Ελληνική Πολιτική
Εκτός διεθνούς νόμου έθεσε η κυβέρνηση την Ελλάδα αρνούμενη να εκτελέσει έστω και θεωρητικά το ένταλμα σύλληψης που εξέδωσε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τον Μ.Νετανιάχου. Φυσικά η Ελλάδα ήταν και είναι στρατηγικός σύμμαχος του Ισραήλ όπως οι περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Συγκεκριμένα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης δήλωσε:
«Δεν νομίζουμε ότι βοηθούν τέτοιες αποφάσεις. Η πολιτική μας είναι ξεκάθαρη, η θέση μας είναι σαφέστατη:
Άμεση η ανάγκη κατάπαυσης του πυρός» είπε.
«Δεν έχουμε κρύψει τις συμμαχίες μας» και πρόσθεσε ότι «δεν μπορούμε να εξομοιώνουμε ένα κράτος το οποίο δέχθηκε επίθεση από την τρομοκρατική Χαμάς με άλλες περιπτώσεις κρατών που προκάλεσαν επιθέσεις», εννοώντας τη Ρωσία και την στρατιωτική επιχείρηση της στην Ουκρανία.
Με λίγα λόγια αυτό που ελληνική κυβέρνηση είπε είναι ότι αναγνωρίζει ή δεν αναγνωρίζει την δικαιοδοσία του ΔΠΔ, αναλόγως με το ποιο είναι το πρόσωπο το οποίο έχει θέσει στο «στόχαστρο».
Δηλαδή ασκεί μία πολιτική «δύο μέτρων και δύο σταθμών» και στη συνέχεια μιλάει για Διεθνές Δίκαιο.
Στη συνέχεια είπε ότι δεν μπορεί να εξισωθεί μια χώρα που δέχτηκε μια όντως φρικτή και απρόκλητη τρομοκρατική επίθεση, δηλαδή το Ισραήλ, με μία χώρα η οποία όπως αναφέρει στην δήλωσή του ο κυβερνητικός εκπρόσωπος «επιτέθηκε σε άλλη χώρα» εννοώντας την Ρωσία.
Το Ισραήλ όντως είχε το δικαίωμα να αμυνθεί αλλά από εκεί και πέρα και μέχρι το σημείο να σκοτώσει 50.000 άτομα με το ένα τρίτο να αποτελείται από παιδιά υπάρχει μία μεγάλη απόσταση.
Σε ό,τι αφορά την ίδια την Ρωσία και την επίθεση στην Ουκρανία, κάνεις την κυβέρνηση δεν έχει εξηγήσει τι έπρεπε να κάνει ακριβώς η Μόσχα για να προστατέψει τους ρωσόφωνους πληθυσμούς οι οποίοι σφαζόντουσαν και διώκονταν από το καθεστώς του Κίεβο.
Με την κίνηση αυτή η κυβέρνηση δεν θα μπορεί να κάνει καμιά καταγγελία σε ότι αφορά για τους Τούρκους και τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει στην Κύπρο.
Να σημειωθεί ότι το ένταλμα σύλληψης κατά Νετανιάχου το δέχτηκαν όλες οι δυτικές χώρες ακόμη και η Βρετανία που είναι η «νονά» του ισραηλινού κράτους.
Άρα δεν φαινόμαστε ότι είμαστε συγκροτημένο κράτος αλλά ένα είδος δυτικής «μπανανίας» όπου οι επιλογές γίνονται με την φιλοσοφία του «ότι μας βολεύει».
