Η περίπτωση απόπειρας «ανθρωποφαγίας» της βουλευτού της ΝΔ Κατερίνας Μονογυιού και η πραγματικότητα

Ευρεία δημοσιότητα πήρε την περασμένη εβδομάδα η ομιλία ή καλύτερα η… προσπάθεια ομιλίας στην Βουλή της βουλευτού Κυκλάδων της ΝΔ, Κατερίνας Μονογυιού για τα υδατοδρόμια.

Σε μια χώρα και σε ένα πολιτικό κοινό που αρέσκεται στην «ανθρωποφαγία», ίσως γιατί έχει χάσει κάθε ελπίδα για το δικό του μέλλον και «κοιτάζει την καμπούρα του άλλου, αλλά δεν βλέπει την δική του», ήταν πραγματικά ιδανικό θέμα. Ιδίως από την στιγμή που η Κ.Μονογυιού είναι νέα και όμορφη.

Βέβαια, για όποιον γνωρίζει από ανάλογες συμπεριφορές μελών της οικογένειάς του ή φίλων ή και των ιδίων των πολιτών που έχουν το ίδιο σύμπτωμα με την βουλευτή της ΝΔ, η εικόνα δεν τους ξένισε: Η δυσλεξία και η διάσπαση προσοχής δεν είναι «αρρώστια». Είναι μια «συμπτωματική ιδιαιτερότητα» ανθρώπων οι οποίοι κατά τα λοιπά έχουν αναπτυγμένη ιδιαίτερη ευφυΐα.

Δυσλεκτική η ίδια, με επίσημη ιατρική διάγνωση, από παιδί προσπάθησε σκληρά στην ζωή της να αποδείξει ότι τα δυσλεκτικά παιδιά, όχι απλώς δεν είναι υποδεέστερα, αλλά είναι και υψηλής ευφυίας. Απλά σκέφτονται διαφορετικά. Και διαβάζουν διαφορετικά.

Σπούδασε, ξεκίνησε την δική της δουλειά, ασχολήθηκε με τα κοινά, έγινε «ο άνθρωπός μας», όπως την λένε στην Κυκλάδες όλοι και κατάφερε και έσπασε τα δεσμά του κομματικού κατεστημένου, καθώς εκλέχθηκε κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, δεύτερη στην περιφέρειά της, πίσω από τον, χωρίς ανταγωνισμό, υπουργό΄Εργασίας, Γ..Βρούτση.

Οι δυσλεκτικοί μπορεί να λύσουν δύσκολα μαθηματικά προβλήματα σε λίγα δευτερόλεπτα, αλλά δεν μπορούν να αναγνώσουν φωναχτά μια πρόταση «νεράκι», όπως μας έλεγαν στο δημοτικό.

Έχουν το σπάνιο χάρισμα της ανάπτυξης υψηλού επιπέδου προφορικής επικοινωνίας με τους συνανθρώπους τους, αλλά δυσκολεύονται να γράψουν μία πρόταση.

Μπορούν να απομνημονεύσουν απ’έξω μια ολόκληρη ομιλία (όπως έκανε η Κ.Μονογυιού σε όλες τις δημόσιες ομιλίες της μέχρι στιγμής), αλλά δεν μπορούν να την αναγνώσουν φωναχτά με τον τρόπο που θα την διάβαζε ένας μη δυσλεκτικός.

Παγκοσμίως εκτιμάται ότι 5-10% του πληθυσμού έχει δυσλεξία, που είναι η πιο κοινή αιτία των δυσκολιών σε ανάγνωση, γραφή και ορθογραφία. Ωστόσο, λόγω της δυσκολίας καταμέτρησης, αυτό το ποσοστό μπορεί να φτάνει και το 17%.

Να «ρίξουμε στην πυρά» την Κατερίνα Μονογυιού επειδή είναι δυσλεκτική και δεν πρόλαβε να απομνημονεύσει την συγκεκριμένη ομιλία; Ή να την χειροκροτήσουμε που παρ’όλη την «ιδιαιτερότητά» της έφτασε στην Βουλή;