Κυβέρνηση
Oι ΗΠΑ ζήτησαν από την Ελλάδα να στείλει βαρύ οπλισμό στην Ουκρανία, όπως αυτοκινούμενα πυροβόλα M109 και άρματα μάχης M60A3 και Leopard 1A5.
Την αποκάλυψη την έκαναν οι αμερικανικοί NY Times οι οποίοι μάλιστα αναφέρουν πως το αίτημα έγινε από τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατηγό Mark A. Milley ο οποίος ανέλαβε να τηλεφωνήσει στην ελληνική κυβέρνηση.
Ανώτερος αξιωματούχος του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας περιέγραψε τον επόμενο μήνα ως κρίσιμο σημείο καμπής τόσο για τη Ρωσία όσο και για την Ουκρανία.
Αυτή η φάση της μάχης φαινομενικά ευνοεί τη Ρωσία, καθώς τα ρωσικά στρατεύματα κινούνται στο ανοιχτό και πεδινό έδαφος της Ανατολικής Ουκρανίας όπου δεν υπάρχουν μεγάλα αστικά συγκροτήματα για να «βαλτώσουν» και αυτό σημαίνει πως οι Ουκρανοί θα χρειαστούν πλέον βαρύ οπλισμό και όχι αντιαρματικά.
Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην υπόθεση είναι ότι πηγές από το ΝΑΤΟ αναφέρουν ότι τα οπλικά συστήματα πληρώνονται και ότι κανένα κράτος δε θα χάσει από την παράδοση των όπλων στην Ουκρανία.
Αυτό είναι μία προσέγγιση που είχε διατυπωθεί και στην πρώτη παραχώρηση όπλων στην Ουκρανία, δηλαδή, των ΑΚ-47 Καλάσνικοφ, των ρουκετών των 122 χλστ. των αντιαρματικών εκτοξευτών RPG-18 και των MANPADS Stinger.
Και το ερώτημα είναι, αυτά τα λεφτά ποιος τα έχει πάρει γιατί ειναι σαφές ότι οι ΗΠΑ πληρώνουν τα όπλα που παραχωρούνται στην Ουκρανία.
Το θέμα είναι σε ποιο λογαριασμό μπαίνουν αυτά τα λεφτά. Να θυμίσουμε την προηγούμενη θολή και ανεξερεύνητη ακόμα υπόθεση των 10 εκατ. δολαρίων που χάρισε η Σ.Αραβία στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση των αναγκών της πανδημίας μετά τη συμφωνία παραχώρησης του αντιαεροπορικού συστήματος Patriot PAC 2.
Μήπως θα μπορούσε να μας πει κάποιος από την κυβέρνηση υπεύθυνα και δεσμευτικά για το αν υπάρχει οικονομική συνδιαλλαγή για την παραχώρηση των ελληνικών όπλων στην Ουκρανία;
Γιατί μέχρι στιγμής μόνο οι «μπανανίες» της ΕΕ, οι τρεις Βαλτικές δημοκρατίες, η Σλοβακία, η Τσεχία κλπ. και οι έχοντες απόλυτα συμφέροντα όπως Βρετανία και Γαλλία, δίνουν όπλα στην Ουκρανία.
Δηλαδή θέλουν να μας πουν ότι η Λετονία, η Εσθονία και Λιθουανία τα δίνουν δωρεάν;
To αυτοκινούμενο πυροβόλο Μ109 είναι Αμερικάνικης κατασκευής, και είναι απο τα πιο χρηστικά ερπυστριοφόρα σε όλους τους Στρατούς του κόσμου. Ενεργεί στο Πυροβολικό, και για τον πλήρη έλεγχο του χρειάζεται μια ομάδα (Στοιχείο) έξι ατόμων.
Είναι κατασκευασμένο πάνω στην πλατφόρμα Μ992, όπου η συγκεκριμένη έχει χρησιμοποιηθεί και για την παραγωγή και άλλων αυτοκινούμενων οχημάτων.Το Μ109, είναι ενα απο τα πιο βασικά πυροβόλα και στον Ελληνικό Στρατό Ξηράς και βρίσκεται σε Μοίρες Μέσου Πυροβολικού (ΜΜΠ).
Το άρμα μάχης Leopard 1 A5 είναι ένα μέσο άρμα μάχης που χρησιμοποιείται στον ΕΣ σε όλο τον ηπειρωτικό χώρο. Πιο συγκεκριμένα τα 500 Leopard 1A5 χρησιμοποιούνται από την 8η Μ/Κ Ταξιαρχία στα Ιωάννινα, στο Λιτόχωρο, από τους Πεζοναύτες (μια Ύλη) και στον Έβρο όπου εξοπλίζει 3 Μ/Κ ταξιαρχίες συν τρεις επιλαρχίες αναγνώρισης.
Το πλήρωμα του αποτελείται από 4 άτομα. Η θέση του αρχηγού πληρώματος (Αρχηγός Πληρώματος Μέσου Άρματος – ΑΠΜΑ) του πυροβολητή (Πυροβολητής Ασυρματιστής Μέσου Άρματος ΠΑΜΑ) και του γεμιστή (ΓΕμιστής Μέσου Άρματος ΓΕΜΑ) βρίσκονται στο πύργο, ενώ αυτή του οδηγού (Οδηγός Μέσου Άρματος ΟΔΜΑ), είναι μπροστά και δεξιά στο σκάφος.
Τo άρμα μάχης Leopard 1 A5 χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο για την αντιμετώπιση θωρακισμένων στόχων, μέσω του πυροβόλου των 105 mm,και για την αντιμετώπιση χερσαίων και εναέριων στόχων, μέσω του συζυγούς και του αντιαεροπορικού πολυβόλου.
Ο οπλισμός αποτελείται από ένα πυροβόλο 105 χιλ. ένα ομοαξονικό συζυγές πολυβόλο 7.62 χιλ, ένα αντιαεροπορικό πολυβόλο 7.62 χιλ και 8 συσκευές εκτόξευσης καπνογόνων των 77 χιλ. Μεταφέρει 55 βλήματα των 105 χιλ , 13 στο πύργο και 42 στο σκάφος.
Το άρμα μάχης M-60 αποτελεί εξέλιξη του μέσου άρματος M-48 σε τρεις κυρίως τομείς: την αύξηση της ισχύος πυρός, τη βελτίωση της ικανότητας κίνησης και της αυτονομίας του οχήματος και τέλος της ελαχιστοποίησης των αναγκών συντήρησης.
Τα τελευταία 254 άρματα μάχης Μ-60 Α1/Α3 αποσύρθηκαν από τον Ελληνικό Στρατό τον Ιούνιο του 2009
Η ανάπτυξή του ξεκίνησε το 1956 και πρώτο βήμα υπήρξε η τοποθέτηση του κινητήρα AVDS-1790-P. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος ισχύος πυρός, ο αμερικανικός στρατός στράφηκε προς την αντικατάσταση του πυροβόλου των 90 χιλ., υιοθετώντας τελικά το βρετανικό πυροβόλο L7A1 των 105 χιλ. Το νέο άρμα μπήκε σε υπηρεσία το 1960 και δύο χρόνια αργότερα βγήκε από τη γραμμή παραγωγής το εξελιγμένο μοντέλο M-60A1.
