Πώς η κυβέρνηση μετατρέπει την Ελλάδα σε «σκουπιδότοπο» της ΕΕ – Ο πειθήνιος «μαθητής» που κάνει τα χατίρια της ελίτ

Οι δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη πως συζητάει με το Βερολίνο για την μονιμοποίηση των παράνομων μεταναστών στην Ελλάδα, αρκεί… να πάρει λεφτά είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως βλέπει την Ελλάδα ο πρωθυπουργός.

Συγκεκριμένα ο πρωθυπουργός είπε στην «BILD» πως θα συζητήσει την προσφορά του Βερολίνου για επιστροφή στην Ελλάδα των δεκάδων χιλιάδων μεταναστών που βρίσκονται στη Γερμανία κι έχουν περάσει από την Ελλάδα, «αν η Γερμανία τους χτίσει σπίτια», επιβεβαιώνοντας και τον μόνιμο χαρακτήρα της εγκατάστασής τους στη χώρα.

Οι δηλώσεις όμως του πρωθυπουργού δεν μας «έπεσαν σαν κεραμίδι στο κεφάλι», άλλωστε τα μέχρι στιγμής δείγματα γραφής που είχαμε από τον Μητσοτάκη είναι πως δεν έχει κανένα θέμα να μετατρέψει την Ελλάδα σε «σκουπιδότοπο» της Ευρώπης αρκεί… να του επιτραπεί από την ελίτ να διατηρήσει την εξουσία του.

Πρόσφατες ήταν οι δηλώσεις που έκανε ο εφοπλιστής Πάνος Λασκαρίδης ο οποίος αναφέρθηκε στο πως βλέπει ο επιχειρηματικός κόσμος τον Κ.Μητσοτάκη τονίζοντας χαρακτηριστικά πως «έχουμε χε…ένο τον πρωθυπουργό» και η «αφωνία» του Μαξίμου, το οποίο μέχρι και σήμερα δεν έχει σχολιάσει τις δηλώσεις.

https://www.youtube.com/watch?time_continue=35&v=7V_t0E_tPig&feature=emb_title&ab_channel=PronewsTV

Ενώ χαρακτηριστικό είναι και το ειρωνικό άρθρο του «The Economist» το οποίο χαρακτηρίζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως τον «καλύτερο» μαθητή της ΕΕ (σ.σ. σπασίκλας ή φυτό είναι η ακριβής μετάφραση της λέξης swot που χρησιμοποιείται στην αργκό).

Το βρετανικό περιοδικό εμφανίζει την ΕΕ ως τάξη σε σχολείο και την κυβέρνηση Μητσοτάκη ως τον καλύτερο και πιο υπάκουο μαθητή, ενώ χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ «επαναστάτη της τάξης». Μάλιστα, γράφει χαρακτηριστικά: «Στον τεχνοκρατικό κόσμο της πολιτικής της ΕΕ, ο κ. Μητσοτάκης ταιριάζει απόλυτα».

Δριμεία κριτική ασκείται στο άρθρο στην Ελλάδα για το μεταναστευτικό, την αντιμετώπιση των ΜΜΕ (αναφέρει τη δολοφονία του Γιώργου Καραιβάζ και τις απειλές κατά του Κώστα Βαξεβάνη), αλλά όπως σημειώνεται με έμφαση και χωρίς περιθώρια αμφισβήτησης για το τι θέλει να πει το περιοδικό, «μια κυβέρνηση που ακολουθεί πολιτικά τη ροή, πραγματοποιεί μεταρρυθμίσεις χωρίς να παραπονιέται και κάνει το βρώμικο έργο του μπλοκ στη μετανάστευση, θα είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Τα ελαττώματά της μπορούν να αγνοηθούν».

