Ελληνική Πολιτική
Στην «κόψη» του «ξυραφιού» θα κριθεί το αποτέλεσμα των εκλογών της 25η Ιουνίου.
Οι αποστάσεις από την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας, από την οριακή αυτοδυναμία, από το να έχουμε πεντακομματική ή εξακομματική ή επτακομματική ή ακόμα και οκτακομματική Βουλή, όπως τελικά και να μην κατακτήσει την αυτοδυναμία η «γαλάζια παράταξη», είναι τόσο μικρές, που όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά.
Στην περίπτωση της αυτοδυναμίας περιλαμβάνονται και οι υποπεριπτώσεις ως προς το τι αυτοδυναμία θα είναι αυτή. Θα είναι ευρεία; Θα είναι οριακή;
Το σίγουρο είναι ότι αν δεν προκύψει η χώρα θα προχωρήσει σε τρίτες εκλογές, όπως άλλωστε το δήλωσε και το βασικό στέλεχος της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο Μάκης Βορίδης, οι οποίες θα γίνουν τον Οκτώβριο μαζί με τις δημοτικές εκλογές για λόγους εξοικονόμησης δαπανών.
Σε αυτό το σενάριο, η Ελλάδα θα ζήσει για πρώτη φορά στην ιστορία της την διακυβέρνηση από μία υπηρεσιακή κυβέρνηση για πέντε μήνες.
Εάν προκύψει οριακή αυτοδυναμία, αυτό ίσως να είναι ακόμα χειρότερο σενάριο για τη Νέα Δημοκρατία καθώς τότε δεν θα έχει καμία δικαιολογία για να προχωρήσει σε τρίτες εκλογές και θα πρέπει να κυβερνήσει τη χώρα σε οριακές συνθήκες με 151 – 152 βουλευτές.
Άρα τα προτιμητέα σενάρια για τη Νέα Δημοκρατία είναι αυτά της ευρείας πλειοψηφίας ή του να μην έχει καθόλου, ώστε να προκηρυχτούν εκ νέου εκλογές χωρίς να έχει την ευθύνη γι’ αυτό.
Στις δεύτερες εκλογές του Ιουνίου μπορούν να συμβούν τα πάντα:
Μπορεί η ψήφος να είναι χαλαρή κάτι που θα επιφέρει διόρθωση στα ποσοστά της Ν.Δ. και αντίθετα αύξηση στα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος είναι σίγουρο ότι θα κάνει τα πάντα για να συσπειρώσει την παλαιότερη εκλογική βάση που είχε από το 2019.
Μπορεί όμως και οι ψηφοφόροι να θεωρήσουν πως η διασπορά της ψήφου σε μικρότερα κόμματα θα φέρει την χώρα σε νέες εκλογικές περιπέτειες και να υποκύψουν στο δίλημμα που τους επέβαλε η Νέα Δημοκρατία, να υπάρξει πόλωση και αυξήσουν τα ποσοστά του δικομματισμού.
Μπορεί κάποιοι εκ των ψηφοφόρων να σκεφτούν πως εφόσον τα δύο κόμματα Πλεύση Ελευθερίας και Νίκη βρίσκονται κοντά στο όριο του 3% για να μπουν στη Βουλή, να τα ψηφίσουν για να κερδίσουν την είσοδό τους.
Μπορεί αντίθετα κάποιοι από αυτούς που ψήφισαν τα δύο κόμματα να επιλέξουν να στραφούν προς τους βασικούς πολιτικούς χώρους από τους οποίους προήλθαν, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία, Οι πρώτοι για να ενισχύσουν την αξιωματική αντιπολίτευση και οι δεύτεροι για να κατακτήσει η Νέα Δημοκρατία την αυτοδυναμία στις εκλογές.
Ακόμα και το ΜεΡΑ25 του Γιάνη Βαρουφάκη με τις αλλαγές που έχει κάνει θεωρητικά θα μπορούσε να επαναφέρει κάποιος ψηφοφόρους του και να μπει στη Βουλή.
Το πρόβλημα με τις επερχόμενες εκλογές είναι ότι στην πραγματικότητα επιχειρείται να λυθεί μία εξίσωση τύπου «Θεωρίας των Παιγνίων» στηριζόμενοι σε πολλές μεταβλητές και παράμετρος, στην ουσία για όσους ξέρουν μαθηματικά μιλάμε για μια διαφορική εξίσωση.
Και αυτό γιατί οι μάζες των ψηφοφόρων που θα κρίνουν το εκλογικό αποτέλεσμα, αλληλεπιδρούν με όλα τα κόμματα τα οποία πρωταγωνιστούν στην εκλογική αναμέτρηση.
Το μόνο κόμμα που ίσως δεν ανησυχεί καθόλου είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό για δύο πολύ απλούς λόγους:
Πρώτον είναι αδύνατο να πάει χειρότερα από όσο πήγε στις εκλογές της 21 Μαΐου και δεύτερον γιατί είναι πολύ πιο πιθανό να υπάρξει έστω μια μερική συσπείρωση που να αποδώσει κάποιες μονάδες επιπλέον στα ποσοστά του.
Το άγχος είναι καθαρά στη Νέα Δημοκρατία για το αν θα καταφέρει να είναι αυτοδύναμη ή όχι.
Η δήλωση Βορίδη έδειξε ακριβώς αυτό.
Άγχος, έχει και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και αυτό γιατί αυτοπαγιδεύτηκε από μόνο του από τις δηλώσεις του Νίκου Ανδρουλάκη.
Ο αρχηγός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τις δηλώσεις που έκανε έθεσε τον πήχη της επιτυχίας στις δεύτερες εκλογές τόσο ψηλά, δηλαδή να διεκδικήσει την δεύτερη θέση από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όσο για τα μικρά κόμματα, το άγχος το έχει σίγουρα η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου γιατί γνωρίζουν στο κόμμα πως εάν το Νίκη περάσει το όριο εισόδου στην Βουλή κατά πάσα πιθανότητα οι ψηφοφόροι θα έχουν προέλθει από το δικό τους χώρο.
