Οι στρατηγικές των κομμάτων εννέα ημέρες πριν τις εκλογές: Πολιτική κυριαρχία της ΝΔ με ζητούμενο την έκταση της κοινοβουλευτικής δύναμής της

Λιγότερες από εννέα ημέρες απομένουν για τις εκλογές της 25ης Ιουνίου και έχουν πλέον ξεκαθαρίσει οι στρατηγικές όλων των κομμάτων για την τελική ευθεία προς τις κάλπες.

Η τραγωδία στην Πύλο με τους 84 επιβεβαιωμένους νεκρούς και τους τουλάχιστον 500 αγνοούμενους φέρνει κάποιες αλλαγές τουλάχιστον σε ότι αφορά τα αριστερά κόμματα.

Η Νέα Δημοκρατία έχοντας εξασφαλίσει μία άνετη πρωτιά δεν ενδιαφέρεται ούτε πολιτικό μήνυμα να περάσει στο εκλογικό σώμα, ούτε να αναλύσει το πρόγραμμα της διότι απλούστατα όλα αυτά έχουν ήδη κριθεί κι εγκριθεί από τους ψηφοφόρους.

Σε ότι αφορά την τραγωδία της Πύλου θα σημειώσει ακόμα περισσότερο την ανάγκη για διασφάλιση των θαλασσίων όπως και των χερσαίων συνόρων. Άλλωστε μετά το «σφράγισμα» των ιταλικών θαλασσίων συνόρων, θεωρείται βέβαιο πως θα ακολουθήσουν κύματα παράνομων μεταναστών κατά την διάρκεια του θέρους, καθώς η χώρα μας θα θεωρηθεί πιο εύκολος… προορισμός.

Αυτό που ενδιαφέρει κυρίως αυτή την στιγμή τη ΝΔ είναι να μείνει ενεργός ο κομματικός μηχανισμός για να μην υπάρξει ενδεχόμενο καμίας αποχής των ψηφοφόρων της λόγω εφησυχασμού η οποιασδήποτε άλλης αιτίας.

Σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, η τραγωδία της Πύλου έδωσε την ευκαιρία στον Αλέξη Τσίπρα να απευθυνθεί στο αριστερό ακροατήριο και να θέσει την ατζέντα του μεταναστευτικού όπως θέλουν να την ακούν οι αριστεροί ψηφοφόροι.

Γνωρίζει καλά ότι δεν μπορεί να πάρει από πουθενά αλλού ψήφους και θέλει να απευθυνθεί σε πρώην ψηφοφόρους του ή σε ψηφοφόρους που πήγανε σε άλλα αριστερά κόμματα όπως π.χ στην Πλεύση Ελευθερίας.

Έτσι ο Α. Τσίπρας επικρίνει την υπηρεσιακή κυβέρνηση αλλά και την κυβέρνηση της ΝΔ για την στρατηγική των κλειστών συνόρων και του φράκτη στον Έβρο αλλάζοντας προηγούμενη τοποθέτηση του στην οποία έλεγε πως θα συνέχιζε την κατασκευή του φράκτη εάν ηγούνταν μίας αριστερής κυβέρνησης.

Παρόμοια στρατηγική θα ακολουθήσουν και τα άλλα διαγωνιζόμενα να εισέλθουν στην Βουλή αριστερά κόμματα, όπως η Πλεύση Ελευθερίας και το  ΜέΡΑ25.

Για το ΚΚΕ δε χρειάζεται να προστεθεί κάτι καθώς το συγκεκριμένο κόμμα είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση και δεν ακολουθεί ποτέ κάποια ιδιαίτερη στρατηγική.

Είναι αμετακίνητο στις πολιτικές του θέσεις και έχει σχεδόν πάντα ένα αμετακίνητο εκλογικό κοινό.

Ο Κ. Βελόπουλος και η Ελληνική Λύση, επιχειρούν να διακόψουν τις διαρροές προς το κόμμα «Νίκη» και το κόμμα «Σπαρτιάτες» και φαίνεται να τα καταφέρνει. Τουλάχιστον αυτή την στιγμή το ποσοστό που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις είναι μεταξύ του 3.5% και 4,2%.

Το debate ήταν κάτι που το επιζητούσε να γίνει για να αναπτύξει τις θέσεις του σε πανελλήνια μετάδοση (ειδικά μετά την τραγωδία της Πύλου), από τη στιγμή που και το «Νίκη» και οι «Σπαρτιάτες» δεν είναι κοινοβουλευτικά κόμματα και δεν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι παρόμοιο.

Και τα τρία κόμματα έχουν την ίδια δεξαμενή, θεωρητικά, αλλά με σαφή εσωτερικά χωρίσματα: Θρησκόληπτοι και παλαιοημερολογίτες το κοινό της ΝΙΚΗΣ, πολιτικοποιημένοι εθνικιστές το κοινό των Σπαρτιατών και κάπου ενδιάμεσα κινούνται οι ψηφοφόροι της Ελληνικής Λύσης.

