Ν.Φαραντούρης για ΣΥΡΙΖΑ: «Μόνο μου μέλημα η ενότητα του κόμματος – Ενδεχομένως να αποτελεί λύση η προσφυγή στις κάλπες»

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φαραντούρης σχολίασε τις εξελίξεις στο κόμμα, λέγοντας ότι «Μόνο μου μέλημα η σοβαρότητα και η ενότητα του κόμματος. Ενός κόμματος που σήμερα βρίσκεται στην αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά πριν από 4-5 χρόνια κυβερνούσε τη χώρα και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης φιλοδοξεί νομοτελειακά, εκτός αν κάποιος έχει μια διαφορετική άποψη για τη φύση και την αποστολή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να επανέλθει σε κυβερνητική τροχιά».

Συνέχισε λέγοντας ότι «Αυτή λοιπόν την αγωνία μου την εκφράζω δημόσια, ούτε ιδιωτικά ούτε στο παρασκήνιο, στο προσκήνιο, με κάθετες διατυπώσεις και με εγκράτεια. Ούτε με διαπληκτισμούς, ούτε με διχαστική διάθεση», τόνισε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

«Αυτό λοιπόν που είπα και με το μήνυμα των Πρεσπών και με τις πρόσφατες τοποθετήσεις μου ήταν ότι χρειάζεται επειγόντως αφύπνιση. Να φύγουμε από το σπιράλ φθοράς και εσωστρέφειας, από το φολκλόρ και όλα τα υπόλοιπα που διχάζουν και δεν ενώνουν, από το κουτσομπολιό και από τους δημόσιους διαπληκτισμούς», υπογράμμισε στη συνέχεια και πρόσθεσε: «δεν ανήκω σε κάποια ομάδα, δεν υποστηρίζομαι από κάποια ομάδα, δε συμμετέχω σε κάποια ομαδική συζήτηση. Είμαι ο Νικόλας Φαραντούρη, είμαι μέλος περήφανο του ΣΥΡΙΖΑ και χρημάτισα σε θέσεις ευθύνης και επί Αλέξη Τσίπρα και επί Στέφανου Κασσελάκη», είπε, μιλώντας στην ΕΡΤ.

Τόνισε «σε αυτή την ύστατη στιγμή, γιατί μιλάμε για ύστατες στιγμές, όταν τα ποσοστά του κόμματος κατρακυλούν, όταν στο συλλογικό υποσυνείδητο διαμορφώνεται μια αίσθηση καχεξίας, να το πω ευγενικά, όταν οι αντεγκλήσεις καλά κρατούν για τον σωστό ή το λάθος λόγο, όταν η δημόσια εικόνα του κόμματος παραπέμπει σε μια προϊούσα φθορά χρειάζεται ανάταξη του ασθενούς. Μόνη έγνοια μου λοιπόν είναι αυτή η ανάταξη. Ερωτηθείς από τους συναδέλφους σας εάν, για παράδειγμα, η προσφυγή εκ νέου στη λαϊκή ετυμηγορία στη βάση θα μπορούσε να είναι μια κάποια λύσις που λέει και ο ποιητής και απάντησα: Ενδεχομένως θα μπορούσε.

Και λέγω, ενδεχομένως θα μπορούσε, όχι ως την ιδανική λύση, δεδομένου ότι και πρόσφατα είχαμε εκλογές πριν από ένα χρόνο. Ορισμένοι μάλιστα επικριτές αυτής μου της αποστροφής λένε “ρε παιδιά, κάθε χρόνο θα κάνουμε εκλογές ή κάθε φορά που υπάρχουν εσωκομματικά ζητήματα;” Όχι βέβαια. Νομίζω όμως ότι δεν βρισκόμαστε εκεί. Νομίζω ότι πλέον βρισκόμαστε σε ένα σπιράλ κρίσης και εσωστρέφειας, το οποίο χρήζει αντιμετώπισης άμεσης και ρηξικέλευθης».

Αν λοιπόν η προσφυγή στις κάλπες ως έκτακτο μέτρο, ως μη σύνηθες και προφανώς όχι ως ιδανικό θα μπορούσε να σηματοδοτήσει αυτή τη φυγή προς τα εμπρός, ναι κύριε Σιαδήμα. Ας προτείνει λοιπόν κάποιος άλλος κάτι άλλο. Εάν λοιπόν η προσφυγή αυτή, επαναλαμβάνω, βγάλει την ηγεσία του κόμματός μας ενισχυμένη και αναβαθμισμένη, κέρδος θα είναι και για την ηγεσία και για το κόμμα. Εάν επιλέξει κάτι άλλο, ενδεχομένως πάλι κέρδος και για την ηγεσία και για το κόμμα.

Αυτό λοιπόν που θέλω να πω είναι ότι μακριά από μένα προσωπικοί τακτικισμοί και ιδιοτέλεια», ενώ σε περίπτωση που ανοίξει η διαδικασία εκλογής προέδρου εάν θα σκεφτεί να συμμετάσχει απάντησε πως «ο Νίκος Φαραντούρης υπήρξε στρατιώτης, όχι κατ’ επίφασιν ή κατά ρητορικό σχήμα.

Όλη αυτή την περίοδο που με γνωρίζετε και πριν και μετά και επί Αλέξη Τσίπρα και Στεφάνου Κασσελάκη δεν θα βρείτε στο αρχείο σας,όχι μόνο στην ΕΡΤ, οπουδήποτε στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, σε επιφυλλίδες και στο δημόσιο βήμα και στον ιδιωτικό μου βίο κάποια δήλωση υπονόμευσης.

Απεναντίας, ο λόγος μου ήταν πάντοτε υποστηρικτικός και κατευναστικός. Άρα λοιπόν, ούτε και σήμερα εδώ στο παρά πέντε της Κεντρικής Επιτροπής, σκοπεύω να πω για κάτι μελλοντικό και μεταγενέστερο, δεδομένου ότι αυτή τη στιγμή δεν έχουμε καν διαδικασία διαδοχής ή εκλογές, η προσφυγή στην κάλπη.

Προσέχω να είμαι πολύ προσεκτικός στις διατυπώσεις μου, διότι αυτό που λέω με συνέπεια εδώ και πολλά χρόνια και επί Στέφανου Κασσελάκη και επί Αλέξη Τσίπρα, ότι δεν θα γίνω ποτέ νεροκουβαλητής στον μύλο της εσωστρέφειας, θέλω να το κάνω πράξη κάθε μέρα. Το τι θα γίνει στα όργανα, το τι θα συζητηθεί, το τι ανάγκη υπάρχει για φυγή προς τα εμπρός και ποιοι θα πρέπει να την μετουσιώσουν σε πράξη είναι κάτι που θα το συζητήσουμε και θα το συζητήσουμε μεταξύ μας, εσωτερικά στο οικογενειακό τραπέζι».