Η κυβέρνηση λόγω απουσίας ισχυρής αντιπολίτευσης «παίζει» η ίδια το ρόλο: Η χρησιμότητα της χθεσινής «διαφοροποίησης» Σαμαρά

Όταν μία κυβέρνηση δεν έχει (προς το παρόν τουλάχιστον) να αντιμετωπίσει μία σοβαρή και ισχυρή αντιπολίτευση τότε αναγκάζεται με κάποιο τρόπο τον ρόλο αυτό να τον παίξει η ίδια!

Έτσι λοιπόν, στήθηκε ένα πολιτικό «θέατρο», γύρω από την υπερψήφιση της τροπολογίας του υπουργείου μετανάστευσης με την οποία επίσημους νομιμοποιούνται χιλιάδες παράνομοι αλλοδαποί.

Σε αυτό πρωταγωνιστικό ρόλο είχε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος έπαιξε τον ρόλο του διαφωνούντα και μάλιστα του μοναδικού που «διαφοροποιήθηκε» κατά την ψηφοφορία.

Η κυβέρνηση μάλιστα, είχε φροντίσει εκ των προτέρων, να καταστήσει ασύμφορη για την ίδια, για το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και για τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά, την διαφοροποίηση αυτή, αφού με ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου «οποιοσδήποτε βουλευτής δεν ψήφιζε το ν/σ θα διαγράφονταν με εξαίρεση τον Α.Σαμαρά γιατί είναι πρώην πρωθυπουργός»!

Με λίγα λόγια, στην κυβέρνηση ήθελαν οπωσδήποτε να υπάρξει κάποιος που να διαφωνήσει επισήμως (με ψήφο) και ταυτόχρονα αυτός ο κάποιος να είναι εξασφαλισμένος ότι δεν θα υποστεί καμία συνέπεια.

Γιατί η αλήθεια είναι πως εκ του ασφαλούς κάποιος μπορεί να ψηφίσει με «γενναιότητα».

Η επίσημη νομιμοποίηση χιλιάδων παράνομων μεταναστών, τελειώνει και οριστικά την «Ελλάς των Ελλήνων» και επιβεβαιώνει ότι οι διαφωνίες εντός της Νέας Δημοκρατίας ήταν απλώς θεωρητικές.

Ο Αντώνης Σαμαράς, ήταν ο μοναδικός από τη ΝΔ, που καταψήφισε το νομοσχέδιο, όπως είχε προαναγγείλει, με τη διαφωνία του ωστόσο να μην παίζει κανέναν ρόλο πέραν του γεγονότος ότι απλώς εξέφρασε την οργή τω δεξιών ψηφοφόρων της ΝΔ που δεν ήταν καθόλου χαρούμενοι με την εξέλιξη αυτή.

Έπρεπε λοιπόν, να βρεθεί ένας εκφραστής τους, για να συνεχίσουν να νιώθουν κάποιο «δέσιμο» με το κόμμα ή τουλάχιστον να πιστεύουν ότι κάποια στιγμή το κόμμα της ΝΔ θα επιστρέψει στις δεξιές του καταβολές.

Μάλιστα η ΝΔ δεν προχώρησε σε καμία διαγραφή του Α.Σαμαρά, καθώς είναι παράδοση, όπως αναφέρει να διαφοροποιούνται οι πρώην πρωθυπουργοί.

Το ίδιο είχε διαφοροποιηθεί ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επί Έβερτ, το ίδιο και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επί Καραμανλή, δεν τους διαγράφανε γιατί ήταν πρώην πρωθυπουργοί.

Ειδικά στην κρίση τον Μάρτιο του 97′ Σουφλιά και Μάνου, τον πατέρα του νυν πρωθυπουργού δεν τον διέγραψε γιατί ήταν πρώην πρωθυπουργός και ο πρώην πρωθυπουργός δικαιούται να εκφράζει διαφορετικές απόψεις.

Η διαφωνία Α.Σαμαρά είναι μια «δωρεάν» διαφωνία για τη ΝΔ αλλά με συγκεκριμένο αντικειμενικό σκοπό.

Σήμερα ο υπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Β.Κικίλιας, είπε για το θέμα:

«Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ένας άνθρωπος που αγαπώ και είναι ένας πολιτικός που σέβομαι.

Είναι πρώην Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και πρώην Πρωθυπουργός της χώρας.

Και εμείς στην παράταξή μας έχουμε την κουλτούρα οι πρώην αρχηγοί μας να έχουν το δικαίωμα- και την υποχρέωση αν θέλετε- να τοποθετούνται όπως θέλουν και σε ό,τι θέμα θέλουν.

Αυτό ισχύει από τον συγχωρεμένο επίτιμο Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, μέχρι και σήμερα.

Άρα δεν θα είμαι εγώ αυτός ο οποίος θα σχολιάσω αυτά που είπε και τον τρόπο με τον οποίο τοποθετήθηκε ο Αντώνης Σαμαράς.

Υπάρχει ένας πλουραλισμός στη Νέα Δημοκρατία που εξηγεί και τα δημοσκοπικά ποσοστά μας, υπάρχει δυνατότητα να εκφράζεται όπως βλέπετε ένα πολύ-πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και πάντα αυτό γίνεται με δημοκρατικό τρόπο και σωστό τρόπο».

Αυτά συμβαίνουν όταν κάποιος δεν έχει πολιτικό αντίπαλο που να τον ανησυχεί.

Πρέπει να «εφευρεθεί» ακόμα και από το εσωτερικό του κόμματος.

Βέβαια, αξίζει να σημειώσουμε ότι σε αυτά «επαγγελματίες» ήταν στη δεκαετία του ’90 στο σημιτικό ΠΑΣΟΚ.

Αν σκεφτεί κανείς πως μεγάλο μέρος του τότε ΠΑΣΟΚ βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε κυβερνητικές θέσεις στη Νέα Δημοκρατία, θα ήταν ασφαλές να υποθέσει κάποιος πως η τεχνογνωσία αυτή πέρασε και στην Πειραιώς.