώ τη ζωή και τον τόπο, σημαίνει αγαπώ τους ανθρώπους».
Με λίγα λόγια μετά από τόσο μεγάλο πολιτικό θόρυβο, το ζήτημα μετατράπηκε πλέον σε αμιγώς πολιτικό και ολόκληρη ευθύνη μετατοπίστηκε ξαφνικά στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Στην πραγματικότητα όμως εξαρχής υπήρχε πολιτική ευθύνη, ακόμα και πριν τις δηλώσεις του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη.
Τα όσα συνέβησαν στο λιμάνι του Πειραιά μπροστά στα μάτια του ΛΣ-ΕΛΑΚΤ, το οποίο έστεκε απλός θεατής μπροστά σε μία δολοφονία δεν διέφερε σε τίποτε από αυτό που συνέβη στις αρχές Αυγούστου όταν το άλλο σώμα ασφαλείας, η ΕΛ.ΑΣ, δεν έκανε τίποτε για να σταματήσει την εισβολή στην χώρα 150 – 200 Κροατών χούλιγκαν, νεοβαρβάρων, οι οποίοι ανενόχλητοι #σαν τη χώρα, έφτασαν στην Αθήνα, πήγαν στη Νέα Φιλαδέλφεια, χτύπησαν οικογένειες και εν τέλει δολοφόνησαν τον φίλαθλο της ΑΕΚ Μιχάλη Κατσουρή.
Η αίσθηση που δημιουργήθηκε στο πανελλήνιο, είναι πως ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει, πως τα παιδιά των γονέων αλλά και οι ίδιοι οι γονείς, ζουν από τύχη επειδή δεν έτυχε να βρεθεί κάποιος μπροστά τους που να θέλει να τους αφαιρέσει τη ζωή.
Συνεπώς, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει μέγιστη ευθύνη για όσα συνέβησαν στο λιμάνι του Πειραιά όπως είχε και μέγιστη ευθύνη για όσα συνέβησαν στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Διότι απλούστατα, η ελληνική αστυνομία και το λιμενικό λειτουργούν με βάση τους κανόνες, τους νόμους, την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό που τους προσφέρει η κυβέρνηση.
Επίσης, οι πολιτικοί προϊστάμενοι, των σωμάτων ασφαλείας είναι υπουργοί της κυβέρνησης. Άρα ποιος έχει την ευθύνη για τις αποτυχίες τους;
Απλά, μέχρι να προχωρήσει σε δηλώσεις ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης σχεδόν όλα τα ΜΜΕ είχαν κατευθύνει τον «θόρυβο» του τραγικού γεγονότος του Πειραιά με τέτοιον τρόπο που να μην αγγίζει την κυβέρνηση.
