Μεγάλο θόρυβο εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί η υποψηφιότητα του Στέφανου Κασσελάκη για την προεδρία του κόμματος., με τον καθηγητή Ξενοφών Κοντιάδη να την σχολιάζει. 

«Ούτε το νέο φέρνει, ούτε κάποιο «κακό». Πριν από μερικά χρόνια μία τέτοια υποψηφιότητα σε οποιοδήποτε κόμμα θα είχε χαρακτηριστεί απλά ως γραφική, ενώ σήμερα εντυπωσιάζει και προκαλεί σοβαρές αντιμαχίες εντός και εκτός του κύκλου του ΣΥΡΙΖΑ», σημειώνει για παράδειγμα με ανάρτησή του ο καθηγητής Ξενοφών Κοντιάδης, ενώ τονίζει με νόημα:

«Η «έκρηξη» περί τον κ.Κασσελάκη απλώς αποκαλύπτει την ευρύτερη ένδεια της ελληνικής πολιτικής σκηνής, εντυπωσιάζοντας θετικά ή αρνητικά ακριβώς επειδή βρισκόμαστε σε ένα είδος κενού, υπνοβατώντας μπροστά στην αναζήτηση του προσώπου που θα ξεκλειδώσει το σκοτεινό δωμάτιο στο οποίο έχουμε χαθεί. Αυτό το πρόσωπο δεν ξέρω αν υπάρχει, όμως αν υπάρχει δεν είναι ο συμπαθής κατά τα άλλα κ.Κασσελάκης».

 ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΚΟΝΤΙΑΔΗ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:

«Και ξαφνικά, άπαντες ασχολούνται με την περίπτωση του ουρανοκατέβατου κ.Κασσελάκη, άλλοι βλέποντας κάτι φρέσκο, ζωογόνο στην Πολιτική και άλλοι το όνειδος της Μεταπολιτικής. Δεν θα συμφωνήσω με καμία από αυτές τις θέσεις. Ούτε το νέο φέρνει, ούτε κάποιο «κακό». Πριν από μερικά χρόνια μία τέτοια υποψηφιότητα σε οποιοδήποτε κόμμα θα είχε χαρακτηριστεί απλά ως γραφική, ενώ σήμερα εντυπωσιάζει και προκαλεί σοβαρές αντιμαχίες εντός και εκτός του κύκλου του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε τελική ανάλυση, η «έκρηξη» περί τον κ.Κασσελάκη απλώς αποκαλύπτει την ευρύτερη ένδεια της ελληνικής πολιτικής σκηνής, εντυπωσιάζοντας θετικά ή αρνητικά ακριβώς επειδή βρισκόμαστε σε ένα είδος κενού, υπνοβατώντας μπροστά στην αναζήτηση του προσώπου που θα ξεκλειδώσει το σκοτεινό δωμάτιο στο οποίο έχουμε χαθεί. Αυτό το πρόσωπο δεν ξέρω αν υπάρχει, όμως αν υπάρχει δεν είναι ο συμπαθής κατά τα άλλα κ.Κασσελάκης.

Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις: Ακολούθησε το pronews.gr στο Instagram για να «δεις» τον πραγματικό κόσμο!

Ας αποδεχθούμε την πολιτική γύμνια μας και ας αναστοχαστούμε πάλι πάνω στα βασικά της Πολιτικής. Δεν υπάρχουν πλέον πολιτικοί μεσσίες–και μάλλον καλύτερα που δεν υπάρχουν. Το ζήτημα είναι να τα καταφέρουμε επιτέλους χωρίς αυτούς».