Πώς τα «δεξιά άλλοθι» σιωπούν τις κρίσιμες στιγμές: Οι περιπτώσεις Α.Σαμαρά και Μ.Βορίδη

Σε μία κρίσιμη συγκυρία για τον Ελληνισμό, μετά την επίσκεψη του Τούρκου προέδρου Ρ.Τ.Ερντογάν στην Αθήνα όπου όλα δείχνουν πως πήρε ότι ήθελε και ζητούσε, ο μόνος που στάθηκε συνεπής στις θέσεις του και προειδοποίησε τον Κ.Μητσοτάκη πως δεν θα ανεχθεί παραχωρήσεις στα εθνικά θέματα, είναι ο πρώην πρωθυπουργός Κ.Καραμανλής.

Αντίθετα, ο πρώην πρωθυπουργός Α.Σαμαράς και ο νυν υπουργός Επικρατείας Μ.Βορίδης που παρουσιάζονται ως «διαφοροποιητές» για να κρατήσουν το δεξιό εκλογικό ακροατήριο στη ΝΔ, δεν άρθρωσαν ούτε μία λέξη για τα όσα έγιναν, ή έστω για τα όσα φημολογούνται πως έγιναν.

Υποτίθεται πως ο Α.Σαμαράς είπε σε συνέντευξή του πως «είναι κακή ιδέα η επίσκεψη του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα».

Μετά όμως από την επίσκεψη, όπου ο Τούρκος πρόεδρος αποκάλεσε την μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη «τουρκική», ζήτησε «λύση» δύο κρατών στην Κύπρο και είπε πως ελπίζει να μην ξαναδεί dogfight (αναχαίτιση) στο Αιγαίο, δεν είπε απολύτως τίποτα.

Τον ενόχλησε η επίσκεψη και όχι τα αποτελέσματά της;

Ο ίδιος είχε γράψει άρθρο προ δύο μηνών με το οποίο έλεγε ότι «διαφωνεί» με τον Κ.Μητσοτάκη για τις παραχωρήσεις σε Τουρκία.

Πού είναι τώρα; Γιατί δεν παίρνει θέση;

O υπουργός Επικρατείας Μ.Βορίδης, ο οποίος υποτίθεται πως εκπροσωπεί την δεξιά πτέρυγα εντός της ΝΔ, δήλωσε προ ημερών ότι «Θα παραιτηθώ εάν υποχρεωθώ να ψηφίσω το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών».

Τώρα γιατί δεν είπε τίποτα;

Αντίθετα, με τα δύο στελέχη, ο Κ.Καραμανλής έλαβε θέση και είναι συνεπής με αυτά που λέει και υποστηρίζει.

Δεν είναι συνένοχος, σε πράξεις που θα μειώσουν τον Ελληνισμό. Μάλιστα έχει παραιτηθεί ολοκληρωτικά από το κόμμα της ΝΔ.

Ακριβώς γιατί δεν θέλει να έχει καμία σχέση με αυτά που γίνονται στο εσωτερικό της και διαφωνεί με τις ακολουθούμενες πολιτικές.

Αντίθετα, οι Α.Σαμαράς και Μ.Βορίδης, παραμένουν ενεργά μέσα στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και όποτε χρειάζεται στήριξη η ηγεσία της βγαίνουν στο προσκήνιο υποτίθεται για να «διαφοροποιηθούν».

Προσφέροντας έτσι το αναγκαίο «άλλοθι» στην ηγεσία του κόμματος και στους δεξιούς ψηφοφόρους για να συνεχίσουν να το ψηφίζουν.

Οι ψηφοφόροι όμως πρέπει να μάθουν πως οι άνθρωποι και κατ’ επέκταση και οι πολιτικοί πρέπει να κρίνονται με βάση τα έργα τους, ειδικά όταν αυτά δεν συνάδουν με τα λόγια τους και αυτά που λένε ότι υποστηρίζουν δημοσίως.

Η αλήθεια είναι πως τα «δεξιά άλλοθι» όταν υπάρχει ανάγκη για να υψώσουν «ανάστημα», σιωπούν και δεν ενεργούν που σημαίνει ότι στην πραγματικότητα συναινούν και συμφωνούν.