Αναλυτικά τι αναφέρει το άρθρο του Economist:

«Οι Βρυξέλλες μπορούν να είναι ένα καταδεκτικό μέρος. Στην ΕΕ, οι πρωθυπουργοί αντιμετωπίζονται μερικές φορές σαν παιδιά σχολείου. Σε μια αγαπημένη πρόταση, σκληροί αξιωματούχοι λένε ότι οι εθνικές κυβερνήσεις πρέπει να «κάνουν τα μαθήματά τους».

Εάν οι Βρυξέλλες είναι αίθουσα διδασκαλίας, τότε η Ελλάδα έχει γίνει ένας απίθανος μαθητής (σ.σ. «φυτό» κατά μια προσέγγιση της αργκό) . Ο χειρισμός της για την πανδημία έχει επαινεθεί. Το σχέδιό της να ξοδέψει 31 δισεκατομμύρια ευρώ της ΕΕ κέρδισε ένα χρυσό αστέρι από αξιωματούχους της ΕΕ. Οι ελληνικές ιδέες, όπως ένα κοινό πιστοποιητικό covid-19, γίνονται αποδεκτές σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μετά από μια δεκαετία στην οποία η Ελλάδα βρέθηκε να κυνηγά τις εξελίξεις, έχοντας υποστεί τρεις διασώσεις και μια οικονομική κατάρρευση, αυτή είναι μια μεγάλη αλλαγή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το αριστερό κόμμα που κυβέρνησε τη χώρα από το 2015 έως το 2019, ήταν ο επαναστάτης της τάξης. Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ήπιου κεντροδεξιού πρωθυπουργού από το 2019, είναι η αγαπημένη των δασκάλων.

Εν μέρει, η αλλαγή της φήμης είναι θέμα πολιτικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καθιερωθεί ως αμφισβητίας της ΕΕ στην τρέχουσα τάξη, με την ελπίδα να αναθεωρήσει το κλαμπ από μέσα προς τα έξω. Αν όμως η ΕΕ έχει άποψη, βασίζεται στα κεντροδεξιά κέντρα όπου βασίζεται η Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη. Στον τεχνοκρατικό κόσμο της πολιτικής της ΕΕ, ο κ. Μητσοτάκης ταιριάζει απόλυτα.

Πρώην σύμβουλος διαχείρισης, μιλάει Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Νταβός, μια διάλεκτο που χρησιμοποιείται από μεσήλικες άνδρες με μπότες χιονιού σε συνέδρια μεγάλου υψομέτρου. Φορά καλά τη σχολική στολή. Φανερά, η Νέα Δημοκρατία εξελέγη το 2019 με σχέδιο αναθεώρησης της Ελλάδας. Σιωπηρά, στόχος της ήταν να κάνει την ελληνική πολιτική βαρετή και να κάνει την Ελλάδα μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν τον εαυτό τους ως την αρχή της ιστορίας. Οι ηγέτες της Νέας Δημοκρατίας βλέπουν τη δουλειά τους ως τον τερματισμό μιας σκοτεινής εποχής.

Έχουν κάποια επιτυχία. Μετά από μια δεκαετία προγραμμάτων διάσωσης και μιας παραλίγο αποχώρησης (ή εκδίωξης) από την ευρωζώνη, η Ελλάδα είχε τα οικονομικά της σε τάξη πολύ πριν από το χτύπημα του covid-19. Οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων πλησιάζουν το χαμηλό όλων των εποχών καθώς η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν διστάζει πλέον να αγοράσει ελληνικό χρέος. Στην κυβέρνηση, οι αυτοαποκαλούμενοι «σπασίκλες» που κυματίζουν τα πτυχία της Ivy League (σ.σ. ο όρος Ivy League έχει ως υπαινιγμό την ακαδημαϊκή αριστεία, την επιλεκτικότητα της αποδοχής των μελών της και του κοινωνικού εκλεκτισμού) διοικούν τώρα το σόου.