Όπως δείχνουν οι μετρήσεις δεν αποσπούν ψηφοφόρους από τη Νέα Δημοκρατία, η οποία όσο κι αν δεν θα το πίστευε κανείς στο παρελθόν έχει διεισδύσει και έχει διεμβολίσει τον χώρο της Κεντροαριστεράς.

Συνεπώς, οι όποιες μετακινήσεις ψηφοφόρων ανάμεσα στα τρία κόμματα, όσο μικρές κι αν είναι μπορεί να είναι κρίσιμες για το εκλογικό τους μέλλον.

Μέσα σε αυτό το ρευστό πλαίσιο ο Κ.Μητσοτάκης, στην διακαναλική συνέντευξη της Κυριακής θα θέσει το δικό του πολιτικό αφήγημα-δίλημμα.

Αυτό της αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Θα υπενθυμίσει ότι εάν δεν υπάρχει αυτοδύναμη κυβέρνηση με άνετη πλειοψηφία αυτό θα σημαίνει περιπέτειες και θα στείλει το δίλημμα «αυτοδυναμία ή αλλιώς εκλογές τον Αύγουστο».

Το μεγάλο ζήτημα για τη ΝΔ είναι πόσα κόμματα θα μπουν στην Βουλή, αφού θα καθοριστεί όχι μόνο η αυτοδυναμία της, αλλά και η πολιτική της κυριαρχία.

Η οποία κυριαρχία, όμως, δεν μπορεί, πρακτικά, να αμφισβητηθεί, καθώς «Δεν υπάρχει δεύτερος» τουλάχιστον για το ορατό πολιτικό μέλλον του ελληνικού πολιτικού σκηνικού. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι πολύ μακριά και δεν έχουν τις δυνατότητας να απειλήσουν τη ΝΔ του Κ.Μητσοτάκη.

Ο οποίος Κ.Μητσοτάκης αποδείχθηκε τελικά λιγότερο χαρισματικός, λιγότερο επικοινωνιακός, λιγότερο «αγαπητός», αλλά πολύ περισσότερο μεθοδικός και εργατικός από ηγέτες όπως ο Κ.Καραμανλής και ο Α.Τσίπρας και με πολύ καλύτερη ηγετική ομάδα, οφείλουμε να ομολογήσουμε, από αυτούς.

Και είχε την ικανότητα να δημιουργήσει και να εφαρμόσει το «επιτελικό κράτος» επάνω στα αρνητικά διδάγματα της διακυβέρνησης του πατέρα του το 1990-1993 και να αποφύγει τα λάθη και την ενίσχυση των εσωκομματικών αντιπάλων του: Ότι «προεξέχει», ενισχύεται και αντιδρά στο εσωτερικό σε κυβέρνηση και κόμμα, κόβεται

Σε ότι αφορά τα λοιπά κόμματα η Πλεύση Ελευθερίας παρά τις πρακτικές της Ζωής Κωνσταντοπούλου με τα ψηφοδέλτια, δείχνει να είναι μέσα στη Βουλή συνθέτοντας ένα δύσκολο τοπίο (αν και μάλλον περισσότερο για τον ΣΥΡΙΖΑ).

Το σενάριο της επτακομματικής Βουλής προϋποθέτει για τη ΝΔ ένα ποσοστό γύρω στο 39,2% για να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση ενώ στο σενάριο της εξακομματικής Βουλής, ο πήχης μειώνεται περισσότερο.

Η ΝΔ θα κυνηγήσει το 40%+ που θα φέρει το μπόνους των 50 εδρών.

Οι μετρήσεις δείχνουν ότι βρίσκεται πάνω από το 41% ίσως και στο 42%, που σημαίνει ότι θα μπορούσε να «απορροφήσει» ακόμα και τις συνέπειες μίας οκτακομματικής Βουλής.

Θα μπορεί να εκλέξει από 157 ή 163 βουλευτές στη χειρότερη και την καλύτερη περίπτωση με 7 κόμματα στη Βουλή, ενώ σε εξακομματική Βουλή μπορεί να φτάσει και παραπάνω από 163 βουλευτές.

Όμως, αν μπει και 8ο κόμμα στη Βουλή τότε αυτομάτως θα χάσει και άλλους βουλευτές αλλά περνώντας το όριο του 40% και έχοντας τελικά το μπόνους των 50 εδρών (δηλαδή επιπλέον 10 έδρες που θα «αντικαθιστούσαν» αυτές που θα χαθούν από ένα όγδοο κόμμα), θα μπορούσε να «ξεπεράσει» και αυτή την εξέλιξη, αλλά με πιο ασθενή κοινοβουλευτική δύναμη.