Μανιφέστο του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά κατά Κ.Μητσοτάκη – Θα προχωρήσει στο μεγάλο βήμα;

(Αρχικό κείμενο – 29/3, 22:58) Με ένα άρθρο που θα μπορούσε να είναι και ιδρυτική διακήρυξη ενός νέου κόμματος, ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και μάλιστα μέσα από το φιλομητσοτακικό «Πρώτο Θέμα», εμφανίζεται «πνευματικά» έτοιμος να προχωρήσει στο «επόμενο βήμα», απέναντι στη νυν ηγεσία της ΝΔ, μετά από μια περίοδο «πύρινης» κριτικής του ειδικά σε ότι αφορά την ενδοτική στάση του Κ.Μητσοτάκη απέναντι στη Τουρκία.

Σε μια στιγμή που «καραμανλικοί» και «σαμαρικοί» μέσα στο κόμμα συσπειρώνονται απέναντι στον κοινό εχθρό «που έχει μετατρέψει τη ΝΔ σε Ποτάμι» -φράση που αποδίδεται στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή- την ώρα που ακόμα και η Εκκλησία της Ελλάδος έχει αποστασιοποιηθεί από τον Κ.Μητσοτάκη και τις πράξεις του (το πρωτοφανές της αποχής του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου από τον εορτασμό των 200 ετών της Παλιγγενεσίας, μπορεί να πέρασε «στα ψιλά» λόγω των κυβερνητικών πιέσεων στα ΜΜΕ που ελέγχει, αλλά δεν παύει να είναι κορυφαίο πολιτικό γεγονός), έρχεται ο Α.Σαμαράς με ένα πατριωτικό μανιφέστο να βάλει το «θεμέλιο λίθο» της «επανάστασης» στη ΝΔ.

Και μιλά, «δείχνοντας» την ηγετική ομάδα του Μαξίμου, συνονθύλευμα πρώην ΠΑΣΟΚων της εποχής ΓΑΠ και πρώην στελεχών του Ποταμιού, αλλά επίσης «καταδεικνύοντας» έμμεσα και την επιλογή του Κ.Μητσοτάκη, την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Α.Σακελλαροπούλου, που δεν βρήκε να πει ούτε μία λέξη για τον αποφασιστικό ρόλο της Ορθοδοξίας στην Εθνεγερσία του 1821.

Ο Α.Σαμαράς στο άρθρο του καταδικάζει τον «κρατισμό», τον «εθνομηδενισμό», τον «δηλητηριώδη λαϊκισμό», την «καθεστωτική μοιρολατρία», τα «φοβικά σύνδρομα» απέναντι στη Τουρκία και την «ακαδημαϊκή ηττοπάθεια» (πράγματι οι Έλληνες ακαδημαϊκοί, αυτοί που θα έπρεπε να είναι οι πνευματικοί ταγοί του Ελληνισμού, έχουν βολευτεί στις παχυλές αμοιβές τους και την «κοινωνική αναγνώριση» μιας παρουσίας που ιστορικά είναι ανύπαρκτη την τελευταία 40ετία).

Και ο πρώην πρωθυπουργός απαντά και στο «ταξίδι ικεσίας» του υπουργού Εξωτερικών Ν.Δένδια στη Τουρκία στις 14 Απριλίου, αλλά και στην προδοσία των εταίρων της ΕΕ με την άρνηση επιβολής κυρώσεων στην Άγκυρα.

Την ίδια στιγμή διαφοροποιείται σαφώς από το τεχνητό «κλίμα ευτυχίας» μετά την πανδημία που επιχειρεί να φτιάξει η κυβέρνηση, ενώ ο πρώην πρωθυπουργός βιτριολικά μιλά για την «εσωτερική καχεξία μας», απέναντι στους κυβερνητικούς ισχυρισμούς για «Ισχυρή Ελλάδα» (που στο εξωτερικό την βλέπουν ως «χώρα ζητιάνο», όπως είπε ο πρώην Αμερικανός ΑΚΑΜ και πρώην αντιπρόεδρος της ONEX -βλέπε φρεγατοκορβέτες MMSC).

