Ελληνική Πολιτική
Μεγάλο ενδιαφέρον προκαλεί η κίνηση μεγάλων ελληνικών εργοδοτικών οργανώσεων να κάτσουν μαζί στο ίδιο τραπέζι και να καλέσουν και την κυβέρνηση, ώστε να συζητηθεί και να δημιουργηθεί ένα Εθνικό Σχέδίο επαναβιομηχανοποίησης της χώρας, την στιγμή που υποτίθεται ότι υπάρχει μια ανεργία της τάξης του 9,9%, ένα ποσοστό το οποίο στην πραγματικότητα είναι εικονικό.
Είναι εικονικό διότι οφείλεται στο γεγονός ότι κάποιοι έστειλαν τους νέους σε λάθος ακαδημαϊκό δρόμο!
Αντί να σπουδάσουν ότι χρειάζεται για να έχουν δουλειά, κατέληξαν σε σπουδές που δεν έχουν καμία επαφή με την αγορά εργασίας.
Η ανεργία οφείλεται στο γεγονός ότι τα πανεπιστήμια δεν παράγουν αυτούς που χρειάζεται η σύγχρονη οικονομία.
Η ελληνική αγορά εργασίας αυτή τη στιγμή δε χρειάζεται σε κανένα επίπεδο φιλόλογους, μαθηματικούς, χημικούς, φυσικούς (ο γράφων Φυσική έχει τελειώσει), δικηγόρους, αποφοίτους διοίκησης επιχειρήσεων ή απόφοιτους πολιτικών επιστημών.
Ή δημοσιογράφους που παράγονται από τρία κρατικά πανεπιστημιακά ιδρύματα που είναι η Πάντειος, το ΕΚΠΑ και το Αριστοτέλειο.
Τέτοιου είδους σχολές και πολλές άλλες είναι σχολές παραγωγής ανέργων.
Η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στην ανεργία πτυχιούχων πανεπιστημίων.
Πρέπει να τονισθεί ότι η Ελλάδα είναι μία από τις ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες όπου το ποσοστό της ανεργίας μεταξύ των πτυχιούχων είναι υψηλότερο από αυτό μεταξύ του γενικού πληθυσμού.
Βγαίνουν χωρίς να έχουν εξειδίκευση σε επαγγέλματα που ζητά η αγορά εργασίας.
Π.χ οι απόφοιτοι φιλολογικών, φυσικών και μαθηματικών σχολών, που απασχολούνται στην συντριπτική τους πλειοψηφία, σε γυμνάσια και λύκεια καταλήγουν να ζητιανεύουν για μία θέση ωρομίσθιου ή αναπληρωτή.
Στην καλύτερη περίπτωση εργάζονται σε φροντιστήρια, τα οποία φροντιστήρια συνεισφέρουν και αυτά στην παραγωγή νέων ανέργων.
Όποιος λοιπόν, στο παρελθόν, μιλούσε για σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας απλά εξέφραζε στην καλύτερη περίπτωση ευχές (Wishful thinking).
Η Ν.Κέραμέως είχε μάλιστα και την «έμπνευση» να συνδέσει τα κρατικά ΙΕΚ με τις Πανελλήνιες λες και έχουν κάποια αξία τα πτυχία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης του 70% των σχολών τουλάχιστον, για να βάλουν από πάνω και αυτά για συμπλήρωμα.
Οι μοναδικές σχολές που οι απόφοιτοι τους έχουν ζήτηση είναι κάποιες σχολές του Πολυτεχνείου μηχανολόγοι μηχανικοί, ηλεκτρολόγοι μηχανικοί και πληροφορικάριοι…
Η επανάσταση στην παιδεία πρέπει να ξεκινήσει από τα πανεπιστήμια.
Να μειωθούν δραματικά οι εισαχθέντες στις σχολές που έχουν μηδενικό ενδιαφέρον στην αγορά εργασίας και να αυξηθούν οι θέσεις στις άλλες σχολές.
Ακόμα και στην ιατρική που έχει ψηλές βάσεις και υψηλή ζήτηση οι περισσότεροι φεύγουν αυτή τη στιγμή στο εξωτερικό γιατί;
Γιατί πληρώνονται κυριολεκτικά με «ψίχουλα» ενώ έχουν πραγματοποιήσει απίστευτες θυσίες για να αποφοιτήσουν.
Από τα πανεπιστήμια θα ξεκινήσει η «ανάσταση» στην εσωτερική αγορά.
Αυτή τη στιγμή αποφοιτούν δεκάδες χιλιάδες νέοι από τις προαναφερθείσες σχολές οι οποίοι το μόνο που διαθέτουν είναι ένα πτυχίο ανεργίας.
Ακόμα και σήμερα δίνουμε μεγάλο βάρος στις θεωρητικές επιστήμες ενώ η Δύση πήρε την μεγάλη στροφή στην δεκαετία του 1960 αποχαιρέτησε τις θεωρητικές επιστήμες και κατευθύνθηκε στις θετικές για να υποστηρίξει την τεχνολογική επανάσταση που έρχονταν…