Το σχέδιο δαπανών της Ελλάδας, ύψους 31 δισεκατομμυρίων ευρώ της ΕΕ, συνοδεύτηκε από έκθεση 1.400 σελίδων, μεγαλύτερο από όλες τις προτάσεις ορισμένων χωρών. (Χρόνια κοροϊδίας από αξιωματούχους της Επιτροπής σημαίνει ότι οι Έλληνες γραφειοκράτες ξέρουν τι τους κάνει χαρούμενους). Ενώ χώρες όπως η Φινλανδία έχουν αναβάλει την επικύρωση του έργου, το σχέδιο για την Ελλάδα πέρασε από το κοινοβούλιο της. Ο δάσκαλος ανησυχεί για τα άλλα παιδιά της τάξης.

Οι σκληρές συνθήκες για τους μετανάστες που έχουν εγκλωβιστεί στα ελληνικά νησιά αναμένεται να αποτελέσουν λεκέ στο ιστορικό της κυβέρνησης, με αναφορές για «επαναπροωθήσεις», όπου οι αιτούντες άσυλο αναγκάζονται παράνομα να επιστρέψουν στο σημείο από το οποίο προέρχονται. Αλλά το δωμάτιο προσωπικού στις Βρυξέλλες φαίνεται ικανοποιημένο. Στο μυαλό των Eυρωπαίων πολιτικών, οι κανόνες επαναπροώθησης έχουν σχεδιαστεί για να αποτρέψουν τους πρόσφυγες από το να χτυπηθούν από τους συνοριοφύλακες και όχι να αποτρέψουν τα κανό στην τουρκική ακτή.

Με την ίδια βάναυση λογική, οι άθλιες συνθήκες στα ελληνικά νησιά αποτρέπουν τους άλλους να έρθουν. η ΕΕ είχε πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα με την προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αρχικά απέτυχε να σταματήσει τις αφίξεις, από την τρέχουσα προσέγγιση που τους ωθεί πίσω. Πέρυσι, ένας νεαρός πυροβολήθηκε στα σύνορα καθώς πλήθη ανθρώπων προσπάθησαν να εισέλθουν στην Ελλάδα από την Τουρκία. Η Ursula von der Leyen, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, χαιρέτισε την Ελλάδα ως ασπίδα της Ευρώπης. Για έναν οργανισμό που διακρίνει τη σειρά βάσει κανόνων, μπορεί να χαλαρώσει για παραβιάσεις εάν είναι χρήσιμες. Η ροή των ανθρώπων έχει σταματήσει. Πέρα από αυτό, οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν λίγες ερωτήσεις.

Αυτό που συμβαίνει έξω από τις πύλες του σχολείου είναι άσχετο για την ΕΕ. Όπου η Ελλάδα πηγαίνει στραβά είναι σε περιοχές εκτός της αποστολής της ΕΕ. Στην Ελλάδα, ακτιβιστές και ΜΚΟ διαμαρτύρονται για αύξηση της αστυνομικής βίας μετά την ανάληψη της εξουσία από τη Νέας Δημοκρατίας. Οι άλλες κυβερνήσεις ήταν ευτυχείς να βυθιστούν στις ελληνικές υποθέσεις κατά τη διάρκεια του προγράμματος διάσωσης. Σε κανονικές στιγμές, ωστόσο, θα κάνουν οτιδήποτε για να αποφύγουν να ασκήσουν κριτική στις εσωτερικές υποθέσεις ενός άλλου κράτους μέλους. Είναι μια παρόμοια ιστορία όταν αφορά την κατάρρευση του πατροναρίσματος και του νεποτισμού που παρεμπόδισαν την Ελλάδα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε να το διορθώσει, αλλά δεν το έκανε. Ο κ. Μητσοτάκης μιλά για ένα καλό παιχνίδι επί του θέματος, αλλά είναι δύσκολο να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τον γιο ενός πρωθυπουργού, αδελφό μιας πρώην υπουργού Εξωτερικών και θείο του σημερινού δήμαρχου της Αθήνας. Είναι δύσκολο να ηγηθείς, όταν η καλύτερη απόδειξη προόδου θα ήταν να μην οδηγήσεις στην πρώτη θέση.

