Χωρίς «κόκκινες γραμμές» αρχίζει η κυβέρνηση την «διαπραγμάτευση» με την Τουρκία

Το μείζον διακύβευμα των επόμενων μηνών έχει καταστεί σαφές ότι θα είναι η «επίλυση» των ελληνοτουρκικών με κάθε τρόπο και μέσον, που σημαίνει ότι κάποιος θα πρέπει να υποχωρήσει, δηλαδή ο έχων την πιο αδύναμη θέληση.

Δυστυχώς, αυτό φαίνεται πως θα το κάνει η Ελλάδα και αυτό για τρεις βασικούς λόγους που καταδεικνύουν το τι μέλλει γενέσθαι:

Πρώτον, η Ελλάδα όπως ήδη είναι γνωστό δεν διεκδικεί τίποτα, δεν απαιτεί τίποτα από την Τουρκία, συνεπώς οτιδήποτε τεθεί υπό διαπραγμάτευση θα είναι αποκλειστικά ελληνικής ιδιοκτησίας.

Δεύτερον, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κάνει κάτι πρωτοφανές στην διπλωματική ιστορία καθώς έχει προαναγγείλει από μόνος του υποχωρήσεις τεχνικά θέματα προκειμένου να «επιλυθούν»…

Πρόκειται για αδιανόητη τοποθέτηση καθώς γίνεται πριν ξεκινήσει η διαπραγμάτευση. Δηλαδή, ανακοινώνει υποχωρήσει πριν την έναρξη συζητήσεων, που σημαίνει ουσιαστική παράδοση στις ορέξεις του γιου πολιτικού αντιπάλου και ακόμα περαιτέρω υποχωρήσεις, ότι κι αν σημαίνει αυτό.

Τρίτον, δεν έχουν οριστεί οι «κόκκινες γραμμές». Αν κάποιος της έχει ακούσει και της γνωρίζει να βγει να της πει να τις μάθουμε κι εμείς.

Με λίγα λόγια πόσο μεγάλες μπορούν να είναι αυτές οι υποχωρήσεις που προανήγγειλε ο πρωθυπουργός;

Κατόπιν αυτών των διαπιστώσεων είναι σαφές πως η Τουρκία ξεκινάει με εξασφαλισμένο ένα πακέτο υποχωρήσεων και εν συνεχεία θα ζητήσει και επιπρόσθετες υποχωρήσεις.

Θα πρέπει να ειπωθεί το εξής: Θα έχει ενδιαφέρον ο δρόμος προς την Χάγη, καθώς θα πρέπει να τεθούν οι προϋποθέσεις για συμφωνία στο συνυποσχετικό.

Χωρίς συνυποσχετικό δεν μπορεί να πάει κανένας στη Χάγη.

Έτσι λοιπόν πρέπει να τεθούν τα ακόλουθα ερωτήματα:

Πρώτον, ποιες είναι «οι κάποιες υποχωρήσεις» από «κάποιες θέσεις» που έχει προαναγγείλει ο πρωθυπουργός;

Δεύτερον, γιατί οι υποχωρήσεις αυτές «αποτελούν την αφετηρία της διαπραγμάτευσης»; Οι υποχωρήσεις γίνονται στο τέλος μίας διαπραγμάτευσης και πότε στην αρχή. Τι διπλωματική στρατηγική είναι αυτή; Σίγουρα είναι πρωτόγνωρη, γιατί ιστορικά δεν έχει συμβεί ποτέ.

Τρίτον, γιατί ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε «σχετική έννοια» την «απομείωση κυριαρχίας» (δικά του λόγια);

Από πότε στο μέγαρο Μαξίμου άρχισαν εφαρμόζουν την «Θεωρία της Σχετικότητας» στην Πολιτική;

Να προστεθεί πάντως ότι κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή, κατεγράφη μια λεπτομέρεια.

Συγκεκριμένα, όταν ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην προσφυγή στη Χάγη, λέγοντας πως «αν η Ιστορία μάς δώσει την ευκαιρία, δεν θα της γυρίσουμε την πλάτη», δεν υπήρξε καθόλου χειροκρότημα από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, ίσως γιατί ξέρουν τι σημαίνει «Χάγη»…