Δ.Παπαδημούλης: «Αν δεν θέλουμε να χάσουμε και από τον Ανδρουλάκη χρειάζεται επειγόντως αλλαγή πορείας»

Ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης δήλωσε ότι «για να νικήσουμε τον Μητσοτάκη πρέπει να ασκηθούμε στις πράξεις της πρόσθεσης και του πολλαπλασιασμού και όχι της αφαίρεσης και της διαίρεσης. Αν θέλουμε να κερδίσουμε τον Μητσοτάκη, και όχι να κινδυνεύσουμε να χάσουμε από τον Ανδρουλάκη, χρειάζεται επειγόντως αλλαγή πορείας».

Αναφερόμενος στην στάση του προέδρου του κόμματος είπε: «Ο Στέφανος Κασσελάκης εξελέγη αδιαμφισβήτητα πρόεδρος του κόμματος. Αλλά εξελέγη πρόεδρος ενός δημοκρατικού κόμματος της Αριστεράς. Δεν είναι αυτοκράτορας, που σημαίνει ότι πρέπει να σέβεται το καταστατικό. Πρέπει να σέβεται τη συλλογικότητα, το πρόγραμμα του κόμματος, και να εισηγείται αλλαγές».

«Ο νόμιμα εκλεγμένος και αδιαμφισβήτητος πρόεδρος του κόμματός μας πρέπει να ενώνει και όχι να διχάζει, να συνθέτει και όχι να αποσυνθέτει. Η ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή ήταν μια ομιλία που ήταν έντονα διχαστική και σε ορισμένα σημεία εμπρηστική και έριξε λάδι στη φωτιά», τόνισε.

Απαντώντας στην ερώτηση για σενάρια δημιουργίας νέου κόμματος είπε «Ναι, δεν μπορεί κανείς να το αποκλείσει».

Ολόκληρη η συνέντευξη

Κύριε Παπαδημούλη, φαίνεται πως υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα διάσπασης στο κόμμα.

Νιώθω μεγάλη στεναχώρια και μεγάλη ανησυχία για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται το κόμμα μας, ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.
Πριν τριανταπέντε χρόνια, μαζί με τον Γιάννη Δραγασάκη, ετοιμάσαμε ένα κοινό πρόγραμμα που ένωσε την Ελληνική Αριστερά του Λεωνίδα Κύρκου με το Κ.Κ.Ε. του Χαρίλαου Φλωράκη και τους ΠΑΣΟΚογενείς της εποχής -τον Μανώλη Δρεττάκη, τον κύριο Λάζαρη, τον Νίκο Κωνσταντόπουλο και άλλους. Το λέω αυτό διότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχει βαθιές ρίζες, και κατάφερε από ένα κόμμα μικρό του 5% να κυβερνήσει τη χώρα, και παρά τα λάθη του να αφήσει μια θετική παρακαταθήκη, με την καθοριστική συμβολή του Αλέξη Τσίπρα, αλλά και τη συμβολή όλων μας.
Μετά την ήττα των εκλογών βρισκόμαστε σε μια κρίση. Η ήττα ήταν διπλή και οδυνηρή, και τώρα αυτή η ήττα παίρνει διαλυτικά χαρακτηριστικά. Όλοι μας έχουμε ευθύνη να αποτρέψουμε τα χειρότερα. Όποιος έχει τη μεγαλύτερη δύναμη, έχει και τη μεγαλύτερη ευθύνη.

Ο Στέφανος Κασσελάκης εξελέγη αδιαμφισβήτητα πρόεδρος του κόμματος. Αλλά εξελέγη πρόεδρος ενός δημοκρατικού κόμματος της Αριστεράς. Δεν είναι αυτοκράτορας, που σημαίνει ότι πρέπει να σέβεται το καταστατικό. Πρέπει να σέβεται τη συλλογικότητα, το πρόγραμμα του κόμματος, και να εισηγείται αλλαγές.

Δεν είναι όμως ένα πολιτικό πρόσωπο, κύριε Παπαδημούλη και το ξέρατε και εσείς και όσοι τον υποστήριξαν και τον ψήφισαν. Ήταν ένα νεοφερμένο πρόσωπο, όχι από τον χώρο της πολιτικής, το οποίο στηρίχτηκε από χιλιάδες ανθρώπους.

Ο νόμιμα εκλεγμένος και αδιαμφισβήτητος πρόεδρος του κόμματός μας πρέπει να ενώνει και όχι να διχάζει, να συνθέτει και όχι να αποσυνθέτει. Η ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή ήταν μια ομιλία που ήταν έντονα διχαστική και σε ορισμένα σημεία εμπρηστική και έριξε λάδι στη φωτιά.

Οπότε πιστεύετε και εσείς ότι αυτό το Σαββατοκύριακο ήταν πραγματικά πάρα πολύ κακό, με την ομιλία Κασσελάκη, και μπορεί να φέρει και εξελίξεις πολύ πολύ δυσάρεστες και για το επόμενο διάστημα;

Λυπάμαι για την αποχώρηση συντρόφων μου, ανάμεσά τους κορυφαία στελέχη του κόμματος και πρώην υπουργοί της κυβέρνησης Τσίπρα… Πιστεύω ότι πρέπει να προσέξουμε πάρα πολύ. Για να μην υπάρχουν και άλλα κύματα αποχωρήσεων και αποστράτευσης. Ο πρόεδρος του κόμματος εκλέχτηκε με το σύνθημα «είμαι ο καταλληλότερος για να νικήσω τον Μητσοτάκη». Αλλά για να νικήσουμε το Μητσοτάκη πρέπει να ασκηθούμε στις πράξεις της πρόσθεσης και του πολλαπλασιασμού, όχι της αφαίρεσης και της διαίρεσης.