Η ΕΕ μπορεί επίσης να είναι ένας αμελής δάσκαλος σε τομείς όπου αναμένεται να δώσει προσοχή. Όσον αφορά την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης, η Ελλάδα κατατάσσεται τέταρτη από το τέλος στην ΕΕ, σύμφωνα με το δείκτη Reporters Without Borders. Μόνο η Μάλτα, όπου η δολοφονία δημοσιογράφου έριξε την προηγούμενη κυβέρνηση, η Ουγγαρία του Βίκτορ Ορμπάν και η Βουλγαρία, πιθανώς η πιο διεφθαρμένη χώρα στην ΕΕ, κατατάσσονται κάτω από την Ελλάδα.

Νωρίτερα φέτος, ο Γιώργος Καραϊβάζ, Έλληνας δημοσιογράφος, δολοφονήθηκε. Ο Κώστας Βαξεβάνης, αρχισυντάκτης του Documento, μιας αριστερής εφημερίδας που έχει διερευνήσει τη διαφθορά, χρειάζεται τώρα αστυνομική προστασία. Οι γυαλιστερές παρουσιάσεις για την πρόοδο της Ελλάδας σε διάφορες ευκολίες στην επιχειρηματική κατάταξη υπονομεύονται εάν η χώρα πέφτει σε άλλες βαθμολογίες. Η ΕΕ άφηνε πάντα τέτοια πράγματα να γλιστρούν στο παρελθόν, όταν τη βόλευε. Η Ελλάδα δεν είναι τόσο κακή όσο κάποιοι άλλοι. Αλλά δεν είναι ποτέ καλή ιδέα για τον σπασίκλα της τάξης να κάνει παρέα με τους κακοποιούς στα κρυφά.

Όσο η Ελλάδα συνεχίζει να σκοράρει στους τομείς που έχουν σημασία, κανείς δεν νοιάζεται. Μια κυβέρνηση που ακολουθεί πολιτικά τη ροή, πραγματοποιεί μεταρρυθμίσεις χωρίς παράπονο και κάνει το βρώμικο έργο του μπλοκ για τη μετανάστευση θα είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Τα ελαττώματά της μπορούν να αγνοηθούν.

Για όλες τις ομιλίες της για τις αξίες, η ΕΕ είναι πολιτικό και όχι ηθικό πλάσμα. Δεν κρίνει αυτούς που παίζουν το παιχνίδι. Οι κυβερνήσεις που προσπαθούν να αναδιαμορφώσουν την ΕΕ, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, κατέληξαν να εξατμίζονται. Όσοι αποδέχονται την ΕΕ στην παρούσα κατάσταση, όπως η Νέα Δημοκρατία, μπορούν να συνεχίσουν τις δουλειές τους χωρίς προβλήματα. Παραδώστε την εργασία σας εγκαίρως και κανείς δεν θα νοιάζεται».

Με λίγα λόγια, ώστε η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη κάνει όλα τα χατίρια της ελίτ, επιβάλλοντας σκληρές μεταρρυθμίσεις, καταπατώντας όλα τα εργατικά δικαιώματα για τα οποία αγωνίστηκαν οι πολίτες επί εκατοντάδες χρόνια (νομοσχέδιο Χατζηδάκη) και φυσικά δέχεται χωρίς δεύτερες σκέψεις τις προτάσεις του Βερολίνου (έχουμε τονίσει πολλές φορές στο pronews.gr ότι η Ελλάδα ακολουθούσε πάντα την Γερμανία σε ότι αφορά το lockdown) τότε η ΕΕ θα «θάβει κάτω από το χαλί» τα όσα προβλήματα υπάρχουν στη χώρα.

Άλλωστε για το πως βλέπει ο πρωθυπουργός την Ελλάδα το αποκάλυψε και πριν από λίγους μήνες όταν σε συνέντευξη του είχε πει πως «είμαστε μία μικρή χώρα που δεν μπορεί να διαπραγματευτεί μόνη της με τις φαρμακοβιομηχανίες».