Το άρθρο του Α.Σαμαρά, εν αναμονή δραματικών πολιτικών εξελίξεων τους επόμενους μήνες:

«Η 25η Μαρτίου δεν είναι για εμάς τους Ελληνες μια απλή ιστορική επέτειος. Είναι ο καθρέφτης της ψυχής μας. Είναι η «εξομολόγησή» μας. Είναι το βίωμά μας. Είναι το μεγαλείο μας. Είναι τα λάθη μας. Είναι η συνείδησή μας. Είναι το φως μας. Είναι Ερωτας Ελευθερίας!

Η Παλιγγενεσία του Ελληνισμού, η Επανάσταση αυτού του συγκλονιστικού έθνους, αποτελεί ένα μοναδικό στη διεθνή Ιστορία γεγονός.

Προσέξτε:

– Η Παλιγγενεσία δεν ήταν ένα «τυχαίο», ένα μεμονωμένο τοπικό περιστατικό που εξελίχθηκε σε εξέγερση. Ηταν μια διαδικασία πολύ καλά και μεθοδικά προετοιμασμένη, μια εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση με σαφή χαρακτηριστικά. Ταγμένη στου «Χριστού την πίστη την αγία» κι ευλογημένη τη «Υπέρμαχω Στρατηγώ».

– Η Παλιγγενεσία δεν υποκινήθηκε «έξωθεν» ούτε αποτέλεσε κατασκεύασμα ή αποτέλεσμα διεργασίας γεωπολιτικών εξελίξεων. Οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής δεν ενθάρρυναν την Επανάσταση. Η Ελλάδα ξεκίνησε μόνη της, άλλο αν απέκτησε στην πορεία διεθνή ερείσματα.

– Η Παλιγγενεσία των Ελλήνων ολοκληρώθηκε σε 9 χρόνια. Δημιουργώντας το πρώτο ανεξάρτητο εθνικό κράτος που προέκυψε από Επανάσταση στην Ευρώπη!

– Ασφαλώς στην επιτυχία της Επανάστασης έπαιξαν κορυφαίο ρόλο οι 4 ώρες της ναυμαχίας που χρειάστηκαν οι τρεις ξένοι στόλοι για να βυθίσουν το 1827 στο Ναβαρίνο την τουρκοαιγυπτιακή συμμαχία.

Ομως ήταν οι Ελληνες που καθόρισαν τη μοίρα τους.

Μεγαλείο ψυχής, Ορθόδοξη πίστη, αποφασιστικότητα ατράνταχτη, στρατιωτική ευφυΐα στο πεδίο των μαχών και η οργανωμένη από τη Φιλική Εταιρεία αντίληψη της εθνικής τους αποστολής ήταν εκείνα που οδήγησαν την Επανάσταση σε επικράτηση, από το 1821 ως το 1824!

Κι ήταν αυτή η επικράτηση, αυτή η επιβεβαίωση του όρκου για «ελευθερία ή θάνατο» που συγκίνησε τους λαούς της Οικουμένης και δημιούργησε το μεγαλειώδες παγκόσμιο ρεύμα φιλελληνισμού. Κι ήταν αυτός ο αγώνας που μετέστρεψε τη στάση των Μεγάλων Δυνάμεων υπέρ της Ελλάδος.

Ετσι ήρθε το Ναβαρίνο! Μετά το Μεσολόγγι, μετά τη Χίο, μετά τα Δερβενάκια, μετά τις νίκες στον Μοριά και στη Ρούμελη.

Κι ακόμα, ας μην ξεχνάμε πως και οι Οθωμανοί ζήτησαν και έλαβαν τη βοήθεια της Αιγύπτου το 1825 για να καταστείλουν την Ελληνική Επανάσταση. Και ας μη λησμονούμε ότι λίγα χρόνια αργότερα οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής συνέδραμαν τους Οθωμανούς αυτή τη φορά, στον αγώνα τους εναντίον… της Αιγύπτου.

Ξένες άλλωστε παρεμβάσεις υπέρ των εξεγερμένων υπήρξαν και σε άλλες μεγάλες επαναστάσεις. Οπως στην Αμερικανική, όπου παρενέβησαν οι Γάλλοι πολύ πιο καθοριστικά. Αλλά αυτό δεν μείωσε τη σημασία τους.

Η Ιστορία γράφεται από τη θέληση των λαών να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους. Και να πραγματώσουν την Ελευθερία τους. Οσοι την πιστεύουν. Οσοι ζουν γι’ αυτή – κι όσοι είναι έτοιμοι να πεθάνουν γι’ αυτή.

Εξάλλου, η Ελληνική Επανάσταση δεν «ολοκληρώθηκε» το 1830. Αντιθέτως, από τότε και για έναν περίπου αιώνα, το έθνος των Ελλήνων βρίσκεται σε μόνιμη εξέγερση εναντίον των τυράννων του.

Θυμίζω -ενδεικτικά- τις συνεχείς μαρτυρικές επαναστάσεις των Ελλήνων στην Κρήτη μέχρι την προσάρτησή της στην Ελλάδα, στη Μακεδονία, στην Ηπειρο, όπου έχουμε τον Βορειοπειρωτικό Αγώνα, και στην Κύπρο.

Αυτή η «διαρκής» Ελληνική Επανάσταση, αυτοί οι ποταμοί αίματος που χύθηκαν για την Παλιγγενεσία και την εθνική ολοκλήρωση, αυτοί οι αγώνες δεν πραγματοποιήθηκαν κατόπιν «εντολών» και κεντρικών σχεδιασμών. Εγιναν γιατί εξέφρασαν τη λαχτάρα των Ελλήνων για Ελευθερία. Τη λατρεία των Ελλήνων για την Ελλάδα!

Ακολούθησαν θρίαμβοι αλλά υπήρξαν και οι καταστροφές. Σπαρακτικοί εμφύλιοι, διχασμοί και τραγωδίες. Με αποκορύφωμα τον ξεριζωμό του Ελληνισμού από τη Μικρά Ασία, την καταστροφή του 1922.

Επος και δράμα, δράμα και έπος… Συνυφασμένα με τη χώρα που γέννησε και το έπος και το δράμα, τη χώρα που γέννησε την Ιστορία. Τη δική μας Ελλάδα!

Σε αυτά τα 200 χρόνια από τη μεγάλη έναρξη του 1821, ζήσαμε απαράμιλλες επιτυχίες αλλά και αποτυχίες. Εκπληκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης αλλά και χρεοκοπίες. Επος και δράμα, που κι εδώ συνυπάρχουν…

Να θυμόμαστε όμως πάντα ότι οι δύο κορυφαίες στιγμές του Ελληνισμού τα τελευταία 200 χρόνια είναι το 1821 και το 1940.

Τι κοινό έχουν; Οτι και στις δύο οι Ελληνες αποφάσισαν να πολεμήσουν για την Ελευθερία τους αν και γύρω τους όλα ήταν μαύρα. Οταν δηλαδή η «λογική» τούς επέβαλλε να υποταχθούν. Κι όμως εκείνοι ξεσηκώθηκαν…

Να θυμόμαστε ακόμα ότι η μεγάλη εποποιία του 1912-13, που υπερδιπλασίασε την Ελλάδα, ήρθε μόλις 15 χρόνια μετά την ταπεινωτική ήττα του 1897, όταν η χώρα κόντεψε να αφανιστεί.

Το έπος και το δράμα εναλλάσσονται διαρκώς. Είναι η Ιστορία των Ελλήνων! Αυτή η Ιστορία δεν ξεχνιέται, δεν διαστρεβλώνεται, δεν παραγράφεται.

