Το πόρισμα του ΜέΡΑ25 για το σκάνδαλο των υποκλοπών: «Υπάρχει διακύβευμα για την ίδια τη δημοκρατία»

Στη δημοσιότητα έδωσε το ΜέΡΑ25 το πόρισμά του από τις εργασίες της Εξεταστικής Επιτροπής για το σκάνδαλο των υποκλοπών.

Επισημαίνει ότι είναι «μη πόρισμα» και ότι «δεν υπάρχει τίποτα που να αποτελεί αποκάλυψη “κρατικού μυστικού” και τίποτα που να μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την περίφημη “εθνική ασφάλεια”».

Και εξηγεί το γιατί.

Το μόνο πόρισμα που μπορεί να εξαχθεί από όλη την παρούσα διαδικασία είναι η πλήρης έκπτωση των δημοκρατικής λειτουργίας του ελληνικού πολιτικού συστήματος και η καταρράκωση του κράτους δικαίου στη χώρα μας.

Το ΜέΡΑ25 επισημαίνει ότι «το θεσμοποιημένο καθεστώς του λεγόμενου “απορρήτου” χρησιμοποιείται από τους μηχανισμούς της Κυβέρνησης Μητσοτάκη μόνο προσχηματικά και καταχρηστικά, σαν εργαλείο συσκότισης και συγκάλυψης, αποτελεί σήμερα στοιχειώδες καθήκον κάθε δημοκρατικού κόμματος να δημοσιοποιήσει τις θέσεις του για τη διαδικασία της Εξεταστικής Επιτροπής. Ακριβώς επειδή η ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας αποτελεί στοιχειώδη δημοκρατική υποχρέωση. Ο λαός μας έχει δικαίωμα να μάθει και δεν θα του το στερήσει κανείς».

Και επισημαίνει ότι δεν πρόκειται να παραστεί στην τελευταία συνεδρίαση της Εξεταστικής Επιτροπής, την οποία καταγγέλλει ως «κακοστημένη θεατρική παράσταση», όπου θα ψηφιστεί το «εντελώς προβλέψιμο πόρισμα της δέσμιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας».

Το πλήρες κείμενο, στο οποίο καταγγέλλονται οι μεθοδεύσεις συγκάλυψης της υπόθεσης, υπογράφει η Σοφία Σακοράφα.

Τα βασικά σημεία του είναι τα εξής:

Ο δυσανάλογος αριθμός των διατάξεων για άρση του απορρήτου σε σχέση με τα διεθνή δεδομένα, οδηγεί σε δύο υποχρεωτικές εκδοχές: Στην Ελλάδα ή έχουμε μεγαλύτερο κυβερνητικό ζήλο, αυθαιρεσία και κατάχρηση στις παρακολουθήσεις, ή έχουμε δυσανάλογα πολλαπλάσιο αριθμό πολιτών που επιβουλεύονται την εθνική ασφάλεια.

Η Εξεταστική Επιτροπή αποτελεί εξ ορισμού ανώτατο όργανο κοινοβουλευτικού, δηλαδή δημοκρατικού, ελέγχου. Ο δημοκρατικός αυτός έλεγχος αποτελεί άμεση έκφραση της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας.

Ο δημοκρατικός έλεγχος, όπως και το καθήκον διερεύνησης για την πιθανότητα διάπραξης ποινικών αδικημάτων, δεν μπορεί να ακυρώνεται, και μάλιστα εξ αρχής, εν ονόματι οποιουδήποτε «απορρήτου». Αυτό το «απόρρητο» είναι το οχυρό μέσα από το οποίο αμύνεται πεισματωδώς ένα ένοχο σύστημα.

Εδώ υπάρχει διακύβευμα για την ίδια τη δημοκρατία. Γι’ αυτό, δεν ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας, όπως στις κοινές ποινικές υποθέσεις, αλλά τεκμήριο Ενοχής.

Ζητήσαμε να αρθεί το απόρρητο. Δεν έγινε! Και, εδώ, η κύρια και βαριά ευθύνη ανήκει προφανώς στον ίδιο τον Πρωθυπουργό, που υποχρέωσε την Κυβέρνηση και ολόκληρη την παράταξή του να εγκλωβιστεί σε αυτή την απαράδεκτη διαδικασία.

Επομένως, καμία έκπληξη: Μία διατεταγμένη παρωδία εξεταστικής επιτροπής, μια διεκπεραιωτική διαδικασία, αυτοδεσμευόμενη να μην αγγίξει επ’ ουδενί την ουσία των κρίσιμων ζητημάτων.

Σε οποιαδήποτε ποινική υπόθεση, ακόμα και στην τελευταίας σημασίας, ένας ανακριτής που θα είχε ενεργήσει με ανάλογο τρόπο θα ήταν αμέσως υπόλογος, και πειθαρχικά και ποινικά – εάν δεν έμπαινε και φυλακή μάλλον θα έχανε τη δουλειά του.

Μετά την όλη εξέλιξη των εργασιών της Επιτροπής, αρνούμεθα για λόγους προσωπικής και πολιτικής ευθύνης και αξιοπρέπειας κάθε ανάμιξη σε οποιαδήποτε διαδικασία έκδοσης δήθεν «Πορίσματος». Το εσκεμμένα ελλιπές και απολύτως ατελές υλικό που προέκυψε από τις διαδικασίες της Επιτροπής είναι απρόσφορο ακόμα και για την εξαγωγή στοιχειωδών συμπερασμάτων, πόσο μάλλον για τη σύνταξη σοβαρού «Πορίσματος».

Επίσης: Η εμπειρία της συγκεκριμένης Εξεταστικής Επιτροπής δεν μας επιτρέπει να διατυπώσουμε οποιαδήποτε θεσμική πρόταση για τα επίδικα ζητήματα. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε ένα ψήγμα ηθικής και πολιτικής από μέρους μας νομιμοποίησης της όλης απαράδεκτης διαδικασίας, την οποία στοιχειώδεις λόγοι δημοκρατικής συνείδησης – χωρίς να διεκδικούμε για αυτήν κανένα μονοπώλιο – δεν μας επιτρέπουν να παράσχουμε.

Και καταλήγει:

«Μια κυβερνητική πρακτική, που δεν διστάζει να εργαλειοποιεί ακόμα και το Κοινοβούλιο, για τις επιδιώξεις του κέντρου και των παράκεντρων εξουσίας. (βλ. χαρακτηριστικά την υπουργική τροπολογία 826/145, τροπολογία της τελευταίας στιγμής σε άσχετο νομοσχέδιο, που έγινε νόμος του κράτους – άρθρο 87 ν. 4790/2021: Άλλαξαν βεβιασμένα το νόμο, μόνο και μόνο για να μην απαντήσουν στη νόμιμη αίτηση που είχε ήδη καταθέσει στην ΑΔΑΕ ο παρακολουθούμενος δημοσιογράφος κ. Κουκάκης)».