Είναι μεγάλο το θέμα και κομματικά αλλά και πολιτικά. Γιατί η χώρα έχει ανάγκη από την αξιωματική αντιπολίτευση, την οποία στερείται αυτή τη στιγμή.

Έχουμε μια κυβέρνηση νομιμοποιημένη από τις εκλογές. Αλλά με μια κακή πολιτική. Στη δεύτερη τετραετία της θα τα πάει χειρότερα. Και αυτό είναι κακό και για τη δημοκρατία και για τον πολίτη. Με αυτή την ακρίβεια, με αυτές τις ανισότητες, με φαινόμενα πελατειακού κράτους και διαφθοράς, ο ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία πρέπει να μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό που περιμένουν οι πολίτες. Γι’ αυτό πιστεύω ότι δεν πρέπει να εξωθούνται ως αντίπαλοι και εχθροί προς την έξοδο του κόμματος όσοι έχουν διαφορετική γνώμη. Εγώ για παράδειγμα ψήφισα την Έφη Αχτσιόγλου. Δεν είμαι εχθρός, όμως.

Μπορεί να θεωρείστε και να μην το ξέρετε…

Ξέρετε, με εξέλεξαν πρώτο ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ περίπου 300.000 πολίτες πριν τεσσερισήμισι χρόνια. Είμαι ο μόνος Έλληνας Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και θεωρούμαι ένας από τους 10 πιο επιδραστικούς ευρωβουλευτές από το σύνολο των 705. Η Έφη Αχτσιόγλου έχει δημοτικότητα στην κοινή γνώμη, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, στο 51% όταν το κόμμα μας αυτή τη στιγμή καταγράφει 15%.

Αν, λοιπόν, ο πρόεδρος του κόμματος στηρίζεται μόνο σε αυτούς που τον ψήφισαν φανατικά και υιοθετεί λογικές ότι «όποιοι δεν είναι μαζί μου είναι αντίπαλοί μου ή ακόμη χειρότερα -και ανατρίχιασα όταν το άκουσα- πέμπτη φάλαγγα της Νέας Δημοκρατίας», αυτό δεν είναι καλό.

Εμείς είχαμε μάθει αλλιώς σε αυτό το κόμμα και με τον Αλέξη Τσίπρα επί 15 χρόνια, και πρωτύτερα με τους ιστορικούς ηγέτες της Αριστεράς. Θα έλεγα λοιπόν ότι αν θέλουμε να αποφύγουμε τα χειρότερα πρέπει να σταματήσει ο στρουθοκαμηλισμός. Εμένα με πόνεσε πολύ να βλέπω συντρόφους μου να χαμογελούν, να χαίρονται, να πανηγυρίζουν, να γλεντάνε, γιατί κάποιοι άλλοι σύντροφοί τους έφυγαν από το κόμμα. Με πονάει.

Yπάρχει συνταγή γιατρειάς; Γιατί μιλάμε για μεγάλο ασθενή…

Σοβαρότητα, συλλογικότητα, τα μαχαίρια στις θήκες. Και να χτίσουμε αξιοπιστία σαν ένα κόμμα της σύγχρονης ευρωπαϊκής Αριστεράς. Αν θέλουμε να κερδίσουμε τον Μητσοτάκη, και όχι να κινδυνεύσουμε να χάσουμε από τον Ανδρουλάκη, χρειάζεται επειγόντως αλλαγή πορείας. Και την πρώτη ευθύνη γι’ αυτό την έχει αυτός που έχει και τη μεγαλύτερη δύναμη.

Το ενδεχόμενο νέου κόμματος είναι ορατό;

Ναι, δεν μπορεί κανείς να το αποκλείσει.

Εγώ δεν είμαι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, γιατί αρνήθηκα να θέσω υποψηφιότητα μετά από 40 χρόνια παρουσίας σε αυτά τα όργανα, και έχω πει εδώ και χρόνια ότι η τρίτη θητεία μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα είναι η τελευταία. Δεν με νοιάζουν οι καρέκλες, με νοιάζει η ενότητα και η προοπτική αυτού του χώρου. Και με πόνεσε πολύ που ενώ ο Γιάννης Δραγασάκης, με τον οποίον 35 χρόνια πριν συνιδρύσαμε τον πολιτικό πρόγονο του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, έστειλε ως μια ύστατη προσπάθεια μια επιστολή στον Στέφανο Κασσελάκη και τους άλλους υποψήφιους προέδρους, αλλά ο Στέφανος Κασσελάκης δεν μπήκε καν στον κόπο να του απαντήσει. Αυτό είναι επικίνδυνο.

Με εσάς τους ευρωβουλευτές και με εσάς που είστε επικεφαλής και πρεσβύτερος, είχε κάποια επικοινωνία αυτό το διάστημα;

Ναι, ήταν εδώ την περασμένη εβδομάδα και συνεδριάσαμε μαζί και κάναμε και διάφορες συναντήσεις στις Βρυξέλλες.

Σας άκουσε σε αυτά που του είπατε ή σας είπε μόνο;

Και είπε και άκουσε. Το θέμα είναι η πράξη. Μας επαίνεσε πάρα πολύ για τη δουλειά μας και λοιπά. Αυτό όμως που μας καίει είναι η προοπτική του κόμματός μας.
Αυτή η στιγμή είναι ώρα ευθύνης και αγωνίας για την προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, ο οποίος βρίσκεται σε κατάσταση διαλυτικής κρίσης. Δεν πρέπει ούτε να στρουθοκαμηλίζουμε, ούτε να εξωραΐζουμε.