Η υπερβολική δημοσιότητα στις «επιτυχίες» των διωκτικών αρχών ενίοτε «βλάπτει»: Περίπτωση πολεοδομίας Ρόδου

Η πολύ δημοσιότητα στις «επιτυχίες» των διωκτικών αρχών ενίοτε βλάπτει όπως καταδεικνύει η περίπτωση της πολεοδομίας Ρόδου.

Με αφορμή την υπόθεση αυτή που τόσο πολύ προβλήθηκε από τα ΜΜΕ και που κατέληξε στην μη προφυλάκιση των εμπλεκομένων με την σύμφωνη γνώμη της ανακρίτριας και του εισαγγελέα Ρόδου, που χειρίζονται τη δικογραφία, η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Ιωάννα Κλάπα ζήτησε τον πειθαρχικό έλεγχο των δικαστικών λειτουργών!

Αυτό με την σειρά του προκάλεσε ηχηρή παρέμβαση της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος (ΕΕΕ), με δύο ανακοινώσεις μάλιστα που στρέφονται ευθέως κατά της προέδρου του Αρείου Πάγου, εγκαλώντας την για την εντολή πειθαρχικού ελέγχου και κατηγορώντας την ότι παραβιάζει την συνταγματικά κατοχυρωμένη ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο εισαγγελέας και η ανακρίτρια κατά την ελεύθερη βούληση και κρίση τους έκριναν πως δε συντρέχει λόγος προφυλάκισης των κατηγορουμένων, καθώς δεν διαπιστώθηκε κίνδυνος φυγής, τέλεσης νέων παρόμοιων αδικημάτων ή προσπάθειας συγκάλυψης στοιχείων της υπόθεσης. 

Αυτό έκριναν οι άνθρωποι με βάση τα στοιχεία που διαθέτουν και κατά την προσωπική τους κρίση.

Μπορεί για «διαφημιστικούς» λόγους και για την εικόνα «αποκατάστασης της έννομης τάξης και πάταξης της διαφθοράς» πολύ θα ήθελαν να παρουσιάσουν η κυβέρνηση και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, η απόφαση αυτή να μην ήταν αρεστή.

Όμως με βάση το Σύνταγμα οι δικαστές ξέρουν την δικογραφία και αυτοί αποφασίζουν και ουδείς άλλος.

Άρα αυτό σημαίνει ότι «διαρρέονται» πρόωρα «επιτυχίες» με σκοπιμότητες.

Επιτυχίες που χρησιμοποιούνται για να πιστέψει κοινωνία ότι υπάρχουν ήδη τετελεσμένο αποτελέσματα.

Τετελεσμένο αποτελέσματα και προαποφασισμένες δίκες υπάρχουν όμως μόνο σε χώρες με ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Αν τα στοιχεία δεν είναι αρκετά και στέρεα έρχεται η «απογοήτευση».

Συνήθως αυτές οι «διαρροές» γίνονται από αστυνομικούς είτε για λόγους πολιτικών ρουσφετιών είτε για να δείξουν παραγωγή έργου.

Πολιτικό «ρουσφέτι. είναι η δημιουργία ευκαιρίας αλλαγής της πολιτικής ατζέντας όταν «στριμώχνεται» η κυβέρνηση όπως για παράδειγμα τους τελευταίους μήνες με το έγκλημα των Τεμπών και με την δημοσκοπική καθίζηση που παρουσιάζει.

Αυτό έχει φανεί σε πολλές περιπτώσεις και όχι μόνο με την υπόθεση της πολεοδομίας Ρόδου.

Για παράδειγμα, σε ό,τι αφορά την περίπτωση της δήθεν ρωσικής μαφίας που δρούσε μέσω δικτύου λαθραίων τσιγάρων και που τελικά ήταν ουκρανική, και της χρεώθηκαν και πέντε φόνοι, το ελάχιστο που μπορεί να ειπωθεί για όποιον ξέρει είναι το γνωστό ρητό «βρήκαμε παπά να σφάξουμε πέντε-έξι»

Ειδικότερα, ειπώθηκε ότι ο αρχηγός της συγκεκριμένης μαφίας ζει στο Ντουμπάι, μόνο που οι Εμιριτιανοί δεν το δέχτηκαν για να τον εκδώσουν, καθώς δεν τους έστειλαν επαρκή στοιχεία που να τεκμηριώνουν τις συγκεκριμένες κατηγορίες.

Με λίγα λόγια οι εισαγγελικές αρχές των ΗΑΕ έριξαν «πόρτα» στο ελληνικό αίτημα γιατί η κατηγορία δεν ήταν «δεμένη».

Και γιατί δεν μπορούσαν να συντάξουν μία «δεμένη» κατηγορία;

Είτε γιατί δεν υπάρχουν στοιχεία είτε γιατί δεν εργάστηκαν αρκετά, μεθοδικά και όπως έπρεπε για να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα δεδομένα και τις απαραίτητες αποδείξεις. 

Γιατί η Δικαιοσύνη δεν είναι «μπακάλικο» και δεν λειτουργεί με «κουτσομπολιά» ή με μαρτυρίες του τύπου «μας είπαν, ακούσαμε, κάποιος είδε».

Ακόμα και όταν υπάρχει αδιαμφισβήτητη ενοχή για κάποιων στο μυαλό όλων, αυτή πρέπει να στοιχειοθετηθεί νομικά.

Και αυτό για να γίνει θέλει πολλή δουλειά και ικανούς ανθρώπους.