Σ.Κασσελάκης: «Οι αλήθειες ενός χρόνου – Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ δικαιούται να ξέρει τους λόγους»

Ο Στέφανος Κασσελάκης, σε άρθρο του με τίτλο «Οι αλήθειες ενός χρόνου», μιλάει για την απόφασή του να διεκδικήσει πριν από έναν χρόνο την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εξιστορεί πώς έζησε την περίοδο από τις 18 Ιουνίου έως τις 29 Αυγούστου 2023 οπότε ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του.

Τονίζει ότι η απόφασή του να κατέβει για πρόεδρος είχε ληφθεί και βιντεοσκοπηθεί πριν καν την ανακοινώσει στον Αλέξη Τσίπρα, κάτι που, όπως εξιστορεί, έγινε σε δείπνο με τον πρώην πρωθυπουργό και τη σύζυγό του στο Σούνιο στις 25 Αυγούστου.

Αναφέρει μεταξύ άλλων ότι ο κ. Τσίπρας του είχε πει ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο εγχείρημα “αλλά σίγουρα θα κάνει μια βαρετή διαδικασία πολύ πιο ενδιαφέρουσα”.

Περιγράφει τη στάση του κ. Τσίπρα ως την “ευγενική και εγκάρδια που θα είχε ο απερχόμενος πρόεδρος απέναντι σε κάθε στέλεχος που θα του δήλωνε την πρόθεσή του να θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία”.

Προαναγγέλλει δε πως “το γιατί έχει διαρραγεί η σχέση μου με τον Αλέξη πρόσφατα θα το παρουσιάσω σε επόμενο άρθρο”, γιατί “ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ δικαιούται να ξέρει τους λόγους”.

Ο Στέφανος Κασσελάκης αναφέρει ότι μια εβδομάδα πριν από τις επαναληπτικές εκλογές, ταξιδεύοντας αεροπορικά προς Θεσσαλονίκη διηγήθηκε στον τότε πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ την προσωπική ιστορία του, οικογενειακή και επαγγελματική, τις δυσκολίες που συνάντησε, το κλίμα που είδε τότε ως υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας.

Σύμφωνα με τον ίδιο ο κ. Τσίπρας του είπε: “Στέφανε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόεδρο. Χρειάζεται έναν CEO σαν κι εσένα να πάει παντού και να πακετάρει αυτό το πράγμα”.

Περιγράφει ότι τον Ιούλιο, στο κενό ηγεσίας, έστειλε τις προγραμματικές προτάσεις του προς την Έφη Αχτσιόγλου και ότι προσφέρθηκε να στηρίξει εφόσον ήξερε τις πολιτικές προτάσεις της. Αναφέρει ότι και στη συνέχεια αγνόησε τις προτάσεις και τα μηνύματα που της είχε στείλει.

Προσθέτει ότι δυο εβδομάδες αργότερα, “μετά την απροσδόκητη ανάρτηση της Έλενας Ακρίτα”, προέκυψε η ιδέα της καθόδου του για τον δήμο Αθηναίων την οποία και συζήτησε με τον Αλέξη Τσίπρα.

Σύμφωνα με τον ίδιο, ο κ. Τσίπρας του είπε αφενός πως θα ήταν μακράν η καλύτερη επιλογή γιατί πάντα θεωρούσε ότι η Αθήνα χρειαζόταν εναλλακτική υποψηφιότητα από τον ΣΥΡΙΖΑ και ότι, ωστόσο, δεν ελάμβανε πλέον μέρος στα όργανα.

Ο κ. Κασσελάκης στη συνέχεια το πρότεινε στην κ. Αχτσιόγλου “η οποία είπε ότι το θεώρησε πολύ καλή ιδέα. Ωστόσο δεν το προχώρησε ποτέ”.

Σχολιάζει ότι τώρα θεωρεί πολύ μεγάλο λάθος την απουσία του Αλέξη Τσίπρα από τα όργανα: “Ήταν πρόεδρος του κόμματος, αν και μεταβατικός, και θα έπρεπε να είχε δρομολογήσει την επιλογή του Νίκου Παππά για την θέση αυτή, όπως και όλες τις άλλες επιλογές του, εφόσον το κόμμα έπρεπε να έχει συνέχεια”.

Ο κ. Κασσελάκης αναφέρει ότι οι δημόσιες τηλεοπτικές εμφανίσεις του πλήθυναν μέσα στον Αύγουστο “γιατί τα κανάλια δεν έβρισκαν ‘στελέχη ΣΥΡΙΖΑ’ για πάνελ και με προσκαλούσαν” και ότι τότε “δημιουργήθηκε ένα μίνι ρεύμα στα κοινωνικά δίκτυα” στο πνεύμα ότι “τελικά οι μόνοι που κάνουν αντιπολίτευση είναι ο Πολάκης και αυτός ο καινούριος ο Κασσελάκης”.

Προσθέτει ότι μέσα σε αυτό το κλίμα παρουσίασε τις πολιτικές προτάσεις του μέσω Facebook και “ακολούθησε ένα τσουνάμι από likes και σχόλια” που τον παρότρυναν να κατέβει για πρόεδρος.

“Θεώρησα πως ήταν η κατάλληλη στιγμή”, λέει, προσθέτοντας πως οι προβληματισμοί του Τάιλερ αφορούσαν στους περιορισμούς στην ιδιωτική ζωή τους. Αναφέρει μεταξύ άλλων ότι στο δείπνο στο Σούνιο “και οι δυο, η Μπέττυ και ο Αλέξης, κατεύνασαν τις ανησυχίες μας για την οικογενειακή μας ζωή, κάτι που εκτιμούμε πολύ μέχρι και σήμερα”.

Ο κ. Κασσελάκης, στο άρθρο του, προαναγγέλλει ότι πρόκειται για το πρώτο από μιας σειράς από άρθρα που θα ακολουθήσουν, καθώς “είναι ο χρόνος που θεωρώ σκόπιμο πολιτικά να ειπωθούν οι αλήθειες αυτές. Όλες όμως. Βολικές και άβολες”.

Αναφέρει ότι θα πει περισσότερα την επόμενη Κυριακή: “Γιατί τα δύσκολα ξεκινούν μετά την εκλογή. Με έναν χρόνο σταθερής υπονόμευσης σε ένα ιδιότυπο game of thrones που δεν πίστευα ποτέ ότι θα αντιμετωπίσω”.

“Γιατί”, προσθέτει, “ο κόσμος της Αριστεράς -που τόσοι και τόσοι τον έχουν επικαλεστεί και εργαλειοποιήσει- δικαιούται πρώτα απ’ όλα την αλήθεια. Η αλήθεια είναι σαν τον νερό: πάντα βρίσκει τον τρόπο, δημιουργεί ρωγμές και βγαίνει. Ό,τι κι αν γίνει, το νερό δεν σταματά πουθενά”.