Μάλλον μπορούμε πλέον να προσθέσουμε στον αυξανόμενο κατάλογο των καταπληκτικών πραγμάτων που μπορεί να κάνει ο εγκέφαλος και το «βλέπει το μέλλον».

Ή περίπου αυτό. Σύμφωνα με νέα έρευνα του Πανεπιστημίου Berkeley, της Καλιφόρνιας, οι άνθρωποι έχουν την έμφυτη ικανότητα να προνοούν ή να προβλέπουν κάποια πράγματα, πριν αυτά συμβούν.

Η έρευνα έδειξε ότι οι άνθρωποι έχουν δύο «εσωτερικά ρολόγια» στον εγκέφαλο, που συνδέονται με την παρεγκεφαλίδα σας και τα βασικά γάγγλια. Αυτά τα δύο συνεργάζονται και δίνουν αυτές τις βραχυπρόθεσμες προβλέψεις.

Ας εξηγήσουμε τι είναι αυτά τα εσωτερικά ρολόγια και τη λειτουργία τους.

Στο μυαλό μας, έχουμε τους νευρώνες που μετρούν χρονικά διαστήματα και συνδέονται με την παρεγκεφαλίδα – το μέρος του εγκεφάλου που επιτρέπει να λαμβάνουμε πληροφορίες από τα άλλα αισθητήρια συστήματα.

Η δεύτερη περιοχή είναι τα βασικά γάγγλια. Είναι μια ομάδα από πυρήνες στον εγκέφαλο που διασυνδέονται με τον εγκεφαλικό φλοιό, το θάλαμο και το εγκεφαλικό στέλεχος. Τα βασικά γάγγλια των θηλαστικών συσχετίζονται με μια ποικιλία λειτουργιών: κινητικός έλεγχος, γνωσιακές διεργασίες, συναισθήματα και μάθηση. Βρίσκονται βαθιά μέσα στον εγκέφαλο.

Η ικανότητα της πρόβλεψης εξαρτάται από αυτές τις περιοχές του εγκεφάλου. Η πρώτη στηρίζεται σε προηγούμενες εμπειρίες ενώ η δεύτερη στον ρυθμό. «Υπάρχουν δύο διαφορετικοί τρόποι που μπορεί ο εγκέφαλος να κάνει προβλέψεις και εξαρτάται από δύο διαφορετικά σημεία του εγκεφάλου», λέει ο επικεφαλής της έρευνας, Assaf Breska.

Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις: Ακολούθησε το pronews.gr στο Instagram για να «δεις» τον πραγματικό κόσμο!

Στις έρευνα συμμετείχαν άτομα που πάσχουν από Parkinson και εκφύλιση της παρεγκεφαλίδας. Σε μια οθόνη εμφανίζονταν πράσινα, κόκκινα και λευκά τετράγωνα. Στους συμμετέχοντες ζητήθηκε να κάνουν βασικές και σύνθετες προβλέψεις για το πότε θα εμφανιστεί το πράσινο τετράγωνο. Επίσης υπήρχε εναλλαγή στον ρυθμό, με το ένα μοτίβο να έχει πιο σταθερό ρυθμό και το άλλο πιο ακανόνιστο. Οι ασθενείς με Parkinson ήταν καλύτεροι στην πρόβλεψη του πιο ακανόνιστου μοτίβου, ενώ οι ασθενείς με εκφύλιση το αντίθετο.