Τι έδειξαν οι βρετανικές εκλογές: Πώς θα μπορούσε η Νέα Δημοκρατία να υποστεί μία εκλογική ήττα όπως οι Συντηρητικοί

Οι βρετανικές εκλογές και ότι ακολούθησε, έχουν πολλά κοινά σημεία με την πολιτική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή.

Οι Συντηρητικοί της Βρετανίας και η Νέα Δημοκρατία στην Ελλάδα, ανήκουν στο ίδιο πολιτικό φάσμα και είχαν κοινές προκαταλήψεις και κοινές αποτυχίες.

Υποτίθεται ότι και οι δύο βρίσκονται στην Κεντροδεξιά, αν και στην περίπτωση της Νέας Δημοκρατίας, αυτό που έχουν κοινό με τους Συντηρητικούς είναι η δεξιά εκλογική βάση.

Διότι οι πολιτικές του Κυριάκου Μητσοτάκη μόνο ως δεξιές δεν μπορούν να χαρακτηριστούν.

Και τα δύο κόμματα ένιωθαν, ότι μπορούσαν να κυβερνήσουν για δεκαετίες. Ένιωθαν ότι δεν είχαν αντίπαλο στην αντιπολίτευση.

Κι όμως οι Συντηρητικοί συνετρίβησαν στις βρετανικές εκλογές και η Νέα Δημοκρατία υπέστη μία οδυνηρή «καθίζηση» στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου.

Βέβαια, η Νέα Δημοκρατία δεν έχασε την διακυβέρνηση της χώρας αλλά έχει ξεκινήσει μία διαδικασία φθοράς ακριβώς όπως είχε συμβεί αρκετό καιρό πριν και στους Συντηρητικούς.

Και τα δύο κόμματα παρουσίαζαν φαινόμενα αλαζονείας τα οποία εκνεύρισαν τους πολίτες και στην περίπτωση της Ελλάδας συνεχίζουν να τους εκνευρίζουν.

Υπάρχει όμως και ένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό το οποίο διέλυσε τους Βρετανούς συντηρητικούς και αναμένεται να διαλύσει και τη Νέα Δημοκρατία στο άμεσο μέλλον και αυτό είναι η ακρίβεια και το υπέρογκο κόστος ζωής.

Οι Συντηρητικοί επιχείρησαν μέσω εναλλαγής πρωθυπουργών (τρεις στη διάρκεια μιας κοινοβουλευτικής θητείας) να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις αλλά τελικά κατέληξαν σε μία εκλογική συντριβή την οποία μέχρι και πριν δύο χρόνια δεν φανταζόντουσαν ότι θα μπορούσαν να υποστούν.

Κάποιος θα θίξει το ζήτημα ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμα ισχυρή αντιπολίτευση. Στην πραγματικότητα όμως ούτε στην Βρετανία υπήρχε.

Το Εργατικό Κόμμα είχε εσωκομματικές διενέξεις και επί της ουσίας δεν εμφάνισε ποτέ κάποιο πρόγραμμα ή κάποια συγκεκριμένη πολιτική η οποία να έπεισε τους πολίτες να το ψηφίσουν.

Μάλιστα τα πρώτα δείγματα γραφής δείχνουν ότι οι πολιτική που θα ακολουθηθεί δεν θα διαφέρει σε τίποτα από αυτή των προηγούμενων κυβερνώντων.

Απλώς λοιπόν,  οι ψηφοφόροι ήθελαν να τιμωρήσουν τους Συντηρητικούς.

Τους θεώρησαν αποτυχημένους, αλαζονικούς και αδιόρθωτους!

Τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά υπάρχουν και στην σχέση αυτή την στιγμή της Νέας Δημοκρατίας με την κοινωνία.

Οι πολίτες είναι εξοργισμένοι με την αλαζονεία της κυβερνητικής παράταξης (τελευταίο παράδειγμα η περίπτωση Αυγενάκη) και ταυτόχρονα η Νέα Δημοκρατία έχει αποτύχει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας και στην διαχείριση του κόστους ζωής.

Μαζί με όλα αυτά η έννομη τάξη στην Ελλάδα έχει καταρρεύσει και θεωρείται ως ένα είδος ανέκδοτου.

Παρόμοια αύξηση της εγκληματικότητας υπήρξε και στην Βρετανία.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι εάν στην Ελλάδα υπάρξει μία στοιχειώδης αντιπολιτευτική πρόταση με κάποια ένωση της Κεντροαριστεράς, οι πολίτες δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να γυρίσουν την πλάτη στον Κυριάκο Μητσοτάκη και να επιλέξουν μία άλλη εναλλακτική κυβερνητική πρόταση.

Ακόμα κι αν η πρόταση αυτή μπορεί να είναι άνευ ουσίας ή μη ρεαλιστική.

Αν κάποιος δει προσεκτικά τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών στην Ελλάδα θα καταλάβει ότι πλέον το εκλογικό σώμα έχει ρευστή στάση και δεν υπάρχει τίποτε που να το εμποδίσει να πραγματοποιήσει μία απότομη αλλαγή στις επιλογές του.

Στη Νέα Δημοκρατία είχαν μέχρι και πρόσφατα την ψευδαίσθηση ότι οι ψηφοφόροι τους έχουν «παντρευτεί».

Θα έπρεπε να ξέρουν όμως ότι το «διαζύγιο» μπορεί να βγει πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα…