Γιατί η κυβέρνηση μπορεί να πληρώσει πολύ ακριβά την έξωση με την βία της Ι.Κολοβού από το σπίτι της

Για την κυβέρνηση Μητσοτάκη η υπόθεση της έξωσης με την βία της χαμηλοσυνταξιούχου Ιωάννας Κολοβού από το σπίτι της, μπορεί να αποβεί μοιραία γιατί πλέον όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν πως ανα πάσα στιγμή μπορούν να μείνουν άστεγοι και μάλιστα για μικρά χρέη.

Η δυσώδης υπόθεση των υποκλοπών είναι ζήτημα δημοκρατίας αλλά στο τέλος μπορεί να παραβλεφθεί από κάποιον που θεωρεί άλλα πράγματα ότι έχουν προτεραιότητα.

Το ζήτημα όμως της έξωσης μίας ανυπεράσπιστης γυναίκας αγγίζει όλους τους Έλληνες γιατί κατάλαβαν πόσο εύκολο είναι να βρεθούν στην θέση της.

Ότι αγγίζει την τσέπη του Έλληνας και την ιδιοκτησία του αποτλεί… αιτία πολέμου και αυτό το ξέρουν διαχρονικά όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις.

Το θέμα με την δημοσιογράφο Ιωάννα Κολοβού (συνταξιούχος) που για 15 χιλ. ευρώ έχασε το σπίτι της σε πλειστηριασμό και η αστυνομία έσπασε την πόρτα της για να μπει μέσα, ήταν μία επικοινωνιακή και ουσιαστική ήττα για την κυβέρνηση…

Εξάλλου δεν είναι τυχαίο που ο ΣΥΡΙΖΑ οργάνωσε συγκέντρωση έξω από το σπίτι της για να της συμπαρασταθεί.

Όπως δεν είναι τυχαίο ότι κινητοποιήθηκε και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος κατευθύνθηκε στο σπίτι της δημοσιογράφου την συνάντησε προσωπικά.

Παρά τα όσα έκανε στο θέμα των πλειστηριασμών όσο ήταν στην κυβέρνηση.

Μπορεί επί ΣΥΡΙΖΑ να τελείωσε η προστασία της πρώτης κατοικίας αλλά ο νέος πτωχευτικός νόμος της κυβέρνησης θα μπορούσε να έχει πιο ευαίσθητες πρόνοιες. Η κυβέρνηση φοβάται την οργανωμένη λαϊκή αναταραχή.

Διότι μπορεί να αλλάξει την παθητική δυσαρέσκεια και αποχή σε κίνημα εναντίον της.

Το έζησε η κυβέρνηση στην πανδημία με τις απαγορεύσεις εξόδου από τις 9 το βράδυ, το έζησε με την αναστολή εργασίας των υγειονομικών επειδή δεν ήταν σύμφωνοι με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, το έζησε με το ξέσπασμα της νεολαίας την περίοδο της πανδημίας και τα περιστατικά της Νέας Σμύρνης, το έζησε με την παράλυση στο κέντρο από την απεργία των delivery λόγω της αντιεργατικής πρακτικής της e-food και άλλα πολλά.

Το ενδεχόμενο να ζήσουμε στη χώρα μας σκηνές Ισπανίας από την περίοδο των μαζικών εξώσεων το 2012 είναι κάτι που δεν είναι μακριά και σίγουρα δεν μπορεί να διαχειριστεί το επιτελείο του πρωθυπουργού.

Τότε στην Ισπανία, τα ισπανικά «ΜΑΤ» έβγαζαν τον κόσμο έξω από τα σπίτια του!

Τότε είδαμε εικόνες όπως οι παρακάτω:

Γι’ αυτό και στο Μαξίμου, το ζήτημα του πλειστηριασμού του σπιτιού της δημοσιογράφου πόνεσε.

Και για έναν ακόμα λόγο, διότι η κυβέρνηση και κατ’ επέκταση η ΝΔ είχε στις τάξεις της τον βουλευτή Ανδρέα Πάτση που το γραφείο του χειριζόταν πλειστηριασμούς για χατίρι τραπεζών.

Είναι, τέλος, η πρώτη φορά που ακόμα και φιλικά προσκείμενα πρόσωπα στη ΝΔ (λογαριασμοί στο twitter, δημοσιογραφοι από φιλικά ΜΜΕ, δημοσιολογούντες κ.α) βγήκαν και έδειξαν την αντίθεσή τους σε όσα έγιναν στη δημοσιογράφο.

Ας δούμε όμως ποια είναι η πραγματική ουσία σε όσα έγιναν.

Υπενθυμίζουμε ότι όλο αυτό έγινε για ένα χρέος 15.000 ευρώ το οποίο κι αυτό μένει να διερευνηθεί πως ακριβώς έγινε, γιατί αν ισχύουν όσα αναφέρει η Ιωάννη Κολοβού ότι επρόκειτο για «διευθέτηση» κάρτας και ότι την παραπλάνησαν, τότε το θέμα είναι ακόμα πιο σημαντικό.

Όμως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ.Οικονόμου μίλησε χθες για… τραπεζικό απόρρητο, με άλλα λόγια δεν θα ήθελε η κυβέρνηση να εκτεθεί η τράπεζα σε έρευνα που σημαίνει πως αν δημοσιοποιηθούν κάποια πράγματα δεν θα ακουστούν καθόλου όμορφα.

Πόσο δίκαιο είναι να χάνει κάποιος το σπίτι του για ένα τέτοιο χρέος; Φυσικά εν συνεχεία τα σπίτια αυτά περνούν στην ιδιοκτησία κάποιων… funds που όλοι γνωρίζουν πως δημιουργούνται, τα οποία εν συνεχεία τα πωλούν σε… ξένους.

Τα ΜΜΕ εντέχνως εδώ και δύο χρόνια αναφέρουν για την θεαματική αύξηση των τιμών των ακινήτων επιχειρώντας έτσι να δημιουργήσουν μία εικόνα δήθεν ευμάρειας όπου ο Έλληνας με τον… παχυλό μισθό των 700 ευρώ αγοράζει σπίτια αξίας 100.000,προφανώς βρίσκοντας λεφτά στον… αέρα και άρα είναι… ευτυχισμένος.

Το κόλπο είναι πολύ απλό: Τα σπίτια κατάσχονται και αυτοί που τα παίρνουν τα πωλούν σε ξένους, οι οποίοι παίρνουν εύκολα δάνεια με χαμηλό επιτόκιο στις χώρες τους.