Η περίεργη ανοχή της κυβέρνησης στην αναθεωρητική πολιτική του Ρ.Τ.Ερντογάν

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε την ηγεσία της χώρας του είχε στο μυαλό του συγκεκριμένο σχέδιο για το πως θα αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και ο ίδιος να μείνει στην ιστορία ως ο ηγέτης που ξεπέρασε τον Κεμάλ!

Ο ίδιος πιστεύει ότι είναι ηγέτης διεθνούς εμβέλειας που όλοι οι ξένοι ηγέτες και πολιτικοί τον εκτιμούν, τον τιμούν και τον σέβονται.

Σε κάθε περίπτωση, ο Ρ.Τ. Ερντογάν μπορεί να μην είναι και η «καλύτερη παρέα» στις διάφορες συναντήσεις με τους ομολόγους του, ωστόσο κατά κοινή ομολογία οι δυτικοί τον έχουν ανάγκη και γι’ αυτό τόσα χρόνια κάνουν τα «στραβά μάτια» στις «παραξενιές» του και στην συνήθειά του να πατάει συνεχώς σε περισσότερες από δύο βάρκες!!!

Ο Τούρκος Πρόεδρος επιθυμεί διακαώς να μείνει στην Ιστορία ως μεγάλος πολιτικός. Επιθυμεί να αλλάξει τα σύνορα εις βάρος της χώρας μας και κινείται διπλωματικά, «ύπουλα» και σταθερά προς αυτή την κατεύθυνση και μάλιστα το πράττει με τέτοιο τρόπο που δεν τον ενδιαφέρει πλέον που είναι τόσο οφθαλμοφανές… Αυτό άλλωστε περισσότερο εκθέτει την ελληνική πολιτική ηγεσία παρά τον ίδιο.

Από το 2020 και μετά οι τουρκικές προκλήσεις έχουν γίνει πιο απαιτητικές και πιεστικές. 

Με απόφαση του ίδιου του Τούρκου προέδρου άλλαξε η διδακτέα ύλη στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και διδάσκουν περί «Γαλάζιας Πατρίδας» για να φανατίσουν την επόμενες γενιές.

Ζητά συνεχώς και αδιακρίτως την αποστρατικοποίηση των Ελληνικών Νησιών του Ανατολικού Αιγαίου ενώ επέβαλε, πριν φτάσει στην διακήρυξη των Αθηνών, την «επέκταση» της «Γαλάζιας Πατρίδας» και  στον αέρα πραγματοποιώντας  11.500 παραβάσεις και παραβιάσεις του FIR Αθηνών το 2022, θέλοντας να επιβάλει ειδικό καθεστώς μέσα στο Αιγαίο

Τις συνεχείς παραβιάσεις των δυνητικών Χωρικών Υδάτων στα 12 ν.μ. και της Ελληνικής ΑΟΖ σε όλο το Αιγαίο Πέλαγος και την ΝΑ Μεσόγειο.

Η τακτική που ακολουθεί ο Ρ.Τ.Ερντογάν δεν είναι μακρυά από την λογική που έχουν ακολουθήσει οι Οθωμανοί κατά το παρελθόν.

Όταν έχουν ηττηθεί, λουφάζουν, όπως έκαναν μετά τον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπογράφουν με ευκολία την οποιαδήποτε συνθήκη υποχώρησης – όπως έκαναν με την Συνθήκη των Σεβρών και μετά με την δικαιολογία της αλλαγής πολιτικής ηγεσίας στην χώρα τους ή με τα όπλα – όπως έκαναν με την Μικρασιατική καταστροφή – αλλάζουν τα δεδομένα.

Η Συνθήκη των Σεβρών αντικαταστάθηκε με την  Συνθήκη της Λωζάνης, χωρίς να έχει εφαρμοστεί καθώς δεν έγινε ποτέ  αποδεκτή από την, τότε,  νέα κυβέρνηση της Τουρκίας, που διαδέχθηκε τον Σουλτάνο της Κωνσταντινούπολης.

Μετά την Μικρασιατική καταστροφή και την εκδίωξη από τη Μικρά Ασία του Ελληνικού στρατού, ο Μουσταφά Κεμάλ, απαίτησε την  αναπροσαρμογή της συνθήκης των Σεβρών. Κάπως έτσι στις 20 Οκτωβρίου του 1922 ξεκίνησε το συνέδριο για επαναπροσδιορισμό της Συνθήκης των Σεβρών, που διακόπηκε μετά από έντονες διαμάχες στις 4 Φεβρουαρίου του 1923 για να ξαναρχίσει στις 23 Απριλίου Το τελικό κείμενο υπογράφηκε στις 24 Ιουλίου του 1923 μετά από 7,5 μήνες διαβουλεύσεων.

Τι πέτυχε η  Τουρκία; Ανέκτησε την Ανατολική Θράκη, την Ίμβρο και την Τένεδο, μια λωρίδα γης κατά μήκος των συνόρων με τη Συρία, την περιοχή της Σμύρνης και της Διεθνοποιημένης Ζώνης των Στενών, η οποία όμως θα έμενε αποστρατιωτικοποιημένη. Παραχώρησε τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία όπως προέβλεπε και η συνθήκη των Σεβρών, αλλά απαίτησε η Τουρκία να μην υφίσταται η δυνατότητα αυτοδιάθεσης.

Ανέκτησε πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα σε όλη της την επικράτεια και απέκτησε δικαιώματα στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε όλη την επικράτειά της εκτός της ζώνης των στενών. 

Επιπλέον, βάσει του άρθρου 23, η Τουρκία εκχώρησε πλήρως στο Ηνωμένο Βασίλειο τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί της Κύπρου και παραιτήθηκε από κάθε δικαίωμα σ’ αυτή.

Τι κάνει σήμερα ο Ρ.Τ.Ερντογάν; Αμφισβητεί την κυριαρχία της χώρας μας στο Αιγαίο, ζητά την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας και απαιτεί την αναγνώριση του ψευδοκράτους.

Και είναι αποφασισμένος να πετύχει τους στόχους του είτε «σέρνοντας» την Ελλάδα στο δικαστήριο της Χάγης, είτε με πόλεμο.

Και γιατί πλέον η τουρκική πλευρά επικαλείται όλο και περισσότερο το διεθνές δικαστήριο; Διότι ο Ρ.Τ.Ερντογάν έχει πλέον στα χέρια του, ένα ακόμη χαρτί υπέρ του: Την διακήρυξη των Αθηνών…