Γιατί πέρα από στιγμές δόξας και στιγμές ολέθρου, πέρα από απίστευτες εξάρσεις και τραγικές καταστροφές αποκαλύπτει μια πεισματική προσήλωση του Ελληνισμού σε Φιλελεύθερα Ιδανικά Πατρίδας και Δημοκρατίας.

Αποκαλύπτει…

…Εναν μοναδικό «Ερωτα Ελευθερίας»!

Πορευόμαστε 200 χρόνια με απανωτές αναστάσεις και πτώσεις, δίχως τελειωμό. Αλλά είμαστε σε διαρκή «μετάληψη» με τον Ερωτα Ελευθερίας, ώστε να παραμένει ανέγγιχτη η ασπίδα Αθανασίας του Ελληνισμού!

Εναν Ερωτα Ελευθερίας, που δεν κάμπτεται ούτε μετά από δεκαετίες επιβολής κρατισμού, εθνομηδενισμού, δηλητηριώδους λαϊκισμού, «καθεστωτικής» μοιρολατρίας, φοβικών συνδρόμων και «ακαδημαϊκής» ηττοπάθειας. Πού ούτε την Ιστορία μας, ούτε τα σύμβολά της μπόρεσαν ποτέ να διαγράψουν!

Γι’ αυτό και παραμένουν ζωντανά στα τραγούδια μας, στην ποίησή μας, στους χορούς μας, στη γλώσσα μας, στην Πίστη και στον Πολιτισμό μας, στην ελληνική Διασπορά. Αναπόδραστα ριζωμένα στην ψυχή μας. Κι όλα αυτά γίνονται αστείρευτη πηγή έμπνευσης για όλους εμάς σήμερα, όταν οι προκλήσεις γύρω μας θεριεύουν!

Απέναντι σε μια «ασυγκράτητη» και αναθεωρητική Τουρκία.

Απέναντι σε «αδρανείς» και «αντικειμενικούς» εταίρους.

Απέναντι σε τεράστιες γεωπολιτικές προκλήσεις.

Απέναντι στον οικονομικό κυκεώνα που αφήνει πίσω της η διεθνής πανδημία.

Απέναντι στην ίδια την εσωτερική καχεξία μας.

Ως Εθνος έχουμε περάσει και πολύ χειρότερα. Ως λαός έχουμε ξεπεράσει πολύ πιο δραματικές δοκιμασίες.

Οσο τα ιδανικά του έθνους δεν υποτάσσονται σε ψευδεπίγραφα διλήμματα.

Οσο θεωρούμε τον Πατριωτισμό αδιαπραγμάτευτο τρόπο σκέψης κι άσκησης πολιτικής.

Οσο παραμένουμε χώρα και όχι «χώρος».

Οσο μένει ζωντανός ο Ερωτας Ελευθερίας που μας καθόρισε ως λαό και ως Εθνος…

…Τότε, καμιά σημερινή δυσκολία δεν είναι αξεπέραστη. Καμιά πρόσφατη αποτυχία δεν είναι οριστική. Και καμιά «δυσοίωνη» εξέλιξη δεν είναι αναπότρεπτη.
Αρκεί ο Ερωτας Ελευθερίας και τα Φιλελεύθερα Πατριωτικά Ιδανικά να αναβλύζουν ως η πηγή της έμπνευσής μας.

Ο Ερωτας Ελευθερίας είναι η συλλογική Ελπίδα μας – και η ρίζα αυτής της Ελπίδας στα κατάβαθα της Ψυχής μας.

Κι όποιοι ξεγράφουν τους Ελληνες, όποιοι περιφρονούν την Ελλάδα, ας κοιτάξουν το 1821!

Κι ας θυμηθούν τα λόγια του «Γέρου του Μωριά», του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη: «Εκείνος ο πόλεμος εστάθη η ευτυχία της Πατρίδας»…

Το 1821 είναι μήνυμα Ελευθερίας! Την οποία εμείς οι Ελληνες γνωρίζουμε πολύ καλά!
Και από την όψη και από την κόψη…»