Κυβέρνηση
Επειγόντως αναζητά τρόπους η κυβέρνηση για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα καθώς το «Μακεδονικό» έχει προκαλέσει την δημοσκοπική συντριβή και του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.
Έτσι ως πιο καλός αντιπερισπασμός θεωρείται η αναθεώρηση του Συντάγματος και ιδιαίτερα οι σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας.
Βέβαια στην κυβέρνηση δεν έχουν σκοπό να συγκρουστούν πραγματικά με την Εκκλησία καθώς αυτό θα οδηγούσε σε νέο πολιτικό «Βατερλό».
Αυτό που θέλουν είναι να δημιουργήσουν πιο «διακριτούς» ρόλους, δηλαδή περισσότερο ένα επικοινωνιακό θεαθήναι θα είναι.
Θα διατηρηθεί το προοίμιο του Συντάγματος που αναφέρει «Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος», ενώ δεν θα υπάρξει καμία μεταβολή στη μισθοδοσία των κληρικών, που θα συνεχίζει να καταβάλλεται από την πολιτεία, άλλωστε αυτό δεν θα συνέφερε την Πολιτεία καθώς τότε θα έπρεπε να επιστρέψει πίσω στην Εκκλησία την περιουσία της.
Με την από 18/9/1952 “Σύμβαση περί εξαγοράς υπό του Δημοσίου κτημάτων της Εκκλησίας προς αποκατάστασιν ακτημόνων γεωργικών κτηνοτρόφων”, η Εκκλησία της Ελλάδος υποχρεώθηκε να παραχωρήσει στο Κράτος το 80% της καλλιεργούμενης ή καλλιεργίσιμης αγροτικής περιουσίας της με αντάλλαγμα να λάβει κάποια αστικά ακίνητα και 45.000.000 δραχμές νέας (τότε) εκδόσεως. Στη σύμβαση του 1952 περιέχεται η διακύρηξη του κράτους ότι η απαλλοτρίωση αυτή είναι η τελευταία και δεν πρόκειται να υπάρξει νεότερη στο μέλλον, ενώ υπάρχει και η δέσμευση ότι η Πολιτεία θα παρέχει κάθε αναγκαία υποστήριξη (υλική και τεχνική), ώστε η Εκκλησία να μπορέσει να αξιοποιήσει την εναπομείνουσα περιουσία της.
Στην ίδια σύμβαση καθιερώθηκε και η “μισθοδοσία” των κληρικών από τον Κρατικό Προϋπολογισμό – του δε Αρχιεπισκόπου και των Μητροπολιτών από το έτος 1980 – ως υποχρέωσις του Κράτους έναντι των μεγάλων παραχωρήσεων γης στις οποίες είχε προβεί η Εκκλησία της Ελλάδος κατά την δεκαετία 1922-32. Δηλαδή, επειδή το Κράτος αδυνατούσε να καταβάλει οποιοδήποτε αντίτιμο – όπως προέβλεπε ο νόμος του 1932 – συνεφωνήθη να μισθοδοτούνται επ’ άπειρον οι κληρικοί και το Κράτος δεσμεύθηκε επ’ αυτού.
Αυτό που επιχειρείται μέσα από την αναθεώρηση είναι η ρητή κατοχύρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους με αναγνώριση της Ορθοδοξίας ως ιστορικά επικρατούσας θρησκείας, αλλά και η κατοχύρωση της υποχρεωτικότητας του πολιτικού μόνον όρκου στις ορκωμοσίες των αιρετών του πολιτεύματος, των δικαστών και των λοιπών δημοσίων λειτουργών.
Πρόκειται για μια πλάγια και έμμεση κίνηση κατάργησης στην συνείδηση των Ελλήνων πολιτών της Ορθοδοξίας. Φυσικά θα ικανοποιούσε κάτι τέτοιο τον «σκληρό πυρήνα» του ΣΥΡΙΖΑ μόνο που θα πρέπει να υπενθυμίσει κάποιος στην Κουμουνδούρου ότι ο «πυρήνας» αυτός μεταφράζεται στο παλίο εκλογικό ποσοστό του «3-4%».
Περιττό να πούμε πως θα έρθουν σε ακόμα πιο δύσκολη θέση οι ΑΝΕΛ ίσως βέβαια στον ΣΥΡΙΖΑ να μην ενδιαφέρονται πλέον καθώς θεωρούν ότι έτσι κι αλλιώς οι δρόμοι τους θα χωρίσουν.
Ποντάρουν ακόμα και στο γεγονός ότι ο Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμος ακολουθεί μια «μη θορυβώδη» πολιτική έναντι της κυβέρνησης όπως φάνηκε και με την συμφωνία εκχώρησης της Μακεδονίας.
Η Επιτροπή του Διαλόγου για το νέο Σύνταγμα υπό τον καθηγητή Μιχάλη Σπουρδαλάκη έχει ολοκληρώσει τη δημόσια διαβούλευση και τα αποτελέσματα αναμένεται να τα παραδώσει στον πρωθυπουργό πριν τον Οκτώβριο, που η Βουλή θα ξεκινήσει επίσημα τις διαδικασίες για την αναθεώρηση του Συντάγματος.
Συνεπώς ήρθε η ώρα μηδέν
Να πούμε ότι οι σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας είναι ένα από τα ζητήματα, για τα οποία θα ακούσουμε το φθινόπωρο
Υπάρχουν και άλλα που θα φέρουν σε δύσκολη θέση πολλά κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης και πολύ πιθανόν να αναγκαστούν να τα υιοθετήσουν όπως:
– Συνταγματική καθιέρωση της απλής αναλογικής.
– Δυνατότητα άμεσης εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ειδικότερα, προτείνεται εκλογή του Προέδρου από το κοινοβούλιο, αν εξασφαλίζεται η μέγιστη συναίνεση των δύο τρίτων της Βουλής σε δύο διαδοχικές ψηφοφορίες. Αν αποβούν άκαρπες, τότε η τρίτη ψηφοφορία θα ανήκει στο εκλογικό σώμα, που θα αποφασίζει ανάμεσα στους δύο πλειοψηφήσαντες υποψηφίους της τελευταίας ψηφοφορίας στο κοινοβούλιο.
– Λελογισμένη ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας με στόχο την ενίσχυση του ρυθμιστικού, σταθεροποιητικού και εγγυητικού του ρόλου.
– Όχι σε εξωκοινοβουλευτικό πρωθυπουργό, εκτός από τους υπηρεσιακούς.
– Λαϊκή πρωτοβουλία για διενέργεια δημοψηφισμάτων με 500.000 υπογραφές για εθνικά θέματα, 1 εκατομμύριο υπογραφές για ψηφισμένο νόμο (εκτός δημοσιονομικών ζητημάτων) και 100.000. υπογραφές για νομοθετική πρωτοβουλία από τους ίδιους τους πολίτες.
– Κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας.
– Τροποποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
– Ρητή απαγόρευση άρσης του δημόσιου ελέγχου του νερού και της ενέργειας.
– Κατοχύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Δεν είναι τυχαίο που θα ενδιαφέρει τόσο πολύ στο μέλλον τον ΣΥΡΙΖΑ η εκλογή ενός ΠτΔ από το εκλογικό σώμα, καθώς θεωρούν ότι πιο εύκολα θα έβρισκαν τις κατάλληλες συμμαχίες για να κερδίσει ένας δικός τους υποψήφιος.
Όσο για την καθιέρωση της απλής αναλογικής αυτό θα ήταν κάτι που θα έφερνε όντως σε πολύ δύσκολη θέση τις δεξιές παρατάξεις.
